Read ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 მარკოზის 4 Bible Online

მარკოზის 4 - ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 bible

მარკოზის 4

¹კვლავ დაიწყო სწავლება ზღვის პირას და შეგროვდა მის ირგვლივ იმდენი ხალხი, რომ ნავში ჩაჯდა და ზღვაში შევიდა, ხოლო მთელი ხალხი ზღვის პირას, ხმელეთზე იყო.

²ბევრ რასმე ასწავლიდა იგავებით და თავისი სწავლითამბობდა:

³ისმინეთ: აჰა, გამოვიდა მთესავი თესვად.

⁴ხოლო თესვისას ზოგი მარცვალი გზის პირას დავარდა;მოფრინდნენ ცის ფრინველები და აკენკეს ისინი.

⁵ზოგიც ქვიან ადგილას დავარდა, სადაც ბლომად არ იყო მიწადა მალე აღმოცენდა, ვინაიდან ნიადაგი არ იყო ღრმა.

⁶მაგრამ ამოვიდა თუ არა მზე, დაჭკნა, და რადგან ფესვი არჰქონდა, გახმა.

⁷ზოგი კი ეკალ-ბარდებში ჩაცვივდა; წამოიზარდა ეკალი დაერთიანად მოაშთო ყველა; და ვეღარ გამოიღეს ნაყოფი.

⁸ხოლო ზოგი პოხიერ ნიადაგზე დაეცა, იზარდა, ნაყოფი გამოიღოდა იმატა: ერთი ოცდაათად, ერთი სამოცად თუ ერთი ასად.

⁹და უთხრა მათ: ვისაც ყური აქვს სმენად, ისმინოს!

¹⁰როდესაც ხალხი დაიშალა, მასთან დარჩენილებმა თორმეტ მოწაფესთან ერთად ჰკითხეს იგავის აზრი.

¹¹და უთხრა მათ: თქვენ მოგეცათ ღმრთის სასუფევლის საიდუმლოთა ცოდნა, ხოლო გარეშეთათვის ყველაფერი იგავში ხდება.

¹²რადგან თვალით მხედველნი ვერას ხედავენ, და ყურითმსმენელნი ვერას ისმენენ, რათა არ მოიქცნენ და არ მიეტევოთ ცოდვები.

¹³და უთხრა მათ: ეს იგავი არ გესმით და როგორღა გაიგებთ დანარჩენთ?

¹⁴მთესავი სიტყვას თესავს.

¹⁵გზის პირას დაცვენილი თესლი ისინი არიან, რომლებშიაცითესება სიტყვა, მაგრამ სიტყვის მოსმენისთანავე მიადგებათ სატანა დამოსტაცებთ სიტყვას, რომელიც მათ გულში ჩაითესა.

¹⁶ასევე, ქვიან ადგილას დაცვენილი თესლი ისინი არიან, რომელნიც სიტყვის მოსმენისთანავე სიხარულით იღებენ მას;

¹⁷მაგრამ ფესვი არა აქვს მათში, და როდესაც მოაწევს ჭირისდღე ან დევნა სიტყვის გამო, მყისვე ცდებიან.

¹⁸ეკალ-ბარდებში ჩაცვენილი თესლი სიტყვის მსმენელნი არიან,

¹⁹რომლებშიაც სოფლის საზრუნავი, სიმდიდრის საცდური და სხვაგულისთქმანი, მათში შესვლისას, აშთობენ სიტყვას და უნაყოფოს ხდიან მას.

²⁰ხოლო პოხიერ ნიადაგზე დაცვენილი თესლი ისინი არიან,რომელნიც ისმენენ და კიდევაც იღებენ სიტყვას, და ნაყოფიც გამოაქვთ: ერთიოცდაათად, ერთი სამოცად თუ ერთი ასად.

²¹და უთხრა მათ: განა იმიტომ მოაქვთ სანთელი, რომ საწყაოსა თუ საწოლის ქვეშ დადგან? არამედ სასანთლეზე დგამენ მას.

²²არ არსებობს დაფარული, რომ არ გამოჩნდეს, და არც რამსაიდუმლო, რომ არ გამჟღავნდეს.

²³ვისაც ყური აქვს სმენად, ისმინოს!

²⁴და უთხრა მათ: დაუკვირდით, რაც გესმით: რთმელისაწყაულითაც მიუწყავთ, იმითვე მოგეწყვით და მოგემატებათ.

²⁵რადგან ვისაც აქვს, მას მიეცემა, ხოლო ვისაც არა აქვს,წაერთმევა ისიც, რაცა აქვს.

²⁶და თქვა: ღმრთის სასუფეველი იმასა ჰგავს, კაცი რომ თესლსჩათესავს მიწაში.

²⁷სძინავს თუ დგება, დღისით თუ ღამით, არც იცის, როგორაღმოცენდება და იზრდება თესლი.

²⁸რადგანაც მიწას თავისთავად გამოაქვს ნაყოფი: ჯერ ღერო,შემდეგ თავთავი, ბოლოს, სავსე მარცვალი თავთავში.

²⁹და როცა დამწიფდება ნაყოფი, მაშინვე გაგზავნის ნამგალს,ვინაიდან დამდგარა მკის ჟამი.

³⁰და თქვა: რას ვამსგავსო ღმრთის სასუფევეღი? ან რომელიიგავით წარმოგისახოთ იგი?

³¹ესაა მდოგვის მარცვალი, რომელიც მიწაში ჩათესვისას ყველა თესლზე უმცირესია ამ ქვეყნად.

³²მაგრამ დათესვის შემდეგ ამოდის, ყველა მწვანილზე დიდიიზრდება და ისე ფართოდ შლის ტოტებს, რომ ცის ფრინველებს შეუძლიათ მისჩრდილში დაიბუდონ.

³³ბევრი ასეთი იგავით ეუბნებოდა მათ სიტყვას, რამდენისმოსმენაც შეეძლოთ.

³⁴ხოლო უიგავოდ არაფერს ეტყოდა მათ; თავის მთწაფეებს კიგანმარტოებით უხსნიდა ყველაფერს.

³⁵იმ დღეს, მწუხრის ჟამს, უთხრა მათ: გაღმა გავიდეთო.

³⁶გაისტუმრეს ხალხი და წაიყვანეს იგი ნავით, რომელშიც იჯდა.და სხვა ნავებიც მისდევდნენ მას.

³⁷ამოვარდა საშინელი ქარიშხალი და ტალღები ეხეთქებოდნენნავს, ისე რომ, ლამის წყლით აივსო იგი.

³⁸ხოლო ის კიჩოზე იწვა და სასთუმალზე ეძინა. გააღვიძეს დაუთხრეს: მოძღვარო, არ გენაღვლება, რომ ვიღუპებით?

³⁹მაშინ წამოდგა, შერისხა ქარი და უბრძანა ზღვას: დაყუჩდი,დაცხრი! და ჩამოვარდა სიმყუდროვე დიდი.

⁴⁰და უთხრა მათ: რატომ ხართ ასე მოშიშარნი? რატომ არა გაქვთრწმენა?

⁴¹ისინი საშინელი ძრწოლით შეძრწუნდნენ და ერთმანეთსეუბნებოდნენ: ვინ არის იგი, ქარიც და ზღვაც რომ მორჩილებენ?