Read Mannan മരുക്കോശ് 4 Bible Online

മരുക്കോശ് 4 - Mannan bible

മരുക്കോശ് 4

¹ഏശു പിന്നേം കെലീലേലെ തേക്കമരികിൽ വച്ച് മനിശെ മാനടവനെ പടിയ്‌ക്കെ വച്ചെ. അന്നേരം മാനടവൻകാട് ബൂറാ കരേകത്തിലും നുണ്ണെ; അവൻ ഒരു വള്ളത്തിൽ ഓറിയിരുന്ത് മാനടവൻകാൽ കുരവുട്ടെ.

²കതയവോലെ ചിലെ കാരിയമെ പടിയ്‌ക്കെ വച്ചെ.

³“ഒരു വിതകാറൻ വിതയ്‌പ്പേക്ക് പുറപ്പട്ട് പോയെ.

⁴അവൻ വിതച്ചവോളെ ചിലതുകാട് വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ; പയ്‌ക്കികാട് വന്ത് അതെ കൊത്തി തുണേയെ.

⁵പിന്നെ ചിലതുകാട് പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണുക്ക് ബൂന്തെ; അടി പാറനാലേം മണ്ണ് ഒരുത്തിനനാലേം പെട്ടൊൺ മുളച്ചെ.

⁶ഒണ്ണാ അടീക്ക് വേര് നാപ്പോയതുനാലെ വിശിലടിച്ചവോളെ ഒത്തേ ഉലന്തേയെ.

⁷വോറേ ചിലതുകാട് മുൾപാളീക്ക് ഇടേൽ ബൂന്തെ; മുൾ മുളച്ച് വളന്ത് അതെ നെശിയ്‌ക്കെ; അതുനാലെ അത് വിളഞ്ചതില്ലെ.

⁸ഒണ്ണാ വോറേ ചിലെ മണികാട് നല്ലെ മണ്ണുക്ക് ബൂന്തതുനാലെ അത് വന്ത് കനേകമാ വിളഞ്ച് മുപ്പതും അറുവതും നൂറുമായെ.”

⁹പിന്നെ ഏശു ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.”

¹⁰തൊപ്പനേരമോഞ്ച് ഏശു തൻബാട്ടിൽ ഇരുന്തവോളെ ഉടയാകാൽ ഇരുന്തവേരായിൽ നുൺ ചിലവേരാ ശിശിയരുകാടെ കൂട്ടിയെടുത്ത് വന്താലെ, “നീ കതേ പേരേത്തി ചൊല്ലിയതെന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.

¹¹ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “തെയ്‌വ രാച്ചത്തിലെ മറുമം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് വെളിവാക്കി തന്തിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ ഇത്തുക്കു പുറത്തുക്ക് ഒള്ളവേരാ കതേവോലതാൻ കേട്ട് പടിയ്‌ക്കിനത്.

¹²തെയ്‌വ വശനമെ പടിപ്പേക്ക് അവറെ നോയ്‌ക്കികിട്ടേ ഇരുക്കും ഒണ്ണാ അവറാത്തുക്കു വെളിവാകാത്തു, ഏൻ ചൊന്നതെ അവറെ കേട്ടുകിട്ടേ ഇരുക്കും അവറാത്തുക്കു അത്തിലെ പൊരുളാം വെളിവാകാത്തു. അവറെ പാപമെ വുട്ടു പുറിയാതിരുക്കും അകനെ അവറാത്തുക്കു തെയ്‌വത്തുകാൽ നുൺ മന്നിപ്പും കിടയാത്ത്.”

¹³പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ കേട്ടത്, “നിങ്കാക്ക് ഇം കതേലെ പൊരുള് തിക്കിനാത്തതീൻ? ഒണ്ണാ ഇനീം ഏൻ ചൊന്നെ കതെ എകനനേ തിക്കിനൊണ്ടാനത്?

¹⁴വിതകാറൻ വിത്തെ വിതയ്‌ക്കിനതുവോലതാൻ മാനടവൻകാക്ക് തെയ്‌വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊന്നത്.

¹⁵വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ ചിലവേരാ തെയ്‌വ വശനമെ കോക്കിനത്. ചിലവേരാ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ വച്ചാലും തൊപ്പനൊൺ മുനികാട് വന്ത് തെയ്‌വ വശനമെ ഇതയത്തിൽ നുൺ എടുത്തൊറിയും.

¹⁶പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ ചിലവേരാ തെയ്‌വ വശനമെ കോക്കിനത്; തെയ്‌വ വശനമെ കോക്കിനത്തിലേ പിരിയമാ ചങ്കിൽ ഏത്തെടുത്തോകും.

¹⁷ഒണ്ണാ വശനമെ കോക്കിനവോളെ കവുനമാ ഏത്തെടാതിരുക്കിനനാലെ നെരുക്കമോ തണ്ടനയോ അടഞ്ചാ തെയ്‌വ വശനമെ വീയ് ഒറിഞ്ചാനെ.

¹⁸ചിലവേരാ മുൾപാളീക്കിടേൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ തെയ്‌വ വശനമെ കോക്കിനത്;

¹⁹അത് എകനയൊണ്ണാ വശനമെ കേട്ടാലും ഇം ഉലകത്തിലെ നിനവുനാലേം അണേകാക്കും ഉടവനുക്കൊത്തവോലത്തെ പിശപ്പിലെ നിനവുനാലേം വെള്ളാമെ വിളേനവോലെ കനിയെ തരുവെ കൂടാത്ത്.

²⁰ഒണ്ണാ നല്ലെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാടുവോലതാൻ ചിലവേരാ തെയ്‌വ വശനമെ കോക്കിനത്; വശനമെ കേട്ട് അതെ പിരിയമാ കെവുനമാ ഏത്തെടുത്ത് അത്തുക്കൊത്തവോലെ പിശയ്‌ക്കിനതാൻ മുപ്പതും അറുവതും നൂറും മാതിരിയേ വിളവെ തരിനവോലെ നയമാ പിശയ്‌ക്കിനവൻ ഒണ്ണത്.”

²¹അതോഞ്ച് ഏശു ചൊല്ലിയത്, “വിളക്കെ കത്തി ആരൊണ്ണാലും വലിയെ വട്ടീക്കടിയോടോ കട്ടിലുക്കടിയോടോ വയ്‌ക്കുമീ? കണ്ടിപ്പാ അതെ ചെയ്യാത്ത്. അതെ പലകേക്ക് മീത്തോടെ താൻ വയ്‌ക്കും.

²²അതുനാലെ വെളിവാകേക്കൊള്ളെ ചേതിയല്ലാതെ ഒണ്ണുമേയില്ലെ; ഇപ്പെ മറഞ്ചിരുക്കിനതെല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് വരുകേം എല്ലാരുക്കും വെളിവാകേം ചെയ്യും.

²³ഏൻ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.

²⁴നിങ്കെ കോക്കിനത് എന്തനേത്തൊൺ നിങ്കെ അറിഞ്ചോകോണും; നിങ്കെ ഏളെ അളവ് വച്ച് അളക്കിനതോ അതേ അളവിൽ വച്ച് നിങ്കാക്കും അളന്ത് കിടയ്‌ക്കും; ഒണ്ണാ നിങ്കെ കൊടുക്കിനത്തിലും കനേകമായ് തെയ്‌വം നിങ്കാക്ക് തരും.

²⁵ഒള്ളാക്കു കനേകം കൊടുക്കും ഒണ്ണാ നാത്താകാലോ അവനുക്കൊള്ളതകൂടി എടുത്തു കളഞ്ചാകും.”

²⁶ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തെയ്‌വരാച്ചമെ ചൊല്ലി ഇനീമൊരു കതേ കോളിൻ, ഒരു കിളകാറൻ ഉടയാ ഉശത്തിൽ വിത്തെ കിളച്ചെ.

²⁷അതോഞ്ചതും അവൻ വോറേ കാരിയത്തുക്കു മണ്ടിയേയെ; ചിലനാ ഓഞ്ചതും കിളകാറനോടെ ഉതവി നാതയേ വിത്ത് മുളച്ച്,

²⁸പൂമി തൻബാട്ടിലേ വിളയെ വയ്‌ക്കിനെ; മുതെ മുതയേ കൂമ്പു എടുക്കും പിന്നെ കതിരും കടശീൽ കതിര് കുലെ നുറേ നെൽ മണീമാനെ.

²⁹നെൽ മണി വിളഞ്ച് അറുക്കുവേക്കാനവോളെ ഉടയാ വന്ത് കിള്ളീൽ അറുത്തെടുക്കും.”

³⁰ഏശു അവറാത്തുകാൽ പിന്നേം ചൊല്ലിയത്, “തെയ്‌വ രാച്ചം എന്തനേത്തിൽ പേരേത്തി ചൊൽളനേ? ഏളെ കതയെ ചൊല്ലി അതെ വെളിവാക്കിളെ?” അത് വന്ത് ചുറിയെ കടുകു മണിവോലതാൻ.[8]

³¹വിതയ്‌പ്പേക്ക് നോയ്‌ക്കാ ഇനിയോരു വിത്തുവോലെ നാത്തെ ചുറീയതായിരുക്കും.

³²ഒണ്ണാ അത് മുളച്ചേയതൊണ്ണാ വോറേ പാളിവോലനാത്തെ വലിയതാ വളന്ത് വാനത്തിലെ പയ്‌ക്കികാട്ടുക്ക് അത്തിലെ കൊമ്പിൽ കൂടെ ഒണ്ടായ്‌ക്കി ഇരുക്കിളെ നിലേൽ കാണ്ടിയമുമാനെ.

³³ഇകനെ അവറാത്തുക്കു തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് താൻ ഏശു കനേകം കതകാടെ പേരേത്തി വശനമെ ചൊല്ലി കൊടുക്കുമത്; കതയവോലെ അല്ലാതെ ഒണ്ണാം അവൻ അവറകാൽ ചൊല്ലിയതില്ലെ; ഒണ്ണാ ഉടയാ ശിശിയരും മത്തും തൻബാട്ടിൽ ഇരുക്കുമവോളതാൻ ഓരോ കതേലെ പൊരുളാം അവറാത്തുക്കു വെളിവായ്‌ക്ക് കൊടുക്കുമത്.

³⁴

³⁵അണ്ണേക്ക് അന്തിയോടായതും ശിശിയരുകാൽ, “നങ്കെ തേക്കത്തുക്ക് അക്കറോട്ടുക്ക് പോകാം” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.

³⁶മാനടവനെ അങ്കുതാൻ വുട്ടാലെ, അവറെ ഇരുന്തെ വള്ളത്തിൽ തേക്കത്തുക്ക് അക്കറോട്ടുക്ക് പോയവോളെ വൊവ്വോറേ വള്ളത്തിലും മാനടവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ.

³⁷അന്നേരം വൻ കാത്ത് അടിച്ചനാലെ അലയടിച്ച് വള്ളത്തിൽ തണ്ണിയോറിയനാലെ വള്ളത്തുക്ക് മിന്നുക്ക് പോകേക്ക് കൂടാതായെ.

³⁸ഏശു അന്നേരം വള്ളത്തിൽ പുറക്ക് പലകേൽ തലയാമേത്തി കിടന്ത് ഉറങ്കുമെ; അന്നേരം ശിശിയര് ഏശുവെ വുളിച്ചയപ്പിയാലെ, “എശമാനനേ, എങ്കെ മുയ്‌ങ്കി നാശമായ് പോനത്തിൽ നിനക്ക് വരുത്തമില്ലയീ?” ഒൺ കേട്ടെ.

³⁹ഏശു എന്തി കാത്താം അലയാം തിട്ടമിട്ട്, “നിൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയത്തുക്ക് പെട്ടൊൺ കാത്തും അലയും അലാതിയാ നുണ്ണെ.

⁴⁰പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “എന്തുക്കിനേ നിങ്കെ അരളിനത്? നിങ്കാക്ക് എൻകാൽ നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ” ഒൺ കേട്ടെ.

⁴¹അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട്, “ചെൻ ആര്? കാത്തും അലേം കൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ.