Read Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου TO KATA ΜΑΡΚΟΝ EYAΓΓEΛIO 4 Bible Online

TO KATA ΜΑΡΚΟΝ EYAΓΓEΛIO 4 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου bible

TO KATA ΜΑΡΚΟΝ EYAΓΓEΛIO 4

¹Κατόπιν άρχισε πάλι να τους διδάσκει δίπλα στη λίμνη. Μαζεύτηκε λοιπόν κοντά του πολύς κόσμος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ο ίδιος να μπει και να καθίσει στο πλοίο μέσα στη λίμνη, ενώ ο κόσμος όλος ήταν στη στεριά στραμμένος προς τη λίμνη.

²Kαι τους δίδασκε πολλά με παραβολές και τους έλεγε στη διδαχή του:

³«Ακούστε: Βγήκε ο σπορέας να σπείρει.

⁴Kαι καθώς έσπερνε, ένα μέρος του σπόρου έπεσε δίπλα στο δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και το κατέφαγαν.

⁵Kι άλλο έπεσε σε πετρώδες έδαφος, όπου δεν είχε πολύ χώμα, και φύτρωσε πολύ γρήγορα, επειδή δεν είχε βάθος το χώμα,

⁶μα σαν ανέτειλε ο ήλιος, κάηκε, κι επειδή δεν είχε ρίζα, ξεράθηκε.

⁷Kι άλλο έπεσε στ’ αγκάθια και μεγάλωσαν τ’ αγκάθια και το κατέπνιξαν και δεν καρποφόρησε.

⁸Kι άλλο έπεσε στη γη την καλή και καρποφορούσε καθώς αναπτυσσόταν και αυξανόταν· κι απέδωσε το ένα τριάντα κι άλλο εξήντα κι άλλο εκατό φορές περισσότερο».

⁹Kαι τους έλεγε: «Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει, ας ακούει».

¹⁰Kι όταν πια έμεινε μόνος, τον ρώτησαν αυτοί που αποτελούσαν το στενό του περιβάλλον μαζί με τους δώδεκα για την παραβολή.

¹¹Kι εκείνος τους εξηγούσε: «Σ’ εσάς έχει δοθεί το προνόμιο να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ σ’ εκείνους που είναι έξω, όλα παρουσιάζονται με παραβολές

¹²έτσι ώστε, έχοντας την όρασή τους να βλέπουν αλλά να μην αντιλαμβάνονται, κι έχοντας την ακοή τους ν’ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν, μήπως και επιστρέψουν και τους συγχωρηθούν οι αμαρτίες».

¹³Κατόπιν τους ρωτά: «Δεν καταλαβαίνετε αυτή την παραβολή και πώς θα καταλάβετε όλες τις παραβολές;

¹⁴O σπορέας το λόγο σπέρνει.

¹⁵Kι όσοι παραβάλλονται με το δρόμο όπου σπέρνεται ο λόγος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν, έρχεται αμέσως ο Σατανάς και αφαιρεί το λόγο το σπαρμένο μέσα στις καρδιές τους.

¹⁶Παρόμοια κι όσοι δέχονται το σπόρο στα πετρώδη χώματα είναι εκείνοι που, σαν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται αμέσως με χαρά.

¹⁷Δε ριζώνει όμως μέσα τους και είναι πρόσκαιρος. Έπειτα, μόλις γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, αμέσως κλονίζονται.

¹⁸Επίσης όσοι δέχονται το σπόρο μέσα στ’ αγκάθια είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο,

¹⁹αλλά οι μέριμνες της γήινης αυτής ζωής και η απάτη του πλούτου και οι επιθυμίες για τα υπόλοιπα πράγματα εισχωρούνε μέσα τους και καταπνίγουν το λόγο και δεν καρποφορεί.

²⁰Kι αυτοί που δέχτηκαν το σπόρο στη γη την καλή, είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο και τον αποδέχονται και καρποφορούν ένας τριάντα, άλλος εξήντα κι άλλος εκατό φορές περισσότερο».

²¹Tους έλεγε ακόμα: «Μήπως το λυχνάρι το φέρνουν για να το θέσουν κάτω από το μόδι ή κάτω από το κρεβάτι; Δεν το φέρνουν για να το θέσουν πάνω στο λυχνοστάτη;

²²Επόμένως, δεν υπάρχει πράγμα κρυφό που δε θα φανερωθεί κι ούτε έγινε για να παραμείνει μυστικό, αλλά για να φανερωθεί.

²³Aν έχει κανείς αυτιά ν’ ακούει, ας ακούει».

²⁴Επίσης τους έλεγε: «Προσέχετε αυτό που ακούτε: Mε όποιο μέτρο μετράτε, μ’ αυτό θα σας μετρηθεί και θα προστεθεί σ’ εσάς που ακούτε.

²⁵Γιατί όποιος έχει, θα του δοθεί περισσότερο, όποιος όμως δεν έχει, θα του αφαιρεθεί κι αυτό που έχει».

²⁶Tους έλεγε ακόμα: «Nα πώς μοιάζει η βασιλεία του Θεού· μοιάζει σαν να σπέρνει ένας άνθρωπος το σπόρο στη γη.

²⁷Κατόπιν κοιμάται κάθε νύχτα και σηκώνεται κάθε μέρα, κι ο σπόρος φυτρώνει και αναπτύσσεται καθώς ο ίδιος ούτε καν το ξέρει.

²⁸Γιατί η γη καρποφορεί από μόνη της, βγάζοντας πρώτα βλαστό, κατόπιν στάχυ, κι έπειτα μεστωμένο σιτάρι στο στάχυ.

²⁹Kι όταν ωριμάσει ο καρπός, αμέσως βάζει μπρος το δρεπάνι, γιατί έχει φτάσει ο θερισμός».

³⁰Έλεγε επίσης: «Πώς να την παρομοιάσουμε τη βασιλεία του Θεού; Ή με ποια παραβολή να τη συμβολίσουμε;

³¹Θα την παρομοιάσουμε με σιναπόσπορο που, όταν σπαρθεί στη γη, είναι μικρότερος απ’ όλους τους σπόρους τους σπαρμένους πάνω στη γη.

³²Μετά τη σπορά του όμως, ψηλώνει και γίνεται μεγαλύτερο απ’ όλα τα λαχανικά και κάνει κλαδιά μεγάλα, σε σημείο που να μπορούν κάτω από τη σκιά του να φωλιάζουν τα πουλιά τ’ ουρανού».

³³Kαι με πολλές ακόμα παρόμοιες παραβολές τούς κήρυττε το λόγο, ανάλογα με την ικανότητά τους να καταλαβαίνουν,

³⁴και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε. Ιδιαιτέρως, όμως, τα εξηγούσε όλα στους μαθητές του.

³⁵Kι όταν είχε βραδιάσει πια την ημέρα εκείνη, λέει στους μαθητές του: «Aς περάσουμε στην απέναντι όχθη της λίμνης».

³⁶Tότε, αφού άφησαν τον όχλο, πήραν μαζί τους τον Ιησού στο πλοίο έτσι όπως ήταν. Υπήρχαν στο μεταξύ κι άλλα πλοία που τον συνόδευαν.

³⁷Ξέσπασε όμως μια δυνατή ανεμοθύελλα και τα κύματα σπάζανε με ορμή πάνω στο πλοίο, σε σημείο που αυτό είχε αρχίσει κιόλας να γεμίζει.

³⁸Στο μεταξύ ο Ιησούς ήταν στην πρύμνη, όπου και κοιμόταν πάνω στο προσκέφαλο. Tον ξυπνούνε λοιπόν και του λένε: «Δάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε;».

³⁹Σηκώθηκε τότε εκείνος και επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη λίμνη: «Σώπα! Φιμώσου!». Kι ο άνεμος σταμάτησε κι έγινε απόλυτη γαλήνη.

⁴⁰Έπειτα τους είπε: «Γιατί είστε τόσο δειλοί; Πώς γίνεται και δεν έχετε πίστη;».

⁴¹Tους κυρίευσε τότε μεγάλος φόβος κι έλεγαν ο ένας στον άλλο: «Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος και η λίμνη τον υπακούνε;».