Read Mannan മത്തായി 13 Bible Online

മത്തായി 13 - Mannan bible

മത്തായി 13

¹അണ്ണേക്കേ ഏശു കൂരേൽ നുൺ പുറപ്പെട്ട് കെലീലേലെ തേക്കമരികിൽ വന്തിരുന്തെ.

²കനേം മാനടവൻകാട് അവൻകാൽ വന്തടയാങ്കാട്ടീലേം അവൻ വള്ളത്തിൽ ഓറിയിരുന്തെ; മാനടവൻകാട് ബൂറാ കരേകത്തിലും നുണ്ണെ.

³അവൻ അവറകാൽ പലെ കാരിയങ്കാടാം കതേവോലതാൻ ചൊല്ലി കൊടുത്തത്; ഒരു കതെ ഇകനതാൻ,

⁴ഒരുനാ ഒരു പണ്ണേലെ ഒരു വിതകാറൻ വിതയ്‌പ്പേക്ക് പുറപ്പട്ട് പോയെ. അവൻ വിതച്ചവോളെ ചിലതുകാട് വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ; പയ്‌ക്കികാട് വന്ത് അതെ കൊത്തി തുണേയെ.

⁵ചിലതുകാട് പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണുക്ക് ബൂന്തെ; ആശമാ മൺ നാപ്പോയനാലെ അത് വെള്ളനമായേ മുളച്ച് വന്തു.

⁶ഒണ്ണാ വിശിലടിച്ചവോളെ അത്തുക്ക് ആശമാ വേര് നാപ്പോയതുനാലെ വിശിൽ ചൂടടിച്ചതും അത് വേമായേ ഉലന്തേയെ.

⁷വോറേ ചിലതുകാട് മുൾപാളീക്ക് ഇടേൽ ബൂന്തെ; മുൾ മുളച്ച് വളന്ത് അതെ നെശിയ്‌ക്കെ.

⁸ഒണ്ണാ വോറേ ചിലെ മണികാട് നല്ലെ മണ്ണുക്ക് ബൂന്തെ; അത് വന്ത് നൂറും അറുവതും മുപ്പതുമായ് വെള്ളാമെ വിളഞ്ചെ.

⁹ഏശു ഇകനെ ചൊല്ലി നുറുത്തിയെ, “കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.”

¹⁰പിന്നെ ശിശിയരുകാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത് അവൻകാൽ, “നീ മാനടവൻകാൽ കുരവുടിനവോളെ കതേ പേരേത്തി ചൊന്നത് എന്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.

¹¹ഏശു അവറകാക്ക്, “തെയ്‌വ രാച്ചത്തിലെ മറുമമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കൊള്ളെ അവശിരം നിങ്കാക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് അത് കിടച്ച് ഇരുക്കിനതില്ലെ.

¹²ഒള്ളാക്കു കനേകം കൊടുക്കും അകനെ അവനുക്ക് കനേമാ ഒണ്ടാകും; നാത്താകാലോ അവനുക്കൊള്ളതകൂടി എടുത്താകും.

¹³അതുനാലെ അവറെ കണ്ടപ്പണും കാണാതേം കേട്ടപ്പണും കോളാതേം തിക്കിനാതേം ഇരുക്കിനനാലതാൻ ഏൻ കതയവോലെ അവറകാക്ക് കുരവുടിനെ.”

¹⁴നിങ്കെ ചെവിയാരെ കോക്കും വെളിവാകാത്ത്; കണ്ണാരെ കാണും പാരുവെ കിടയാത്ത്; ഇം മാനടവൻകാട് ഇതയം അടഞ്ചിരുക്കിനെ; അവറെ ചെവീൽ കുഞ്ചതാ കോക്കിനെ; കണ്ണെ അടച്ചിരുക്കിനെ; അവറെ കൺതോണാതേം ചെവി കോളാതേം ഇതയത്തിൽ തിക്കിനാതേം തിരുമ്പാതേം ഏൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടാതേം ഇരുക്കിളത്തുക്കുതാൻ ഒൺ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് ചൊല്ലിയെ പലകപ്പാട്ട് അവറളിൽ നടമായെ.

¹⁵

¹⁶ഒണ്ണാ നിങ്കെ കൺ കാണനാലേം നിങ്കെ ചെവി കോക്കിനനാലേം നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ.

¹⁷അനേകം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും നീതിമാൻമാരുകാടും നിങ്കെ കാണതെ കാൺമ്പേക്ക് ആശിച്ചപ്പണും അവറെ കണ്ടതില്ലെ. നിങ്കെ കോക്കിനതെ കോപ്പേക്ക് ആശിച്ചപ്പണും കേട്ടതില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചത്തിയമായ് ചൊന്നെ.

¹⁸വിതകാറൻ കതേലെ പൊരുള് എന്തൊൺ കേട്ടോനിൻ.

¹⁹തെയ്‌വരാച്ചമെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതിയെ കേട്ടാലെ ഓശനേൽ വയ്യാത്തവേരാ വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ; കുറുപ്പുനാത്താ വന്ത് അവറെ ഇതയത്തിൽ വിതച്ചതുകാടെ എടുത്തു മണ്ണെ.

²⁰കേട്ടത്തിലെ പിരിയമാ ചേതിയെ ഏത്തെടുക്കിനവേരാളതാൻ പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണിൽ വിതച്ചെ വിത്തുവോലെ ഒണ്ണത്.

²¹ഒണ്ണാ ആശമാ വേര് നാതിരുക്കിനനാലെ അവറാത്തുക്ക് ബൊകുനാ നിലെ നിൽപ്പേക്ക് മുടീനതില്ലെ. കേട്ടെ വശനം നാലെ നെരുക്കമോ തണ്ടനയോ അടഞ്ചാ അവറെ വേമായേ അകന്തോനെ.

²²മുൾപാളീക്കിടേൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ തെയ്‌വ വശനമെ കേട്ടാലെ ഇം ഉലകത്തിലെ ചിന്തനേലും ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തുകാക്കൊള്ളെ പിരിയമുംനാലെ അം വശനമെ നെശിക്കിനവേരാ. അവറാത്തുക്ക് വെള്ളാമെ വിളേനവോലെ കനിയെ തരുവെ കൂടാത്ത്.

²³വശനമെ കേട്ട് ഓശനേൽ വയ്‌ക്കിനവേരാ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാടുവോലതാൻ; അവറെ നല്ലെ കനിയെ തരും അത് നൂറും അറുവതും മുപ്പതും ഒണ്ണെ നിലമേലിരുക്കും.

²⁴ഏശു അവറകാക്ക് വോറൊരു കതേ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത്: “തെയ്‌വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ, ഒരു മനിശൻ ഉടയാ കണ്ടയുശത്തിൽ നല്ലെ വിത്തെ വിതച്ചെ.

²⁵ഒരുനാ റാവ് എല്ലാരും ഉറയ്‌ങ്കത്തന്നിക്കാട് അവൻ എതിരാളി വന്ത് അം കോതമ്മെ കണ്ടത്തിൽ കളെ വിതച്ചിട്ടാലെ പോയെ.

²⁶അം വിത്ത് മുളച്ച് നാറു വളന്ത് കതിരായവോളെ കളയാം കണ്ടെ.

²⁷അന്നേരം കണ്ടയുശത്തിലെ ഉടേമൻ വേലക്കാറാ അവൻകാക്ക് പോയ്, ‘എശമാനനേ, നീ കണ്ടയുശത്തിൽ നല്ലെ വിത്തതാനേ വിതച്ചത്? പിന്നെ കളെ ഏടനുൺ വന്തെ?’ ഒൺ കേട്ടെ.

²⁸‘ഇത് ചിലെ എതിരാളികെ ചെയ്യതാൻ’ ഒൺ അവൻ അവറകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അമ്പോളെ വേലക്കാറാ, ‘എങ്കെ പോയ് അതെ പുടിയ്‌ങ്ക് ഒറീളതീ?’ ഒൺ അവൻകാൽ കേട്ടെ.

²⁹അത്തുക്ക് അവൻ, ‘വേണാ, ഒരുവോളെ നിങ്കെ കളെ പുടുങ്കിനവോളെ കോതമ്മേം പുടിയ്‌ങ്കി പോമണ്ടും.

³⁰കതിരെ അറുക്കിനെ വരേക്ക് കോതമ്മേം കളേം മൊത്തമാ വളറട്ടെ; അറുക്കിനെ കാലത്തിൽ കതിരെ അറുക്കിനവേരാകാൽ മിന്നേ കളെ പുടിയ്‌ങ്കി ചുട്ടൊറീളത്തുക്ക് കെട്ടുകെട്ടാ കെട്ടുകേക്കും കോതമ്മെ എൻ ചാവാടീൽ കൂട്ടി വയ്‌പ്പേക്കും കൽപ്പനേ ഇടുവിളെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

³¹ഏശു അവറകാൽ വോറൊരു കതേ ചൊല്ലി കൊടുത്തത് എന്തൊണ്ണാ: “മേലോകം ഇതുവോലതാൻ; ഒരു മനിശൻ കടുകു മണിയെ എടുത്ത് ഉടയാ കണ്ടയുശത്തിൽ വിതച്ചെ.

³²അത് എല്ലാ വിത്തിൽ വച്ചും ചുറിയതൊണ്ണാലും വളന്ത് പാളികാട്ടിൽ ചരിയാനതായ്, വാനത്തിലെ പയ്‌ക്കികാട്ടുക്ക് അത്തിലെ കൊമ്പിൽ കൂടെ ഒണ്ടായ്‌ക്കി ഇരുക്കിളെ നിലമേൽ മരമുമാനെ.”

³³ഏശു വോറൊരു കതയാം അവറാത്തുക്കു ചൊല്ലിയെ: “മേലോകം പുളിച്ചെ മാവുവോലതാൻ; അത് ഒരു പെൺ പുള്ളെ എടുത്ത് മൂണ് പടി മാവിൽ ചേത്ത് കലയ്‌ക്കി, ഒത്തേ പുളിച്ച് വരിനതുവരെ എടുത്ത് അടച്ചു വച്ചെ.”

³⁴ഏശു മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ഇം കാരിയങ്കാടയെല്ലാം ചൊല്ലിയത് കതകാടെ പേരേത്തിതാൻ; കതയവോലെ അല്ലാതെ ഒണ്ണാം അവൻ അവറകാൽ ചൊല്ലിയതില്ലെ.

³⁵ഏൻ കതയവോലെ നിങ്കകാൽ കുരവുടും; ഉലകമെ പടയ്‌ക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയിരുന്തൊള്ളെ മറുമമെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് വെളിപ്പടുത്തി തരും ഒണ്ണൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ചൊല്ലിയെ വാത്തെ നടമാകേക്ക് ഇകനെ ഇടയായെ.

³⁶ഏശു മാനടവൻകാടെ കടത്തി വുട്ടോൺ കൂരേൽ വന്തവോളെ, ഉടയാ ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക് പോയ്, “കണ്ടയുശത്തിലെ കളേലെ കതേ വെളിവായ്‌ക്കി തരാമീ” ഒൺ കേട്ടെ.

³⁷അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “നല്ലെ വിത്തെ വിതച്ചെ മനിശൻ എന്നത് മനിശൻ മകൻതാൻ.

³⁸കണ്ടയുശം എന്നത് ഉലകമും നല്ലെ വിത്ത് എന്നത് തെയ്‌വ രാച്ചത്തിലെ മക്കകാടും കളെ എന്നത് കുറുപ്പുനാത്തവനുക്ക് ഒള്ളതും താൻ.

³⁹കളെ വിതച്ചെ എതിരാളി എന്നത് പിശാശും അറുപ്പു കാലമെന്നത് ഇവ്വുലകത്തിലെ കടശി കാലമും കോതമ്മെ അറുക്കിനവേരായെന്നത് തെയ്‌വ തൂതരുകാടും താൻ.

⁴⁰കളെ വാരി കൂട്ടിയിട്ട് ചുടിനവോലെ കടശികാലത്തിൽ നടമാകും.

⁴¹അണ്ണേക്ക് മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ കടത്തിവുട്ട് ആളുകളെ പാപമെ ചെയ്യെ വച്ചവേരാളാം കെട്ടെ കാരിയമെ ചെയ്യവേരാളാം ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ നുണ്ണും കൂട്ടി ചേത്ത്,

⁴²കോത്തേം കുലവേം പല്ലുകടീം ഒള്ളെ തീച്ചൂളേൽ ഇട്ടാകും.

⁴³അണ്ണേക്ക് നീതിമാൻമാരുകാട് തങ്കെ തകപ്പൻ രാച്ചത്തിൽ പെയ്‌തുവോലെ പളപളക്കും. കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.”

⁴⁴മേലോകം ഇകനതാൻ. ഒരു മനിശൻ ഒരു കണ്ടയുശത്തിൽ ഒരു നിതിയെ കണ്ടെ; അവൻ അതെ പുറകോടേം മറച്ച് വച്ചാപ്പിലെ പിരിയമാ പോയ് തനക്ക് ഒള്ളതയെല്ലാം വിത്ത് അം കണ്ടയുശമെ വിലേക്ക് വായ്‌ങ്കെ.

⁴⁵അതോഞ്ചി തെയ്‌വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ. ഒരു മനിശൻ നല്ലെ മാണിക്കെ കല്ലെ തേടി നടക്കിനെ.

⁴⁶ചരിയാനെ വിലെ ഒള്ളെ ഒണ്ണെ കണ്ടു പുടിയ്‌ക്കിനവോളെ അവൻ പോയി തനക്ക് ഒള്ളതുകാടയെല്ലാം വിത്ത് അതെ വാങ്കിനെ.

⁴⁷അതോഞ്ചി തെയ്‌വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ. മീനെ പുടിയ്‌ക്കിനെ ചിലവേരാ ഉടവുറെ വലകാടെ കടലുക്ക് ഇടുകേം അത് തരത്തുക്ക് തരമാനെ എല്ലാ മീൻകാടാം പുടിയ്‌ക്കുകേം ചെയ്യിനെ.

⁴⁸അം വലെ നുറേനവോളെ അവറെ അതെ കരേകത്തുക്ക് വലിച്ചേത്തിയാലെ, ഇരുന്ത് നല്ലെ മീൻകാടെ ഉടവുറെ വട്ടികാട്ടിൽ നുറയ്‌ക്കുകേം കുണം നാത്തതയെല്ലാം എടുത്തൊറീകേം ചെയ്യിനെ.

⁴⁹അകനയേതാൻ ഇം ഉലകത്തിലെ കടശി കാലത്തിലും നടമാകും; തൂതരുകാട് പുറപ്പെട്ട് പോയ് നീതിമാൻമാര് ഇടേൽ നുണ്ണും നീതി കെട്ടവേരാളെ പുറിച്ചെടുത്ത്,

⁵⁰കോത്തേം കുലവേം പല്ലുകടീം ഒള്ളെ തീച്ചൂളേക്ക് ഒറിഞ്ചാകും.

⁵¹“ഇതെല്ലാം വുളങ്കിനതീ” ഒൺ ഏശു അവറകാൽ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് “ഏ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

⁵²അത്തുക്ക് അവൻ, “അതുനാലെ മേലോകത്തുക്ക് ശിശിയനാനെ ഏളെ നീമപണ്ടിതനും ഉടയാ ചമ്പാത്തത്തിൽ നുൺ പുതുവനാം പശേതാം പുറത്തുക്ക് എടുക്കിനെ കൂരക്കാറൻവോലെ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

⁵³ഏശു ഇം കതകാടെ പേരേത്തി ഒവ്വൊരു കാരിയമാം ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഉടയാ ചൊന്തെ പട്ടണത്തുക്ക് വന്ത്,

⁵⁴അങ്ക് എകൂതാ പള്ളികാട്ടിൽ ഉവതേശമാം കൊടുത്തെ. ഇം ഉവതേശമെ കേട്ടവേരായെല്ലാം അരണ്ട്, “ചെന്നുക്ക് ഇം അറിവും അരിശുകമെ ചെയ്‌വേക്കൊള്ളെ തകിതീം ഏടനുൺ കിടച്ചെ?

⁵⁵ചെൻ അം ആശാരി മകൻ താനേ? ചെൻ തള്ളെ മറിയാ ഒണ്ണാതാനേ? ചെൻ തമ്പിയേര് ആക്കോവ്, ഓശേ, ശീമോൻ, ഊതാശ് ഒണ്ണവേരാതാനേ?

⁵⁶ചെൻ പെയ്‌ങ്കാമാരും നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കിനതാനേ? ചെന്നുക്ക് ഇതുകാടെല്ലാം ഏടനുൺ കിടച്ചെ?” ഒൺ ചൊല്ലി

⁵⁷അവറെ അവനെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ. ഏശു അവറകാക്ക്, “ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനുക്ക് ഉടയാ ചൊന്തെ ഊരിലും കൂരേലും ബൊകുമാനം കിടയാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

⁵⁸അവറാത്തുക്ക് നമ്പിക്കനാതെ ഇരുന്തനാലെ അവൻ അങ്ക് കനേകം അരിശുകങ്കാടെ ഒണ്ണും ചെയ്യതില്ലെ.