Read ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 ლუკას 15 Bible Online

ლუკას 15 - ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 bible

ლუკას 15

¹მის გვერდით იყო ყველა მებაჟე და ცოდვილი და უსმენდა მას.

²ფარისევლები და მწიგნობრები კი დრტვინავდნენ დაამბობდნენ: ცოდვილებს იწყნარებს და მათთან ჭამსო.

³და უთხრა მათ ეს იგავი:

⁴ასი ცხვარი რომ გყავდეთ და ერთი დაგეკარგოთ, რომელითქვენგანი არ მიატოვებს ოთხმოცდაცხრამეტს უდაბნოში და არ წავა დაკარგულისსაძებნად, ვიდრე არ იპოვის მას?

⁵და როცა იპოვის, სიხარულით შეისვამს მხარზე;

⁶შინ მოსული დაუძახებს მებობრებს და მეზობლებს და ეტყვისმათ: იხარეთ ჩემთან ერთად, ვინაიდან ჩემი დაკარგული ცხვარი ვიპოვე.

⁷გეუბნებით: ცაში უფრო დიდი სიხარული იქნება ერთი მონანიეცოდვილის გამო, ვიდრე ოთხმოცდაცხრამეტი მართლისა, რომელთაც არ სჭირდებათსინანული.

⁸ან კიდევ, ათი დრაქმა რომ ჰქონდეს და ერთი დაკარგოს,რომელი ქალი არ აანთებს სანთელს და არ დაიწყებს ოთახის დაგვას დაგულმოდგინედ ძებნას, ვიდრე არ იპოვის?

⁹ხოლო როცა იპოვის, მეგობრებსა და მეზობლებს დაუძახებს დაეტყვის: იხარეთ ჩემთან ერთად, ვინაიდან დაკარგული დრაქმა ვიპოვე.

¹⁰გეუბნებით: ასევე ხარობენ ღმრთის ანგელოზნი ერთი მონანიე ცოდვილის გამო.

¹¹მერე თქვა: ერთ კაცს ორი ძე ჰყავდა;

¹²უმცროსმა უთხრა მამას: მამა, მომეცი ჩემი წილი, რომელიც მერგება სამკვიდრებლიდან. და გაუყო მათ თავისი ქონება.

¹³ცოტა ხანმა რომ განვლო, შეკრიბა უმცროსმა ყველაფერი, შორეულ მხარეს გაემგზავრა და იქ გაფლანგა მთელი თავისი ავლადიდება, ვინაიდან თავაშვებულად ცხოვრობდა.

¹⁴როცა ყველაფერი შემოეხარჯა, დიდი შიმშილობა ჩამოვარდა იმქვეყანაში და ძალიან გაუჭირდა.

¹⁵წავიდა და ერთ იქაურ კაცს შეეკედლა, მან კი მინდორშიგაგზავნა ღორების მწყემსად.

¹⁶ნატრობდა, ნეტავი ღორების საჭმელი რქით ამომავსებინა მუცელიო, მაგრამ ვინ აღირსებდა.

¹⁷გონს რომ მოეგო, თქვა: მამაჩემის რამდენ მოჯამაგირესთავზე საყრელადა აქვს პური და მე კი აქ შიმშილით ვკვდები.

¹⁸ავდგები, მივალ მამაჩემთან და ვეტყვი: მამი, ვცოდე ცისმიმართ და შენს წინაშე.

¹⁹და აღარა ვარ იმისი ღირსი, რომ შენი ძე მერქვას, მაგრამმოჯამაგირედ მაინც დამიყენე.

²⁰ადგა და მამამისისაკენ გასწია. ჯერ კიდევ შორს იყო, რომმამამ დაინახა და შეებრალა იგი; გამოიქცა, კისერზე შემოეჭდო და კოცნადაუწყო.

²¹შვილმა უთხრა: მამი, ვცოდე ცის მიმართ და შენს წინაშე დააღარ ვარ იმისი ღირსი, რომ შენი ძე მერქვას.

²²ხოლო მამამ თავის მონებს უთხრა: მოიტანეთ უკეთესი სამოსიდა შემოსეთ იგი, გაუკეთეთ ბეჭედი ხელზე და ფეხთ ხამლები ჩააცვით.

²³მოიყვანეთ ნასუქი ხბო და დაკალით; ვჭამოთ და ვიმხიარულოთ.

²⁴რადგან ეს ჩემი ძე მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგულიიყო და გამოჩნდა. და დაიწყეს მხიარულება.

²⁵ხოლო უფროსი ძე ყანაში იყო, და როცა შინ მიმავალიმიუახლოვდა სახლს, სიმღერისა და ფერხულის ხმა შემოესმა.

²⁶მოუხმო ერთ მონათაგანს და ჰკითხა: რა ამბავია?

²⁷მან მიუგო: შენი ძმა მოვიდა და მამაშენმა ნასუქი ხბოდაკლა, რაკი საღ-სალამათი დამიბრუნდაო.

²⁸ის კი გაბრაზდა და აღარ უნდოდა შესვლა. გამოვიდა მამამისიდა სთხოვა, შემოდიო.

²⁹მაგრამ მან უთხრა მამას: აგერ, რამდენი წელიაგემსახურები, ერთხელაც არ გადავსულვარ შენს მცნებას, და ან ერთი თიკანი თუმოგიცია ოდესმე ჩემთვის, რომ მეგობრებში მომელხინა.

³⁰სამაგიეროდ, მოვიდა თუ არა ეს შენი ძე, მთელი თავისიავლა-დიდება მეძავებს რომ გადააგო, კვებულა ხბო დაუკალი.

³¹ხოლო მამამ მიუგო მას: შვილო, შენ ყოველთვის ჩემთანა ხარდა ყველაფერი, რაც მაქვს, შენია.

³²ამჯერად კი გვმართებს, ვიხაროთ და ვიმხიარუღთთ, ვინაიდანეს შენი ძმა მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, და დაკარგული იყო და გამოჩნდა.