Read ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 იობი 31 Bible Online

იობი 31 - ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 bible

იობი 31

¹აღთქმა მივეცი ჩემს თვალებს, რომ ქალწულისთვის არ შემეხედა;

²რა არის ღვთის წილი მაღლიდან და ხვედრი ყოვლადძლიერისაზესკნელიდან?

³განა დაღუპვა არ არის უკეთურთათვის და სატანჯველიბოროტმოქმედისთვის?

⁴განა არ ხედავს ის ჩემს გზებს და არ ითვლის ყოველ ჩემსნაბიჯს?

⁵თუკი სიცრუით მივლია და სამზაკვროდ აჩქარებულა ჩემი ფეხი,

⁶ამწონოს მართალ სასწორზე და გაიგოს ღმერთმა ჩემიუმწიკვლოება;

⁷თუკი ოდესმე გზიდან გადაეხვიოს ჩემს ნაბიჯებს, თვალებსაჰყოლოდეს ჩემი გული და ბიწი მოსცხებოდეს ჩემს ხელებს,

⁸მაშინ სხვამ ჭამოს ჩემი დათესილი და ამოიძირკვოს ჩემიმონაგარი!

⁹თუკი ოდესმე ჩემი გული მოცთუნებულიყოს დედაკაცით ან ჩემიმეზობლის კართან მეთვალთვალოს,

¹⁰მაშინ სხვას უფქვას ჩემმა დედაკაცმა და სხვებმა ჩაიმუხლონმასზე!

¹¹რადგან ეს გარყვნილებაა და სამსჯავრო დანაშაული;

¹²რადგან ცეცხლია ეს, რომელიც ჭამს საბოლოოგაცამტვერებამდე, და ამოძირკვავს მთელს ჩემს საბადებელს.

¹³თუკი ოდესმე აბუჩად ამეგდოს ჩემი მონისა და მხევლისსამართალი, როცა დავა ჰქონიათ ჩემთან,

¹⁴რა ვქნა მაშინ, როცა ადგება ღმერთი? როცა დამკითხავს, რავუპასუხო?

¹⁵განა ვინც მე შემქმნა მუცელში, მანვე არ შექმნა იგი? განაერთმა არ გამოგვსახა საშოში?

¹⁶თუ ოდესმე მეთქვას უარი ღარიბ-ღატაკის სათხოვარზე და ქვრივის თვალები მოლოდინით დამექანცოს?

¹⁷ანთუ მარტოს გამეტეხოს ლუკმა და ობოლს არ ეჭამოს ჩემთანერთად?

¹⁸(რადგან ჩემი ყრმობიდანვე ჩემთან იზრდებოდა, როგორცმამასთან, და დედაჩემის მუცლიდანვე ვუძღვებოდი).

¹⁹თუკი ოდესმე დამენახოს სიკვდილს მიწურვილი კაცი უსამოსლოდდა საპყარი უმოსასხამოდ,

²⁰და არ დაელოცოს ჩემი საზარდული, არ გამთბარიყოს ჩემიცხვრის მონაპარსით?

²¹თუკი ოდესმე ხელი აღმემართოს ობოლზე, მსაჯულთამხარდაჭერის მოიმედეს?

²²ზურგს მოწყდეს ჩემი მხრები და იდაყვში გადამიტყდესმკლავი!

²³რადგან მაშინებს ღვთის რისხვა და მის სიდიადეს ვერგავუძლებდი.

²⁴თუ ოდესმე მიმეჩნიოს ოქრო ჩემს სასოდ და ბაჯაღლო ჩემსიმედად დამესახოს!

²⁵თუ ოდესმე მეამაყოს, რომ დიდძალი მაქვს სიმდიდრე და ბევრიმოიხვეჭა ჩემმა ხელმა!

²⁶თუ ოდესმე მზის ხილვისას მის ბრწყინვალებაში და დიდებულადმოარული მთვარისა

²⁷იდუმალ მოცთუნებულიყოს ჩემი გული და მეკოცნოს ჩემიხელისთვის!

²⁸ესეც სამსჯავრო დანაშაული იქნებოდა, რადგან მაღლა ღვთისუარმყოფელი ვიქნებოდი.

²⁹თუ ოდესმე გამხარებოდეს ჩემი მოძულის უბედურება დამეზეიმოს მის ცუდ ამბავზე!

³⁰არ ჩავადენინე ცოდვა ჩემს ენას, რომ წყევლით მოესწრაფამისთვის სიცოცხლე.

³¹თუ არ ეთქვას ჩემი კარვის ხალხს, ვინ არ გამძღარაო მისი ხორცით?

³²მწირს გარეთ არ გაუთევია ღამე, კარი ღია მქონდამგზავრისათვის.

³³თუ ოდესმე დამეფაროს ადამივით ჩემი შეცოდება, რომსაიდუმლოდ შემენახა ჩემი დანაშაული!

³⁴რადგან მზარავდა ხალხის სიმრავლე და ნათესავთა ზიზღიმაშინებდა; ვდუმდი, კარში არ გავდიოდი.

³⁵ნეტავ მომისმენდეს ვინმე! აჰა, ჩემი ნიშანიც! მიპასუხოსყოვლადძლიერმა და დაწეროს საბუთი ჩემმა მოსარჩლემ.

³⁶ზურგით ვატარებდი, გვირგვინივით შემოვიხვევდი!

³⁷გავუმხელდი ჩემს ყოველ ნაბიჯს და, როგორც მთავარს ვისმე,მივეახლებოდი.

³⁸თუკი ოდესმე მიწას დაეჩივლოს ჩემზე და მისი თუნდაც ერთიხნული ატირებულიყოს,

³⁹თუკი ოდესმე მუქთად მეჭამოს მისი დოვლათი და მისი მუშაკნიშემეწუხებინოს,

⁴⁰ხორბლის ნაცვლად ეკალი ამოვიდეს და ქერის ნაცვლადღვარძლმა იხაროს! დასრულდა იობის სიტყვები.