Read ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 პირველი მეფეთა 20 Bible Online

პირველი მეფეთა 20 - ახალი ქართულით, Modern Georgian Bible, 1982 bible

პირველი მეფეთა 20

¹გაიქცა დავითი რამათის ნავათიდან, მივიდა და უთხრა იონათანს: რა გავაკეთე, რა დავაშავე, რა შევცოდე მამაშენს, მოსაკლავადრომ დამდევს?

²მიუგო: ღმერთმა დაგიფაროს, არ მოკვდები! ახლა ყური მიგდე:არაფერ საქმეს, დიდი იქნება თუ მცირე, არ აკეთებს მამაჩემი, მე თუ არგამიმხილა. რატომ დამიმალავდა მამაჩემი ამ საქმეს? ეს არ მოხდება.

³დაიფიცა დავითმა და თქვა: კარგად იცის მამაშენმა, რომმადლი ვპოვე შენს თვალში, ამიტომ ამჯობინა, არ გაეგო ეს იონათანს, რომ არდამწუხრებულიყო. უფალს და შენს თავს გეფიცები, თუ ერთი ნაბიჯი არ იყოსჩემსა და სიკვდილს შორის.

⁴უთხრა იონათანმა დავითს: რასაც შენი გული იტყვის, იმასგავაკეთებ შენთვის.

⁵უთხრა დავითმა იონათანს: აჰა, ხვალ ახალმთავრობაა.წესისამებრ, პურის საჭმელად უნდა ვიჯდე მეფესთან. გამიშვი, რომ დავიმალომინდვრად ზეგ საღამომდე.

⁶თუ მომიკითხა მამაშენმა, უთხარი: დავითმა მთხოვაბეთლემში, ჩემს ქალაქში მეჩქარება, ყოველწლიური მსხვერპლშეწირვა გვაქვსომთელს საგვარეულოს.

⁷თუ თქვა: კეთილი, მაშინ მშვიდობით იქნება შენი მორჩილი.თუ განრისხდა, იცოდე, გადაუწყვეტია ავი საქმე.

⁸მიყავი სიკეთე შენს მორჩილს, რაკი საუფლო აღთქმითმიგიღივარ შენი მორჩილი: ბარემ შენ მომკალი, თუ რამე დანაშაული მაქვს,რისთვის უნდა მიმიყვანო მამაშენთან.

⁹თქვა იონათანმა: დარდი ნუ გაქვს. როგორ იქნება, არ შეგატყობინო, თუკიგავიგე, რომ ავი საქმე გადაუწყვეტია შენთვის მამაჩემს.

¹⁰უთხრა დავითმა იონათანს: ვინ შემატყობინებს, მკაცრი პასუხი თუ გაგცამამაშენმა.

¹¹უთხრა იონათანმა დავითს: წამო, მინდორში გავიდეთ. და გავიდნენ ორთავენი მინდორში.

¹²უთხრა იონათანმა დავითს: უფალი, ისრაელის ღმერთი იყოს მოწმე, რომ ხვალ ან ზეგ ამ დროს გავიგებ მამაჩემისგან, კეთილი თვალით უყურებს თუ არა დავითს. ხოლო თუ არავინ გამოვგზავნე შენთან და ცხადად არ გაგიმხილე,

¹³ასე და ასე დასაჯოს უფალმა იონათანი და უარესადაც. თუ ნებავს მამაჩემსბოროტება შენთვის, გაგიმხელ და გაგიშვებ, რომ მშვიდობით წახვიდე. უფალიიყოს შენთან, როგორც მამაჩემთან იყო.

¹⁴თუ ცოცხალი ვიქენი, მადლი მიყავი უფლის გულისთვის. თუ მოვკვდი,

¹⁵ნურასოდეს მოაკლებ შენს მოწყალებას ჩემს სახლს, ნურც მაშინ, როცა აღგვისუფალი სათითაოდ დავითის მტრებს მიწის პირისგან.

¹⁶დადო აღთქმა იონათანმა დავითის სახლთან: დავითის მტრებს აგებინოს პასუხიუფალმა!

¹⁷და კიდევ სიყვარული შეჰფიცა იონათანმა დავითს, რადგან საკუთარი თავივითუყვარდა იგი.

¹⁸უთხრა იონათანმა: ხვალ ახალმთავრობაა. მოგიკითხავენ, რადგან ცარიელი იქნებაშენი ადგილი.

¹⁹სამ დღეს მოიცალე და მერე წადი იმ ადგილას, სადაც იმალებოდი და აზელისკლდესთან დაჯექი.

²⁰სამ ისარს ვისვრი შენსკენ, თითქოს მიზანში მესროლოს.

²¹მერე ბიჭს გამოვგზავნი, წადი, ისრები მოძებნე-მეთქი. თუ ვეტყვი ბიჭს, აჰა, შენს ახლოს არის ისრები, აიღე და მომიტანე-მეთქი, მშვიდობაა შენს თავს. არაფერი არ მოხდება, უფალს გეფიცები.

²²თუ ვეტყვი ბიჭს: აჰა, შენს იქით არის ისრები-მეთქი, წადი, რადგან გაუშვიხარუფალს.

²³იმ საქმეში კი, რაზეც მე და შენ ვილაპარაკეთ, უფალი იყოს ჩვენს შორისუკუნისამდე.

²⁴დაიმალა დავითი მინდორში. დადგა ახალმთავრობის დღე და დაჯდა პურობად მეფე.

²⁵დაჯდა მეფე თავის საჯდომზე ჩვეულებისამებრ, კედელთან მდგარ საჯდომზე;იონათანი კი ადგა და საულის გვერდით აბნერი დაჯდა. დავითის ადგილი კითავისუფალი იყო.

²⁶არაფერი უთქვამს საულს იმ დღეს, რადგან იფიქრა, შემთხვევა არისო;განუწმედელი იქნება, არ განწმედილაო ალბათ.

²⁷ახალმთავრობის მეორე დღესაც თავისუფალი იყო დავითის ადგილი. უთხრა საულმაიონათანს, თავის ძეს: რატომ არ მოვიდა პურობად იესეს ძე, არც გუშინ და არცდღეს?

²⁸მიუგო იონათანმა საულს: ბეთლემში წასასვლელად დამეთხოვა დავითი.

²⁹მითხრა: გამიშვი, რადგან საგვარეულო მსხვერპლშეწირვა გვაქვს ქალაქში. ძმამშემომითვალაო. ახლა, თუ მადლი მიპოვნია შენს თვალში, დამანებე წასვლა, რომმოვინახულო ჩემი ძმებიო. ამიტომ არ მოსულა სამეფო სუფრაზე.

³⁰განურისხდა საული იონათანს და უთხრა: შე ურჩო და უკუღმართო! განა არ ვიცი,რომ მეგობრად მოჰკიდებიხარ იესეს ვაჟს შენდა სამარცხვინოდ და დედაშენისშესარცხვენად.

³¹რადგან ვიდრე ცოცხალია იესეს ძე ამქვეყნად, ვერც შენ განმტკიცდები და ვერცშენი მეფობა გნმტკიცდება. ახლა აქ მომიყვანე, რადგან სიკვდილის ღირსია.

³²მიუგო იონათანმა საულს, თავის მამას, და უთხრა: რისთვის უნდა მოკვდეს, რა გააკეთა?

³³და სტყორცნა საულმა მას შუბი მოსაკლავად. მიხვდა იონათანი, რომგადაწყვეტილი ჰქონია მამამისს დავითის მოკვლა.

³⁴ადგა იონათანი სუფრიდან, რისხვამორეული. არ უჭამია პური ახალმთავრობისმეორე დღეს, რადგან წუხდა დავითზე, ასე რომ გალანძღა იგი მამამისმა.

³⁵მეორე დილას გავიდა იონათანი მინდორში დავითთან დათქმულ დროზე, პატარაყმაწვილიც თან ახლდა.

³⁶უთხრა ყმაწვილს: გაიქეცი და მომიძებნე ისრები, მე რომ ვისვრი. გაიქცაყმაწვილი ისროლა იონათანმა ისრები და ყმაწვილს გადააცილა.

³⁷მივიდა ყმაწვილი იმ ადგილას, სადამდისაც მიაწვდინა იონათანმა ისრები დამიაძახა იონათანმა ყმაწვილს: შენს იქით ხომ არ არისო ისრები?

³⁸კიდევ მიაძახა იონათანმა ყმაწვილს: ჩქარა დაბრუნდი, რას უდგეხარ? მოაგროვაიონათანის ყმაწვილმა ისრები და მივიდა თავის ბატონთან.

³⁹თავად ყმაწვილი ვერაფერს მიხვდა. მხოლოდ იონათანისა და დავითისთვის იყოგასაგები ეს ამბავი.

⁴⁰მისცა იონათანმა ყმაწვილს თავისი საჭურველი, თან რომ ჰქონდა, და უთხრა:წადი, ქალაქში წაიღე!

⁴¹ყმაწვილი წავიდა. ხოლო დავითი ადგა სამხრეთის მხრიდან, პირქვე დაეცა დასამგზის თაყვანისცა. მერე გადაკოცნეს ერთმანეთი და ატირდნენ ერთად. დავითიუფრო მეტს ტიროდა.

⁴²უთხრა იონათანმა დავითს: მშვიდობით იარე! როგორც ჩვენ ორთავემ დავიფიცეთუფლის სახელით: უფალი იყოს ჩვენს შორის, ჩემსა და შენს შთამომავლობას შორისუკუნისამდე!