Read ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 პირველი მეფეთა 17 Bible Online

პირველი მეფეთა 17 - ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 bible

პირველი მეფეთა 17

¹შეჰყარეს ფილისტიმელებმა საომრად ლაშქარი; შეიკრიბნენ იუდას სოქოთში და დაიბანაკეს სოქოთსა და ყაზეკას შორის, ეფეს-დამიმში.

²ხოლო საული და ისრაელი შეგროვდნენ და დაბანაკდნენმუხნარის ველზე, დაეწყვნენ ფილისტიმელებთან საბრძოლველად.

³ფილისტიმელები ერთი მთის ფერდობზე იდგნენ, ისრაელი მეორემთის ფერდობზე; ხევი იყო მათ შორის.

⁴გამოვიდა ფილისტიმელთა ბანაკიდან მორკინალი კაცი, სახელადგოლიათი, გათელი. ექვსი წყრთა და ერთი მტკაველი იყო მისი სიმაღლე.

⁵თავზე სპილენძის მუზარადი ეხურა, ჯაჭვის ჯავშანი ემოსა;ჯავშნის წონა ხუთი ათასი შეკელი იყო.

⁶ფეხებზე სპილენძის საბარკულები ეკეთა, მხარზე სპილენძისჰოროლი ჰქონდა გადებული.

⁷მისი შუბის ტარი საქსოვი ლილვის ოდენა იყო; შუბის რკინისწვერი ექვსას შეკელს იწონიდა; წინ ფარის მტვირთველი მიუძღოდა.

⁸მოდგა იგი და შესძახა ისრაელის რაზმებს: რატომ გამოხვედითსაბრძოლველად? განა მე ფილისტიმელი არა ვარ ან თქვენ საულის მორჩილნი არახართ? გამოარჩიეთ თქვენში კაცი და ჩამოვიდეს ჩემთან.

⁹თუ გამიმკლავდება და დამამარცხებს, თქვენი მორჩილნი გავხდებით, თუ მეგავუმკლავდი და დავამარცხე, თქვენ გაგვიხდებით მორჩილებად დაგვემსახურებით.

¹⁰თქვა ფილისტიმელმა: სირცხვილს ვაჭმევ დღეს ისრაელის რაზმებს. გამომიყვანეთკაცი ვინმე, რომ პირისპირ შევებათ ერთმანეთს.

¹¹გაიგონეს საულმა და მთელმა ისრაელმა ფილისტიმელის სიტყვები, დაფრთხნენ და შეშინდნენ მეტისმეტად.

¹²დავითი იყო შვილი იმ ეფრათელისა, იუდას ბეთლემიდან, რომელსაც სახელად ერქვა იესე და რვა ვაჟიშვილი ჰყავდა. საულის დროს მოხუცებული იყო ეს კაცი, ხანდაზმული.

¹³წაჰყვა საულს ბრძოლაში იესეს სამი უფროსი ვაჟიშვილი; ომში წასული მისივაჟიშვილების სახელები იყო: პირმშოს ელიაბი, მომდევნოსი - ამინადაბი,მესმესი - შამა.

¹⁴დავითი კი მათზე უმცროსი იყო. წაჰყვა სამი უფროსი საულს.

¹⁵ხოლო დავითი მოდიოდა ხოლმე საულთან და უკან ბრუნდებოდა, რათა ემწყესამამამისის ფარა ბეთლემში.

¹⁶გამოდიოდა ის ფილისტიმელი დილით და საღამოთი და ასე იქცეოდა ორმოცი დღე.

¹⁷უთხრა იესემ დავითს, თავის ვაჟიშვილს: აიღე ეს ერთი ეფა ქუმელი, ეს ათიპური და სასწრაფოდ წაუღე შენს ძმებს ბანაკში.

¹⁸ხოლო ეს ათი თავი ყველი ათასისთავს წაუღე; მოიკითხე ძმები და მოიტანე მათიამბავი.

¹⁹საული, ისინი და მთელი ისრაელი მუხნარის ველზე ებრძოდნენ ფილისტიმელებს.

²⁰დილაადრიანად ადგა დავითი, ცხვარი მოყარაულეს დაუტოვა, აიკიდა ტვირთი დაწავიდა, როგორც იესეს ჰქონდა მისთვის ნაბრძანები. მიადგა ბანაკს, როცა ჯარიირაზმებოდა და საბრძოლო ყიჟინას სცემდა.

²¹დაეწყვნენ რაზმებად ერთმანეთის პირისპირ ისრაელი და ფილისტიმელები.

²²ჩააბარა დავითმა თავისი ტვირთი ტვირთის ყარაულს და მიაშურა რაზმს. მივიდადა მოიკითხა თავისი ძმები.

²³მათთან ლაპარაკში იყო, რომ გამოვიდა ფილისტიმელთა რაზმიდან მორკინალი კაცი,სახელად გოლიათი, ფილისტიმელი, გათელი, და წინანდებურად იწყო ლაპარაკი.ყველაფერი მოისმინა დავითმა.

²⁴როგორც კი დაინახეს ეს კაცი, გაიქცნენ მისგან ისრაელიანები, რადგანშეშინდნენ მეტისმეტად.

²⁵ამბობდნენ ერთმანეთში ისრაელიანები: ხედავთ ამ კაცს, რომ აღზევებულა?ისრაელის შესარცხვენად აღზევდა იგი. მის მძლეველს დოვლათით აავსებს მეფე,თავის ასულს მიათხოვებს ცოლად და მამამისის სახლს გაააზაგებს ისრაელში.

²⁶ჰკითხა დავითმა ახლოს მდგარ კაცებს: რა ბედი ეწევა კაცს, ვინც იმფილისტიმელს დაამარცხებს და სირცხვილს მოხოცავს ისრაელს? რადგან ვინ არისეგ წინდაუცვეთელი ფილისტიმელი, ასეთ სირცხვილში რომ აგდებს დღეს ღვთისრაზმებს?

²⁷უთხრა მას ხალხმა იგივე სიტყვები: ასეთი და ასეთი ბედი ეწევაო კაცს, ვინცმას დაამარცხებს.

²⁸გაიგონა ელიაბმა, მისმა უფროსმა ძმამ, ხალხს რომ ელაპარაკებოდა დავითი დაგანურისხდა მას ელიაბი, უთხრა: რისთვის ჩამოხვედი აქ? ვის დაუტოვე ის მცირეფარა უდაბნოში? ვიცი შენი ამპარტავნებისა და შენი ავგულობის ამბავი; მხოლოდბრძოლის საყურებლად ხარ ჩამოსული.

²⁹თქვა დავითმა: რა გავაკეთე ისეთი? ცუდი ხომ არაფერი მითქვამს?

³⁰სხვა მხარეს გატრიალდა მისგან და იკითხა იგივე ამბავი. იგივე უპასუხახალხმა, რაც სხვებმა უთხრეს.

³¹გაიგონეს დავითის ნათქვამი სიტყვები და მიუტანეს საულს; მანაც მოაყვანინა იგი.

³²უთხრა დავითმა საულს: ნურვის გული ნუ შედრკება მის წინაშე. წავა შენიმორჩილი და შეებრძოლება ამ ფილისტიმელს.

³³უთხრა საულმა დავითს: ვერ გახვალ საბრძოლველად მაგ ფილისტიმელთან, რადგანშენ ჯერ ბავშვი ხარ, ის კი მებრძოლია სიყრმითგანვე.

³⁴უთხრა დავითმა საულს: მწყემსავდა შენი მორჩილი თავისი მამის ფარას და, როცადაეცემოდა ლომი ან დათვი და გაიტაცებდა ფარიდან ცხვარს,

³⁵გავეკიდებოდი, ვკლავდი და პირიდან გამოვგლეჯდი ხოლმე. თუ დამეცემოდა, ყბაშიჩავავლებდი ხელს და ვკლავდი.

³⁶ლომსაც და დათვსაც ამარცხებდა შენი მორჩილი; ამ წინდაუცვეთელ ფილისტიმელსაციგივე დაემართება, რადგან სირცხვილში აგდებს იგი ცოცხალი ღვთის რაზმებს.

³⁷თქვა დავითმა: უფალი, რომელიც დამიხსნიდა ხოლმე ლომისაგან და დათვისაგან,ახლაც დამიხსნის ამ ფილისტიმელისგან. უთხრა საულმა დავითს: წადი, უფალიიყოს შენთან!

³⁸შემოსა საულმა დავითი თავისი საკუთარი სამოსელით, თავზე სპილენძის მუზარადიდაახურა და ჯავშანი ჩააცვა.

³⁹შემოირტყა მახვილი დავითმა სამოსელს ზემოდან და იწყო სიარული, რადგანნაჩვევი არ იყო. უთხრა დავითმა საულს: არ შემიძლია ამაში სიარული, რადგანარა ვარ ნაჩვევი. და მოიხსნა ისინი დავითმა.

⁴⁰აიღო ხელში თავისი კომბალი, გამოარჩია ხუთი რიყის ქვა და ჩაყარა ისინიმწყემსის გუდაში, რომელსაც თან ატარებდა. ხელთ იპყრა შურდული და გავიდაფილისტიმელთან.

⁴¹გამოვიდა ფილისტიმელიც და წავიდა დავითისკენ; წინ ფარისმტვირთველი მიუძღოდა.

⁴²დაინახა ფილისტიმელმა დავითი და საცინად აიგდო, რადგან ყმაწვილი იყო იგი დაწითური, ლამაზი შესახედავიც.

⁴³უთხრა ფილისტიმელმა დავითს: ძაღლი ხომ არა ვარ, ჯოხით რომ გამოდიხარჩემთან. დასწყევლა ფილისტიმელმა დავითი თავისი ღმერთების სახელით.

⁴⁴უთხრა ფილისტიმელმა დავითს: ახლოს მოდექი, რომ ცის ფრინველებს და ველისმხეცებს გადავუგდო შენი გვამი.

⁴⁵უთხრა დავითმა ფილისტიმელს: შენ ხმლით, შუბითა და ფარით გამოდიხარ ჩემთან,მე კი ცაბაოთ უფლის, ისრაელის მხედრობის ღმერთის სახელით გამოვდივარ,რომელიც შენ შეურაცხყავი.

⁴⁶დღეს ჩამაგდებინებს ხელში შენს თავს უფალი და დაგამარცხებ, თავს მოგაცლი დაფილისტიმელთა გვამებს ცის ფრინველთ და მიწის ცხოველებს გადავუყრი დღეს,რათა გაიგოს მთელმა ქვეყანამ, რომ ჰყავს ისრაელს ღმერთი.

⁴⁷გაიგოს მთელმა კრებულმა, რომ არა მახვილითა და შუბით იხსნის უფალი, რომუფლის ნებაზეა ომი და ხელში ჩაგვაგდებინებს თქვენს თავს.

⁴⁸როცა აღიმართა ფილისტიმელი და მიუახლოვდა დავითს, მკვირცხლად გაიქცა დავითირაზმისკენ ფილისტიმელთან შესახვედრად.

⁴⁹ჩაჰყო ხელი დავითმა გუდაში და ამოიღო იქიდან ქვა, სტყორცნა შურდული და შიგშუბლში მოარტყა ფილისტიმელს; შუბლში ჩაეჭედა ქვა და პირქვე დაემხოფილისტიმელი.

⁵⁰სძლია დავითმა ფილისტიმელს შურდულითა და ქვით; დაამარცხა ფილისტიმელი დამოკლა იგი. მახვილი არ სჭერია ხელში დავითს.

⁵¹მიირბინა დავითმა და თავზე დაადგა ფილისტიმელს; აიღო მისი მახვილი, იშიშვლა და მოაკვდინა იგი; მახვილით მოსჭრა თავი. დაინახეს ფილისტიმელებმა, რომ მკვდარი იყო მათი გმირი, და გაიქცნენ.

⁵²მაშინ წამოიშალნენ ისრაელისა და იუდას მებრძოლები და ყიჟინით დაედევნენფილისტიმელებს ხეობამდე და ყეკრონის კარიბჭეებამდე. ეცემოდნენ განგმირულიფილისტიმელები შაყარაიმის გზაზე, გათამდე და ყეკრონამდე.

⁵³მობრუნდნენ უკან ისრაელიანები ფილისტიმელთა მდევარიდან და გაძარცვეს მათიბანაკი.

⁵⁴აიღო დავითმა ფილისტიმელის თავი და მიიტანა იგი იერუსალემს, ხოლო მისისაჭურველი თავის კარავში დააწყო.

⁵⁵როცა დაინახა საულმა ფილისტიმელის წინააღმდეგ გამავალი დავითი, ჰკითხააბნერს, მხედართმთავარს: ვისი შვილია ეს ყმაწვილი, აბნერ? მიუგო აბნერმა:შენს თავს გეფიცები, არ ვიცი, მეფეო.

⁵⁶თქვა მეფემ: იკითხე, ვისი შვილია ეს ჭაბუკი.

⁵⁷როცა დაბრუნდა დავითი ფილისტიმელის დამარცხების შემდეგ, ხელი მოჰკიდა მასაბნერმა და წარუდგინა საულს; ხელში ფილისტიმელის თავი ეჭირა.

⁵⁸უთხრა საულმა: ვისი შვილი ხარ, ყმაწვილო? მიუგო დავითმა: შენი მორჩილის,იესეს შვილი ვაბ, ბეთლემელის.