Read Μετάφραση Σπύρου Φίλου, Modern Greek Bible Παροιμίαι 17 Bible Online

Παροιμίαι 17 - Μετάφραση Σπύρου Φίλου, Modern Greek Bible bible

Παροιμίαι 17

¹Καλύτερα ξερό ψωμί, και ειρήνη μαζί του, παρά σπίτι γεμάτο εδέσματα με φιλονικία.

²Ο φρόνιμος υπηρέτης θα εξουσιάζει επάνω σε έναν γιο ντροπής, και θα συμμοιραστεί την κληρονομιά ανάμεσα σε αδελφούς.

³Το χωνευτήρι δοκιμάζει το ασήμι, και το καμίνι το χρυσάφι, ο Κύριος, όμως, τις καρδιές.

⁴Ο κακοποιός υπακούει στα άνομα χείλη· ο ψεύτης δίνει ακρόαση στην κακή γλώσσα.

⁵Όποιος περιγελάει τον φτωχό, κοροϊδεύει τον Δημιουργό του· όποιος χαίρεται σε συμφορές, δεν θα μείνει ατιμώρητος.

⁶Το στεφάνι των γερόντων είναι τα παιδιά τών παιδιών· και η δόξα τών παιδιών οι πατέρες τους.

⁷Χείλη υπεροχής δεν αρμόζουν στον άφρονα· πολύ λιγότερο, χείλη ψεύδους στον άρχοντα.

⁸Το δώρο είναι σαν πολύτιμη πέτρα στα μάτια τού δωροδοκούμενου· όπου αυτό εμφανιστεί, κατορθώνει.

⁹Όποιος κρύβει παράβαση, ζητάει φιλία· όποιος, όμως, ξαναλέει το πράγμα, χωρίζει τους στενότερους φίλους.

¹⁰Περισσότερο τύπτει ο έλεγχος τον φρόνιμο, παρά εκατό μαστιγώματα τον άφρονα.

¹¹Ο κακός ζητάει μονάχα στάσεις· γι' αυτό, ένας σκληρός άγγελος θα σταλεί εναντίον του.

¹²Ας συναντήσει τον άνθρωπο αρκούδα, που στερήθηκε τα παιδιά της, και όχι άφρονας στη μωρία του.

¹³Όποιος ανταποδίδει κακό αντί για καλό, κακό δεν θα αναχωρήσει από το σπίτι του.

¹⁴Όποιος αρχίζει φιλονικία, είναι σαν εκείνον που ανοίγει ένα φράγμα με νερά· γι' αυτό, σταμάτα από τη φιλονικία πριν ανάψει.

¹⁵Εκείνος που δικαιώνει τον ασεβή, κι εκείνος που καταδικάζει τον δίκαιο, και οι δύο είναι βδέλυγμα στον Κύριο.

¹⁶Τι χρησιμεύουν τα χρήματα στο χέρι τού άφρονα, για να αγοράσει σοφία, αφού δεν έχει γνώση;

¹⁷Σε κάθε καιρό αγαπάει ο φίλος, και ο αδελφός γεννιέται για καιρό ανάγκης.

¹⁸Άνθρωπος χωρίς μυαλό δίνει το χέρι, και εγγυάται για τον φίλο του.

¹⁹Εκείνος που αγαπάει φιλονικίες, αγαπάει αμαρτήματα· κι εκείνος που υπερυψώνει την πύλη του, ζητάει όλεθρο.

²⁰Ο στρεβλός στην καρδιά δεν βρίσκει καλό· και ο διεστραμμένος στη γλώσσα του πέφτει σε συμφορά.

²¹Όποιος γεννάει άφρονα, τον γεννάει για λύπη του· και ο πατέρας τού ανόητου δεν απολαμβάνει χαρά.

²²Η καρδιά που ευφραίνεται, δίνει ευεξία σαν γιατρικό· ενώ το πνεύμα τού καταθλιμμένου ξεραίνει τα κόκαλα.

²³Ο ασεβής δέχεται δώρο από τον κόρφο, για να διαστρέψει τους δρόμους τής κρίσης.

²⁴Επάνω στο πρόσωπο του συνετού είναι σοφία· αλλά τα μάτια τού άφρονα βλέπουν στα άκρα τής γης.

²⁵Ο άφρονας γιος είναι βαρυθυμία στον πατέρα του, και πικρία σ' αυτή που τον γέννησε.

²⁶Δεν είναι ποτέ καλό να επιβάλλεται ποινή στον δίκαιο, να επιβουλεύεται κάποιος τους άρχοντες για την ευθύτητά τους.

²⁷Εκείνος που κρατάει τα λόγια του είναι γνωστικός· ο μακρόθυμος άνθρωπος είναι φρόνιμος.

²⁸Και ο ίδιος ο άφρονας, όταν σωπαίνει, θεωρείται σοφός· κι εκείνος που κλείνει τα χείλη του, θεωρείται συνετός.