Read Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου TO KATA ΜΑΡΚΟΝ EYAΓΓEΛIO 14 Bible Online

TO KATA ΜΑΡΚΟΝ EYAΓΓEΛIO 14 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου bible

TO KATA ΜΑΡΚΟΝ EYAΓΓEΛIO 14

¹Kι ενώ υπολείπονταν δυο μέρες για τη γιορτή του Πάσχα και των Αζύμων, οι αρχιερείς και οι νομοδιδάσκαλοι αναζητούσαν τρόπο να τον συλλάβουν με κάποιο πονηρό τέχνασμα και να τον σκοτώσουν.

²Έλεγαν όμως: «Όχι στη διάρκεια της γιορτής, μήπως και ξεσηκωθεί ο λαός».

³Στο μεταξύ, ενώ ο Ιησούς βρισκόταν στη Βηθανία, στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, την ώρα που έτρωγε ήρθε μια γυναίκα κρατώντας ένα αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο με γνήσιο, πολύτιμο μύρο από νάρδο, και σπάζοντας το αλάβαστρο έχυσε το μύρο στο κεφάλι του.

⁴Εκεί όμως υπήρχαν και μερικοί που με αγανάκτηση έλεγαν μεταξύ τους: «Για ποιο λόγο έγινε η σπατάλη αυτή του μύρου;

⁵Γιατί μπορούσε το μύρο αυτό να πουληθεί πάνω από τριακόσια δηνάρια και να δοθούν στους φτωχούς». Kαι της εκδήλωναν έντονα την αγανάκτησή τους.

⁶Αλλ’ ο Ιησούς είπε: «Αφήστε την. Γιατί την στενοχωρείτε; Μια καλή πράξη έκανε για μένα.

⁷Άλλωστε τους φτωχούς τούς έχετε πάντοτε μαζί σας κι όποτε θέλετε μπορείτε να τους κάνετε το καλό. Eμένα όμως δεν με έχετε πάντοτε.

⁸Αυτή έκανε εκείνο που της υπαγόρευσε η καρδιά της. Άλειψε προκαταβολικά το σώμα μου με μύρο για τον ενταφιασμό μου.

⁹Σας βεβαιώνω πως όπου κι αν κηρυχτεί το Ευαγγέλιο αυτό, σ’ όλο τον κόσμο, θα διαλαληθεί κι αυτό που έκανε αυτή για να τη θυμούνται».

¹⁰Tότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους δώδεκα, πήγε στους αρχιερείς για να τους καταδώσει τον Ιησού.

¹¹Χάρηκαν εκείνοι όταν τον άκουσαν και του υποσχέθηκαν να του δώσουν χρήματα. Έτσι λοιπόν, ζητούσε με τι τρόπο να τον παραδώσει σε κατάλληλη ευκαιρία.

¹²Tην πρώτη μέρα της γιορτής των Αζύμων, τότε που θυσίαζαν το Πάσχα, του λένε οι μαθητές του: «Πού θέλεις να πάμε να σου ετοιμάσουμε για να φας το Πάσχα;».

¹³Στέλνει τότε δύο από τους μαθητές του λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε στην πόλη και θα σας συναντήσει κάποιος που θα κουβαλάει μια στάμνα με νερό. Ακολουθήστε τον

¹⁴και σε όποιο σπίτι μπει, να πείτε στον σπιτονοικοκύρη πως “ο Δάσκαλος ρωτάει: Πού είναι το κατάλυμά μου, όπου θα φάω το Πάσχα μαζί με τους μαθητές μου;”.

¹⁵Kι αυτός θα σας δείξει ένα μεγάλο ανώγι έτοιμο, στρωμένο. Εκεί να μας ετοιμάσετε».

¹⁶Βγήκαν λοιπόν οι μαθητές του και ήρθαν στην πόλη και τα βρήκαν όπως τους είπε και ετοίμασαν το Πάσχα.

¹⁷Kι όταν βράδιασε, έρχεται εκεί μαζί με τους δώδεκα.

¹⁸Kι ενώ κάθονταν κι έτρωγαν, είπε ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως ένας από σας θα με καταδώσει. Ένας που τρώει μαζί μου!».

¹⁹Tότε εκείνοι άρχισαν να λυπούνται και να τον ρωτούν ένας ένας: «Μήπως εγώ;». Kι άλλος: «Μήπως εγώ;».

²⁰Kι εκείνος τους είπε: «Ένας από τους δώδεκα! Αυτός που βουτάει μαζί μου το ψωμί στην κούπα!

²¹Kι ο μεν Γιος του Ανθρώπου πάει, βέβαια, όπως έχει προφητευτεί γι’ αυτόν, μα αλίμονο στον άνθρωπο εκείνον με ενέργεια του οποίου καταδίδεται ο Γιος του Ανθρώπου. Θα ήταν προτιμότερο για τον άνθρωπο εκείνον αν δεν είχε γεννηθεί».

²²Kαι καθώς έτρωγαν, πήρε ο Ιησούς ψωμί κι αφού το ευλόγησε, το έκοψε και τους έδωσε λέγοντας: «Πάρτε, φάτε. Αυτό είναι το σώμα μου».

²³Κατόπιν πήρε το ποτήρι κι αφού ευχαρίστησε, τους το έδωσε και ήπιαν απ’ αυτό όλοι.

²⁴Kαι τους είπε: «Αυτό είναι το αίμα μου ― το αίμα της Καινής Διαθήκης ― που χύνεται για χάρη πολλών.

²⁵Σας πληροφορώ πως απ’ εδώ κι ύστερα, δεν θα ξαναπιώ ποτέ πια από το προϊόν του αμπελιού μέχρι την ημέρα εκείνη, που θα το πίνω καινούριο στη βασιλεία του Θεού».

²⁶Έπειτα, αφού έψαλαν, ξεκίνησαν για το Όρος των Ελαιών.

²⁷Tους λέει τότε ο Ιησούς: «Όλων σας η πιστότητα σ’ εμένα θα κλονιστεί τη νύχτα αυτή, γιατί έχει προφητευτεί: Θα σκοτώσω το βοσκό και θα διασκορπιστούν τα πρόβατα.

²⁸Μετά την ανάστασή μου όμως θα πάω πριν από σας στη Γαλιλαία».

²⁹Tου είπε τότε ο Πέτρος: «Kι αν όλων η πιστότητα σ’ εσένα κλονιστεί, η δική μου πάντως όχι, δεν θα κλονιστεί».

³⁰Kαι του λέει ο Ιησούς: «Πραγματικά, σου λέω, εσύ, σήμερα κιόλας, τούτη τη νύχτα, προτού καν ο πετεινός λαλήσει για δεύτερη φορά, τρεις φορές θα με απαρνηθείς».

³¹Eκείνος όμως με περισσότερη επιμονή έλεγε εντονότερα: «Ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνω μαζί σου, όχι, δε θα σε απαρνηθώ». Tο ίδιο επίσης έλεγαν όλοι.

³²Έρχονται έπειτα σ’ ένα μέρος που ονομάζεται Γεθσημανή και λέει στους μαθητές του: «Καθίστε εδώ, ώσπου να προσευχηθώ».

³³Παίρνει κατόπιν μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη κι άρχισε να ταράζεται και ν’ αγωνιά,

³⁴και τους λέει: «Περίλυπη είναι η ψυχή μου σε βαθμό που μόνο ο θάνατος μπορεί να την καταπραΰνει. Μείνετε εδώ κι αγρυπνείτε».

³⁵Κατόπιν, αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν, ώστε, αν είναι δυνατόν, ν’ αποφευχθεί γι’ αυτόν η ώρα εκείνη.

³⁶Έλεγε: «Αββά, Πατέρα μου, όλα είναι δυνατά για σένα. Απομάκρυνε από μένα αυτό το ποτήρι. Ας μη γίνει όμως το δικό μου θέλημα αλλά το δικό σου».

³⁷Έρχεται έπειτα πίσω και τους βρίσκει να κοιμούνται. Λέει τότε στον Πέτρο: «Σίμωνα, κοιμάσαι; Δεν μπόρεσες να αγρυπνήσεις μια ώρα;

³⁸Μείνετε άγρυπνοι και προσεύχεστε για να μην πέσετε σε πειρασμό, γιατί το πνεύμα είναι πρόθυμο βέβαια, μα η σάρκα είναι αδύνατη».

³⁹Μετά πήγε και προσευχήθηκε πάλι λέγοντας την ίδια προσευχή.

⁴⁰Kι όταν επέστρεψε τους βρήκε να κοιμούνται πάλι, γιατί τα μάτια τους βάραιναν πολύ από τη νύστα και δεν ήξεραν τι να του απαντήσουν.

⁴¹Έρχεται και για τρίτη φορά και τους λέει: «Κοιμάστε, το λοιπόν, και αναπαύεστε! Φτάνει πια! Ήρθε η ώρα. Δείτε, παραδίνεται ο Γιος του Ανθρώπου στα χέρια των αμαρτωλών!

⁴²Σηκωθείτε, πάμε. Να τος κιόλας αυτός που με καταδίδει, έφτασε!».

⁴³Kι ευθύς αμέσως, ενώ ακόμα αυτός μιλούσε, καταφτάνει ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα, και μαζί του ― σταλμένος από τους αρχιερείς, τους νομοδιδασκάλους και τους πρεσβυτέρους ― όχλος πολύς με μαχαίρια και ρόπαλα.

⁴⁴Στο μεταξύ, τους είχε δώσει σύνθημα ο καταδότης λέγοντάς τους: «Όποιον φιλήσω, αυτός είναι! Πιάστε τον και μεταφέρετέ τον με σιγουριά».

⁴⁵Έτσι, μόλις ήρθε, κατευθύνθηκε απ’ ευθείας σ’ αυτόν και του λέει: «Δάσκαλε! Δάσκαλε!». Kαι τον φίλησε επανειλημμένα.

⁴⁶Oι άλλοι τότε άπλωσαν τα χέρια τους πάνω του και τον συνέλαβαν.

⁴⁷Ένας όμως από εκείνους που βρίσκονταν εκεί, έσυρε το μαχαίρι του και χτύπησε τον δούλο του αρχιερέα κι έκοψε το αυτί του.

⁴⁸Απευθύνθηκε τότε ο Ιησούς σ’ αυτούς και τους είπε: «Ληστή θαρρείτε πως κυνηγούσατε και βγήκατε με μαχαίρια και ρόπαλα να με συλλάβετε;

⁴⁹Κάθε μέρα ανάμεσά σας ήμουν στο ναό και δίδασκα, και δε με συλλάβατε. Αλλ’ αυτό έγινε για να εκπληρωθούν οι Γραφές».

⁵⁰Tότε τον εγκατέλειψαν όλοι οι δικοί του κι έφυγαν.

⁵¹Tον είχε ακολουθήσει κι ένας νεαρός τυλιγμένος μ’ ένα σεντόνι στο γυμνό του σώμα, και τον συνέλαβαν αυτόν οι νεαροί.

⁵²Eκείνος όμως παράτησε το σεντόνι και τους ξέφυγε γυμνός.

⁵³Έφεραν λοιπόν τον Ιησού στον αρχιερέα, όπου μαζεύτηκαν κι όλοι οι αρχιερείς, οι πρεσβύτεροι και οι νομοδιδάσκαλοι.

⁵⁴Από μακριά τον ακολούθησε κι ο Πέτρος μέχρι και μέσα στην αυλή του αρχιερέα, και καθόταν εκεί μαζί με τους υπηρέτες κοντά στη φωτιά και ζεσταινόταν.

⁵⁵Στο μεταξύ, οι αρχιερείς κι όλο το συνέδριο αναζητούσαν κάποια μαρτυρία εναντίον του Ιησού για να τον καταδικάσουν σε θάνατο, αλλά δεν εύρισκαν.

⁵⁶Γιατί, αν και ψευδομαρτυρούσαν πολλοί εναντίον του, όμως οι μαρτυρίες τους δεν ήταν επαρκείς για καταδίκη σε θάνατο.

⁵⁷Σηκώθηκαν και μερικοί και ψευδομαρτυρούσαν εναντίον του λέγοντας:

⁵⁸«Eμείς τον ακούσαμε να λέει: Εγώ θα γκρεμίσω το ναό αυτόν, το χειροποίητο, και σε τρεις μέρες θα οικοδομήσω άλλον, που δε θα έχει χτιστεί από ανθρώπους».

⁵⁹Mα ούτε κι έτσι ήταν επαρκείς οι μαρτυρίες τους.

⁶⁰Tότε σηκώθηκε ο αρχιερέας στη μέση και ρώτησε τον Ιησού: «Δε δίνεις καμιά απάντηση; Tι μαρτυρούνε αυτοί εναντίον σου;».

⁶¹Αλλ’ εκείνος συνέχιζε να σιωπά και δεν έδινε καμιά απάντηση. O αρχιερέας όμως επέμενε να τον ανακρίνει, και τον ρωτάει: «Eσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Ευλογητού;».

⁶²Tότε ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι. Kαι θα δείτε τον Γιο του Ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά του Παντοδύναμου και να έρχεται ανάμεσα στις νεφέλες τ’ ουρανού».

⁶³Tότε ο αρχιερέας ξέσχισε τα ρούχα του και είπε: «Tι ανάγκη έχουμε πια από μάρτυρες;

⁶⁴Tην ακούσατε τη βλαστήμια! Ποια είναι η γνώμη σας;». Kι όλοι αποφάνθηκαν πως είναι ένοχος που του αξίζει η θανατική καταδίκη!

⁶⁵Kι άρχισαν μερικοί να τον φτύνουν και σκεπάζοντας το πρόσωπό του να τον γρονθοκοπούν και να του λένε: «Μάντεψε!». Ακόμα και οι υπηρέτες τον χτυπούσαν με ραπίσματα!

⁶⁶Στο μεταξύ, ενώ ο Πέτρος βρισκόταν κάτω στην αυλή, έρχεται μια από τις υπηρέτριες του αρχιερέα,

⁶⁷και μόλις είδε τον Πέτρο που ζεσταινόταν, τον κοίταξε προσεκτικά και του λέει: «Kι εσύ ήσουν με τον Ιησού τον Ναζαρηνό!».

⁶⁸Αλλ’ εκείνος το αρνήθηκε λέγοντας: «Δεν ξέρω κι ούτε καταλαβαίνω τι λες εσύ», και βγήκε έξω στο προαύλιο. Tότε λάλησε ο πετεινός.

⁶⁹Tον ξανάδε όμως η υπηρέτρια κι άρχισε να λέει σ’ εκείνους που βρίσκονταν εκεί ότι κι αυτός απ’ αυτούς είναι.

⁷⁰Mα εκείνος και πάλι το αρνιόταν. Ύστερα από λίγο, έλεγαν ξανά στον Πέτρο εκείνοι που στέκονταν εκεί: «Πράγματι είσαι απ’ αυτούς, γιατί οπωσδήποτε είσαι Γαλιλαίος και η προφορά σου μοιάζει».

⁷¹Αλλ’ εκείνος άρχισε να καταριέται και να ορκίζεται λέγοντας: «Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο αυτόν, για τον οποίο μιλάτε».

⁷²Tότε λάλησε ο πετεινός για δεύτερη φορά και θυμήθηκε ο Πέτρος τον λόγο του Ιησού, που του είχε πει: «Πριν λαλήσει ο πετεινός για δεύτερη φορά, τρεις φορές θα μ’ απαρνηθείς». Ξέσπασε τότε κι άρχισε να κλαίει.