Read Mannan മത്തായി 20 Bible Online

മത്തായി 20 - Mannan bible

മത്തായി 20

¹“തെയ്‌വ രാച്ചം ഇകനതാൻ, ഒരു മനിശൻ ഉടയാ മുന്തിരി തോട്ടത്തിൽ വേലക്കാറാളെ വുളിച്ചാക്കിളത്തുക്ക് പിലച്ചേക്കേ പുറപ്പട്ട് പോയെ.

²അവൻ ഒരുനാത്തേക്ക് ഓരോ വെള്ളി അണയെ കൊടുക്കാമൊൺ ചൊല്ലി തീർപ്പായ്‌ക്കി അവറളെ മുന്തിരി തോട്ടത്തുക്ക് വേലേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.

³പിന്നെ അവൻ മൂണ് മണിക്കൂറോഞ്ച് ഒമ്പതാം മണി നേരമായവോളെ പുറപ്പട്ടെ, ചന്തേൽ പോയവോളെ ഒരു വേലേം നാതെ നിക്കിനവേരാളെ കണ്ടെ.

⁴അതുനാലെ അവൻ, ‘നിങ്കളും എൻ മുന്തിരി തോട്ടത്തുക്ക് പോയ് വേലെ ചെയ്യിൻ; ഏൻ നായമാനെ കൂലിയെ തരുവിളെ’ ഒൺ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.

⁵അവറളും പോയി, പിന്നെ മൂണ് മണി നേരമോഞ്ച് പന്നണ്ട് മണീക്കും അതോഞ്ച് പിന്നേം മൂണ് മണീക്കും അവൻ അകനയേതാൻ ചെയ്യെ.

⁶അതോഞ്ച് അഞ്ച് മണിയായവോളെ അവൻ ചന്തെ ഇടത്തിൽ പോയ് അങ്ക് വോറെ ഒള്ളെ ആളുകെ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ അവറകാക്ക്, ‘നിങ്കെ പകൽ ബൂറാ മിനക്കെട്ട് നിക്കിനത് എന്ത്?’ ഒൺ കേട്ടെ.

⁷‘എങ്കളെ ആരും വേലേക്ക് വുളിയാപ്പോയെ’; അപ്പെ അവൻ, ‘നിങ്കളും എൻ മുന്തിരി തോട്ടത്തുക്ക് പോയ് വേലെ ചെയ്യിൻ’ ഒൺ അവറകാൽ ചൊല്ലിയെ.

⁸അന്തിയായവോളെ മുന്തിരി തോട്ടത്തിലെ ഉടയാ തൻ കങ്കാണീകാൽ, എല്ലാ വേലക്കാറാളാം വുളിച്ച് പുറകോടേ വന്തവേരാക്കിരുന്ത് മില്ലോട് വന്തവേരാക്കും കൂലിയെ കൊടിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

⁹അഞ്ച് മണീക്ക് വേലെ തുടയ്‌ങ്കെ ആളുകേക്ക് ഒവ്വോരു വെള്ളി അണകാടെ കൊടുത്തെ.

¹⁰അതുനാലെ മിന്നേ വേലേക്ക് വന്തവേരാ കൂലിക്കായി വന്തവോളെ കനേകം അണെ കിടയ്‌ക്കുമൊൺ നിനച്ചെ; ഒണ്ണാ അവറാത്തുക്കും ഒവ്വോരു വെള്ളി അണെ കിടച്ചെ.

¹¹അവറെ അതെ വായ്‌ങ്കാലെ മുന്തിരി തോട്ടത്തിലെ ഉടമേകാക്ക് നേരേ പൊറുപൊറുക്കേക്ക് തുടയ്‌ങ്കെ.

¹²‘പുറകോട് വന്തു ഒരു മണി നേരം മട്ടും വേലെ ചെയ്യെ ഇം ആളുകളേം പകലേലെ കറുമമാം വൻ വിശിലാം ഏത്തെ എങ്കളാം നീ ഒരേവോലെ ഒൺ കണ്ടതേ?’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

¹³ഒണ്ണാ മുന്തിരി തോട്ടത്തിലെ ഉടയാ അവറളിൽ ഒരാകാക്ക്, ‘ഇണങ്കാ, ഏൻ നിൻകാൽ ഒരു അന്നിയായമാം ചെയ്യതില്ലെ; ഒരു വെള്ളി അണേക്ക് ഒരുനാ വേലെ ചെയ്യാമൊൺ നീ ചൊല്ലി ഒത്തതാനേ?

¹⁴നീ നിനക്ക് കിടച്ചെ കൂലിയെ വായ്‌ങ്കി നിൻ കൂരേക്ക് പോ; നിനക്ക് തന്തതുവോലയെ അത്തിനെ പുറകോട് വന്തെ ചെന്നുക്കും കൊടുപ്പേക്ക് എനക്ക് പിരിയംതാൻ.

¹⁵എൻ അണെ എനക്ക് പിരിയമൊള്ളതുവോലെ എന്താം ചെയ്‌കേക്ക് അതികാരമില്ലയീ? അതോ, ഏൻ നൽമെ ചെയ്യിനനാലെ നിനക്ക് പുറണിയീ?’

¹⁶ഇകനെ പിൻപന്തീൽ നിക്കിനെവേരാ മുൻപന്തീലും മുൻപന്തീൽ നിക്കിനെവേരാ പിൻപന്തീലും ആയോകും.”

¹⁷ഏശു എരുശലേമുക്ക് പോയവോളെ പന്നണ്ട് ശിശിയരാം കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചാപ്പിലെ ആരും കോളാതെ ചൊല്ലിയത്,

¹⁸നങ്കെ എരുശലേമുക്കു പോനെ; അങ്ക് വച്ചി മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ വലിയെ പൂയാരിയേരും നീമപണ്ടിതരുകാടും കയ്യിൽ അകപ്പെടും; അവറെ അവനുക്ക് ചാവ് തണ്ടനെ കൽപ്പനെ ഇടുകേം,

¹⁹വെക്കം കെടുത്തുകേക്കും അടിപ്പേക്കും ശിലുവേൽ തറപ്പേക്കും അവനെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ കയ്യിൽ കൊടുക്കുകേം, ഒണ്ണാ മൂണാമതുനാ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ ഉശിരോടെ എന്തി വരുകേം ചെയ്യും.

²⁰പിന്നെ ശെവതി പെൺ ഉടയാ ആൺമക്കകാടാനെ ആക്കോവാം ഓകന്നാനാം കൂട്ടിയെടുത്ത് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത് മുട്ടക്കുത്തി ഒരു ഉതവിയെ ചെയ്യോണുമൊൺ കെഞ്ചിയെ.

²¹നിനക്ക് എന്തനേത്ത് വേണും ഒൺ അവൻ അവേകാക്ക് കേട്ട്. അത്തുക്ക് അവെ ഏശുവുകാക്ക്, നീ രാശാവാനവോളെ എൻ ആൺമക്കകാട് ഇരണ്ടാളാം ഒരാളെ നിനക്ക് വലത്തക്കോടും ഒരാളെ ഇടത്തക്കോടും ഇരുത്തോണും ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

²²അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ എന്തെ കോക്കിനതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തെ; ഏൻ കുടിപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ തണ്ടനേലെ പാനെ പാത്തിരത്തിൽ നുൺ കുടിപ്പേക്ക് നിങ്കാക്കാകുമീ?” ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ എങ്കാക്കാകും ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

²³അവൻ അവറകാക്ക് എൻ പാനെ പാത്തിരമെ നിങ്കെ കുടിയ്‌ക്കും നിച്ചം താൻ; ഒണ്ണാലും എനക്ക് വലത്തക്കോടും ഇടത്തക്കോടും ഇരുപ്പേക്കൊള്ളെ അതികാരമെ കൊടുക്കിനത് ഏൻ നാത്തെ; എൻ തകപ്പൻ അതെ ആരുക്ക് ഒരിയ്‌ക്കി ഇരുക്കിനതോ അവനുക്ക് അത് കിടയ്‌ക്കും ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

²⁴ഇതെ കേട്ടവോളെ ഇനിയൊള്ളെ പത്ത് ശിശിയരും ആക്കോവുകാക്കും ഓകന്നാൻകാക്കും കൂശോറിയെ.

²⁵അതുനാലെ ഏശു ശിശിയരുകാടയെല്ലാം കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചാലെ, എകൂതരല്ലാത്തവേരാളെ അവറെ മൂപ്പൻമാരുകാട് അതികാരമെ നടത്തിനെ ഒണ്ണും അവറാത്തുക്ക് അവറളേത്തിൽ അതികാരം ഒണ്ടൊണ്ണും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ?

²⁶ഒണ്ണാ നിങ്കെ ഇടേൽ അകനെ ആവാനില്ലെ; നിങ്കളേത്തിൽ വലിയവൻ ആകോണുമൊൺ നിനയ്‌ക്കിനവനെല്ലാം ഏവൽക്കാറൻ ആകോണും.

²⁷നിങ്കളേത്തിൽ ഒരാ ഒണ്ണാമൻ ആവേക്ക് ആശിക്കിനതൊണ്ണാ അവൻ എല്ലാരുക്കും ഏവൽക്കാറനാകോണും.

²⁸മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്‌പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

²⁹അവറെ എരീകോവിൽ ഇരുന്ത് പോയവോളെ കനേം മാനടവൻകാട് അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.

³⁰അന്നേരം വശിയരുകിൽ ഇരുന്തെ ഇരണ്ടു കുരുടരുകാട് ഏശു അം വശിയെ പോനതെ കേട്ട്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ” ഒൺ ചരിയാനതാ കതറി കോന്ത് വുളിച്ചെ.

³¹ബുറീനെ ഇരുപ്പേക്ക് മാനടവൻകാട് അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; ഒണ്ണാ അവറെ “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമേ” ഒൺ പിന്നേം കതറി കതറി വുളിച്ച് കോന്തെ.

³²ഏശു അവുടെ നുണ്ണാപ്പിലെ അവറളെ വുളിച്ച്, “ഏൻ നിങ്കാക്ക് എന്തെ ചെയ് തരോണുമൊൺ നിങ്കെ നിനയ്‌ക്കിനെ” ഒൺ കേട്ടെ.

³³“കരുത്താവേ, എങ്കെ കണ്ണുക്ക് പാരുവെ കിടയ്‌ക്കോണും” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

³⁴ഏശുവുക്ക് അവറകാൽ മനശിരക്കമൊണ്ടായ് അവറെ കണ്ണെ തൊട്ടെ; അപ്പണേ അവറാത്തുക്ക് പാരുവെ കിടച്ചെ; അവറെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.