Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 1 Samoela 20 Bible Online

1 Samoela 20 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

1 Samoela 20

¹Nitsoaka avy tao Naiôta akaikin’i Ramà[99] i Davida, ka nankany amin’i Jônatàna zanakalahin’i Saoly izay nanontaniany hoe: — Inona no nataoko an-drainao, inona no fahadisoako, ary inona no heloko teo anatrehany no dia mifofo ny aiko izy?

²Dia hoy i Jônatàna taminy: — Sanatria aminao izany, tsy ho faty akory ianao; fa ambaran-draiko amiko hatrany manko izay zavatra hataony na kely izany na lehibe; koa hataony ahoana no hanafina izany raharaha lehibe izany amiko?

³Mbola nikiry nanao izao fianianana izao i Davida hoe: — Fantatry ny rainao tsara ny halehiben’ny fitiavanao ahy, ka hoy izy anakampony: «Aoka tsy ho fantatr’i Jônatàna izany fandrao hampalahelo azy.» Nefa velona ny TOMPO ary velona koa ny ainao, ka sahiko lazaina fa indray mandingana sisa no manelanelana ahy sy ny fahafatesana.

⁴Hoy kosa i Jônatàna tamin’i Davida: — Inona àry no tianao hataoko aminao?

⁵Ka novalian’i Davida hoe: — Fetin’ny tsinam-bolana rahampitso[100]; ka tokony hiara-misakafo amin’ny mpanjaka aho. Nefa avelao aho hiery any an-tsaha hatramin’ny rahafakampitso hariva.

⁶Raha tsikaritry ny rainao ny tsy maha eo ahy, dia lazao aminy hoe: «Niera tamiko i Davida mba hitselika kely any Betlehema tanàna fiaviany, hankalaza ny sorona fanao isan-taona miaraka amin’ny fianakaviany rehetra.»

⁷Raha ambarany fa tsara izany, dia tsy haninona ny mpanomponao; fa raha tezitra kosa izy, dia fantaro fa vonona ny hifofo ny aiko mihitsy izy.

⁸Koa asehoy amiko àry ny fitiavanao, satria dinam-pisakaizana amin’ny anaran’ny TOMPO no ifamatorantsika. Fa raha toa ka misy mahameloka ahy na amin’inona izany na amin’inona, dia aoka ho ianao mihitsy no hamono hahafaty ahy, toy izay aho hoentinao any amin-drainao.

⁹Dia hoy i Jônatàna hoe: — Sanatria aminao izany! Raha fantatro tokoa fa vonona hanisy ratsy anao ny raiko, dia mianiana aho fa hilaza izany aminao.

¹⁰Ka hoy i Davida tamin’i Jônatàna: — Iza anefa no hilaza amiko, raha toa ka mamaly anao an-katezerana ny rainao?

¹¹Fa hoy ny navalin’i Jônatàna azy: — Andeha isika hankany an-tsaha! Dia lasa nankany an-tsaha izy roa lahy.

¹²Ary hoy i Jônatàna tamin’i Davida: — Ny TOMPO Andriamanitr’i Israely no vavolombelona fa hitsapa izay hevitry ny raiko aho, rahampitso na rahafakampitso amin’ny ora toy izao. Koa raha ny hahasoa anao no ao an-tsainy, dia tsy hampandre anao na inona na inona aho. Fa raha mihevitra hanisy ratsy anao kosa ny raiko,

¹³dia enga anie hosazîn’ny TOMPO mafy tokoa aho raha tsy mampandre anao! Koa halefako ianao handeha tsy amin’ahiahy, ary dia homba anao tahaka ny nombàny ny raiko anie ny TOMPO!

¹⁴Raha mbola velona aho any aoriana any, dia araka ny fitiavan’ny TOMPO no ataovy amiko. Raha maty kosa aho,

¹⁵dia mbola hasehonao amin’ny taranako hatrany hatrany ny fitiavanao[101], na dia ho voaringan’ny TOMPO tsirairay tsy ho etỳ ambonin’ny tany aza ny fahavalonao.

¹⁶Dia nanao dinam-pisakaizana tamin’i Davida sy ny taranany i Jônatàna hoe: «...ary ny TOMPO anie hamalifaty ny fahavalon’i Davida!»

¹⁷Ary nampianiana an’i Davida koa i Jônatàna amin’ny anaran’ny fitiavany azy, satria tia azy tahaka ny itiavany ny tenany i Jônatàna.

¹⁸Ary hoy indray i Jônatàna tamin’i Davida: — Rahampitso ny fetin’ny tsinam-bolana, ka ho hitan’ny olona ny tsy fahatongavanao, satria ho banga ny toeranao.

¹⁹Rahafakampitso dia hidina hatrany amin’ilay toerana nierenao tamin’ny indray andro iny ianao ka hitoetra eo akaikin’ny vato Ezela.

²⁰Izaho kosa, handefa zana-tsipîka telo mankany, toy ny mikendry lasibatra;

²¹dia haniraka ny zatovolahy aho hanangona ireny. Koa raha hoy aho amin’ilay zatovolahy hoe: «Jereo fa tsy lasa nihoatra anao ny zana-tsipîka, koa angony»; midika izany fa milamina ny raharaha, ka afaka miverina ianao. Velona ny TOMPO ka sahiko lazaina fa tsy hisy loza hanjo anao akory.

²²Fa raha hoy kosa aho amin’ilay zatovolahy hoe: «Lasa nihoatra anao ny zana-tsipîka», dia mandehana ianao, ry Davida fa sitraky ny TOMPO ny handehananao.

²³Ary momba ny dinam-pisakaizana nataontsika, dia ny TOMPO no hanelanelana antsika mandrakizay.

²⁴Dia lasa niery tany an-tsaha i Davida. Rehefa tonga ny fetin’ny tsinam-bolana, dia nandray ny toerana fisakafoany ny mpanjaka.

²⁵Nipetraka teo amin’ny toerana mahazatra azy akaikin’ny rindrina ny mpanjaka; ny jeneraly Abinera no teo anilany ary i Jônatàna no teo anoloany, fa banga kosa ny toeran’i Davida.

²⁶Tamin’io andro io dia tsy niteny na inona na inona i Saoly; noheveriny manko fa nisy sampona tsy nampoizina nahazo an’i Davida, ka mampaloto azy ara-pivavahana[102].

²⁷Nefa ny ampitso, andro faharoan’ny fety, rehefa hitan’i Saoly fa mbola banga indray ny toeran’i Davida, dia nanontany an’i Jônatàna zanany izy hoe: — Nahoana ny zanakalahin’i Jisay no tsy nitranga tamin’ny sakafo na ny omaly na ny androany?

²⁸Ka hoy i Jônatàna namaly an’i Saoly: — Niera sy nitalaho mafy tamiko i Davida mba hankany Betlehema.

²⁹«Avelao aho handeha, hoy izy, fa misy sorona ataon’ny fianakavianay any, ary ny rahalahiko anankiray mihitsy no mandidy ahy hanatrika izany. Koa raha tianao ihany aho, dia avelao aho hitsoriaka hamangy an’ireo rahalahiko.» Izany no tsy nahatongavan’i Davida teto amin’ity sakafo ity.

³⁰Tezitra tamin’i Jônatàna i Saoly ka nanao taminy hoe: — Zana-behivavy mpikomy ialahy! Fantatro izao fa miandany amin’ny zanakalahin’i Jisay ialahy ho henatra ho an’ialahy sy ny renin’ialahy.

³¹Fa raha mbola velona eto ambonin’ny tany koa iny zanakalahin’i Jisay iny, dia tsy ho tonga mpanjaka na oviana na oviana amin’ity tany ity ialahy! Koa sambory izy ary ento atỳ amiko, fa mendrika azy ny ho faty.

³²Fa namaly an’i Saoly i Jônatàna hoe: — Nahoana no mendrika ho faty izy? Inona no ratsy nataony?

³³Natorak’i Saoly tamin’i Jônatàna ny lefony mba hamelezany azy, ka dia fantany fa tena vonona hifofo ny ain’i Davida tokoa ny rainy.

³⁴Nitsangana niala teo amin’ny sakafo tamim-pahatezerana mafy i Jônatàna, ary tsy nihinana na inona na inona ny andro faharoan’ny fety. Nalahelo mafy an’i Davida izy, satria niteny ratsy azy ny rainy.

³⁵Ny ampitso maraina i Jônatàna dia lasa nankany an-tsaha ho any amin’ilay toerana nifanarahany tamin’i Davida. Nisy tovolahy iray niaraka tamin’i Jônatàna

³⁶sady nilazany hoe: — Mihazakazaha ianao erỳ aloha, ka tadiavo izay zana-tsipîka alefako. Rehefa lasa ilay zatovolahy, dia nalefan’i Jônatàna hihoatra azy ny zana-tsipîka.

³⁷Nony nanatona ny toerana nitsatohan’ny zana-tsipîka ilehio, dia hoy i Jônatàna taminy: — Efa ireo nihoatra anao ireo ny zana-tsipîka.

³⁸Faingàna ianao fa aza mijanonjanona. Nangonin’ilay mpanompo ny zana-tsipîka, dia niverina hankeny amin’ny tompony izy.

³⁹Tsy nahalala ny dikan’izany anefa ilay tovolahy, fa i Jônatàna sy i Davida ihany no nahafantatra.

⁴⁰Nomen’i Jônatàna ny mpanompony ny fitaovam-piadiany, dia nasainy nentina any an-tanàna.

⁴¹Rehefa lasa ilay mpanompo, dia nivoaka avy tao amin’ny fiereny teo atsimon’ny antontam-bato i Davida, ary niankohoka intelo tamin’ny tany teo anatrehan’i Jônatàna. Dia nifanoroka izy roa lahy ka niara-nitomany mandra-pitsahatr’i Davida.

⁴²Ary hoy i Jônatàna tamin’i Davida: — Mandehana ombàm-piadanana, fa efa samy nianiana tamin’ny anaran’ny TOMPO isika hoe: «Ny TOMPO anie hanelanelana ahy sy ianao ary ny taranako sy ny taranakao mandrakizay!»