Read ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 ეკლესიასტე 2 Bible Online

ეკლესიასტე 2 - ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 bible

ეკლესიასტე 2

¹ვუთხარი ჩემს თავს: მოდი, გამოვცდი მხიარულებას და მივეცემი სიამეთა - და აჰა, ესეც ამაოება ყოფილა მხოლოდ.

²მივხვდი, გართობა ფუჭი საქმეა; მხიარულება რის მაქნისია?

³ვიფიქრე, ღვინით დამებანგა ჩემი სხეული, ხოლო გონებასსიბრძნით ეფხიზლა; დავდგომოდი გზას სიბრიყვისას, ვიდრე ვნახავდი, რასიკეთეა კაცთათვის მასში, რასაც იქმნიან ცისქვეშეთში, სანამ ცოცხლობენ.

⁴დიდი საქმე ჩავიდინე, ავიგე სახლნი, ჩავყარე ვაზი,

⁵გავიშენე ჩემთვის ბაღები და წალკოტები, დავრგე ხეხილიყოველგვარი,

⁶წყალსატევები მოვაწყვე, რომ მოერწყათ ნორჩი ტევრები,

⁷შევიძინე მონა-მხევალნი, და მრავლად მესხნენ სახლშისახლეულნი; მყავდა ცხვარ-ძროხა იმათზე მეტი, ვისაც ჩემს უწინ უმეფიაიერუსალიმში.

⁸დავაგროვე ოქრო და ვერცხლი, მეფეთა განძი ყოველი მხარის;გავიჩინე მგალობელნი, კაცნი და ქალნი, და სიამენი ხორციელნი, ულამაზესხარჭათა დასი.

⁹განვიდიდე და გავმდიდრდი უმეტეს მათსა, ვინც ჩემს წინარეარსებულა იერუსალიმს; და სიბრძნე ჩემი მევე მეყუდნა.

¹⁰არ უარვყავი არაფერი, რაც კი მომთხოვეს ჩემმა თვალებმა, არ დავაოკე გული ჩემი სიხარულისგან, რადგან ხარობდა ჩემი გული ჩემი ნაღვაწით. ეს ყოველივე იყო ვედრი ჩემი შრომისა.

¹¹მერმე, როდესაც გადავხედე ყოველივეს, რაც კი შექმნა ჩემმამარჯვენამ, და ყოველ საქმეს, ჩემს ნამოქმედარს, მივხვდი, ამაო რომ ყოფილაეს ყველაფერი, ქარისნაბერი, და რომ არ არის სარგებელი ამ მზისქვეშეთში.

¹²რადგან რაღა ქმნას ადამიანმა, რომელიც მოვა შემდგომ მეფისა, რომელსაც უკვე ყველაფერი უქმნია ქვეყნად?

¹³ოდეს ვიკვლიე, რა არის სიბრძნე ანუ სიბრიყვე და უმეცრება,ვნახე, რომ სიბრძნე სიბრიყვეზე უპირატესობს, ისევე როგორც ნათელი ბნელზე.

¹⁴ბრძენი კაცი გონებითა ჭვრეტს, უგუნური კი ბნელში დავალს. და ვუწყი, მაინც მოწევნადი ერთი აქვს ყველას.

¹⁵გულს ვუთხარ მაშინ: მეც უგუნურის ბედი მეწევა; მაშ, რადღავიყავ მე სხვაზე ბრძენი? და გულსვე ვუთხარ: ამაოება ყოფილა ესეც.

¹⁶მარადიულად არ ეხსომებათ არც ბრძენკაცი, არც უგუნური;გაივლის ჟამი, ყველაფერი დაივიწყება. ვაგლახ, რომ კვდება ბრძენი კაციუგუნურივით.

¹⁷და შევიძულე მე ეს ცხოვრება, რადგან მემწარა ყველაფერი,რაც მზის ქვეშ ხდება, რადგან ყოველი ამაოა, ქარების დევნა.

¹⁸და მოვიძულე ყოველივე ნაღვაწი ჩემი, რაც მიღვაწია ამმზისქვეშეთში, და რაც სხვას უნდა დავუტოვო, ჩემს შემდგომ მოსულს.

¹⁹არავინ უწყის, ვის შეხვდება ჩემი ნაღვაწი, ბრძენს თუუგუნურს, რაიც სიბრძნით მომიღვაწია ამ მზისქვეშეთში? აჰა, კიდევ ამაოება.

²⁰და წარვუხოცე იმედი ჩემს თავს, რომ აღარაფერს მოველოდე იმღვაწლისაგან, რაც მზისქვეშეთში გამიწევია.

²¹ნახავ კაცს, იღვწის, არ იშურებს სიბრძნეს და ცოდნას,მაგრამ ნაღვაწი სხვას ხვდება წილად, ვისაც არასდროს უღვაწნია ამსაქმისათვის. ამაოება არის ესეც და უდიდესი ბოროტება.

²²მაშ, რაღა რჩება ადამიანს შრომისა და ზრუნვის შედეგად,რომელსაც იგი მზის ქვეშ ეწევა?

²³დღენი მისნი სატანჯველია, საზრუნავი მისი - წუხილი,ღამითაც არ ისვენებს, შფოთავს გული. აჰა, კვლავ ამაოება.

²⁴კაცისათვის არაფერია იმაზე კარგი, რომ ჭამოს, სვას დადატკბეს თავისი ნაღვაწით. ეს გამოვცადე, რადგან ესეც ღმერთის ხელთაა.

²⁵ვინ ჭამს ანუ სვამს, ან განცხრომას ვინ მიეცემა მისგარეშე?

²⁶ვისაც ის ითნევს, მას მიანიჭებს სიბრძნეს ცოდნასა დასიხარულს; ხოლო ცოდვილს კი მოხვეჭისათვის საზრუნავს უჩენს, რათა ღვთისსათნოს დაუტოვოს ეს მონაგარი. ამაოება არის ესეც და ქარის დევნა.