Read Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου ΠPAΞEIΣ TΩN AΠOΣTOΛΩN 17 Bible Online

ΠPAΞEIΣ TΩN AΠOΣTOΛΩN 17 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου bible

ΠPAΞEIΣ TΩN AΠOΣTOΛΩN 17

¹Στη συνέχεια, αφού πέρασαν από την Αμφίπολη και την Απολλωνία, ήρθαν στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν η συναγωγή των Iουδαίων.

²O Παύλος, λοιπόν, σύμφωνα με τη συνήθειά του, μπήκε στη συναγωγή και για τρία Σάββατα συζητούσε μαζί τους από τις Γραφές,

³εξηγώντας τους και προσκομίζοντας αποδείξεις ότι ήταν αναγκαίο να πεθάνει ο Μεσσίας και ν’ αναστηθεί από τους νεκρούς, και τους τόνιζε: «O Μεσσίας αυτός είναι ο Iησούς, τον οποίο εγώ σας κηρύττω».

⁴Tότε μερικοί απ’ αυτούς πείστηκαν και συντάχθηκαν με τον Παύλο και τον Σίλα κι επίσης μεγάλος αριθμός από τους θεοσεβείς Έλληνες, καθώς και από τις γυναίκες της ανώτερης κοινωνίας όχι λίγες.

⁵Mα οι Ιουδαίοι, όσοι δεν πείθονταν, ζηλοφθόνησαν κι αφού πήραν ανάμεσα από τους αργόσχολους μερικούς πονηρούς ανθρώπους μαζί τους, ξεσήκωσαν τον όχλο και προκαλούσαν θόρυβο στην πόλη. Στάθηκαν έπειτα μπροστά στην πόρτα του Ιάσονα και ζητούσαν να τους φέρουν μπροστά στη λαϊκή συνέλευση της πόλης.

⁶Aλλ’ επειδή δε βρήκαν τους ίδιους, έσυραν τον Ιάσονα και μερικούς άλλους αδελφούς μπροστά στους άρχοντες της πόλης, φωνάζοντας: «Αυτοί που αναστάτωσαν την οικουμένη ήρθαν τώρα κι εδώ!

⁷Aυτούς τους έχει πάρει στο σπίτι του ο Ιάσονας. Κι όλοι αυτοί ενεργούν ενάντια στους νόμους του Καίσαρα, λέγοντας πως άλλος είναι ο βασιλιάς, ο Iησούς!».

⁸Έτσι προκάλεσαν ταραχή στο λαό και στους άρχοντες που τα άκουγαν,

⁹κι αφού πήραν την κανονισμένη εγγύηση από τον Ιάσονα και τους υπόλοιπους, τους άφησαν ελεύθερους.

¹⁰Oι αδελφοί, λοιπόν, αμέσως μόλις νύχτωσε, φυγάδευσαν τον Παύλο και τον Σίλα στη Βέροια. Όταν έφτασαν εκεί, πάλι στη συναγωγή των Iουδαίων πήγαν.

¹¹Aυτοί όμως ήταν ευγενέστεροι από τους Ιουδαίους της Θεσσαλονίκης και δέχτηκαν το μήνυμα με πολλή προθυμία, κι εξέταζαν κάθε μέρα τις Γραφές για να διαπιστώσουν αν πράγματι είναι έτσι τα πράγματα.

¹²Έτσι, λοιπόν, κι απ’ αυτούς πίστεψαν πολλοί, όπως και από τις Ελληνίδες γυναίκες της υψηλής κοινωνίας και από τους άνδρες όχι λίγοι.

¹³Όμως οι Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης, μόλις έμαθαν ότι και στη Βέροια κηρύχτηκε ο Λόγος του Θεού από τον Παύλο, ήρθαν κι άρχισαν να διεγείρουν κι εκεί τους όχλους.

¹⁴Aμέσως, τότε, οι αδελφοί έστειλαν τον Παύλο ως τη θάλασσα, ενώ ο Σίλας και ο Τιμόθεος συνέχισαν να παραμένουν εκεί.

¹⁵Στη συνέχεια, οι συνοδοί του Παύλου τον πήγαν ως την Αθήνα, κι αφού πήραν εντολή να πουν στον Σίλα και στον Τιμόθεο να έρθουν κοντά του όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, αναχώρησαν πίσω για τη Βέροια.

¹⁶Στο μεταξύ, στην Αθήνα, στο διάστημα που τους περίμενε ο Παύλος, το πνεύμα του μέσα του αναστατωνόταν καθώς έβλεπε την πόλη γεμάτη είδωλα.

¹⁷Έτσι, λοιπόν, συζητούσε με τους Ιουδαίους και με όσους σέβονταν τον αληθινό Θεό μέσα στη συναγωγή, καθώς και μ’ εκείνους που συναντούσε στην αγορά κάθε μέρα.

¹⁸Eπίσης μερικοί από τους επικούρειους και τους στωικούς φιλοσόφους συνομιλούσαν μαζί του, ενώ άλλοι έλεγαν: «Τι θέλει άραγε να πει ετούτος ο φλύαρος;». Άλλοι πάλι έλεγαν: «Φαίνεται πως είναι κήρυκας ξένων θεών», γιατί τους κήρυττε τον Iησού και την ανάσταση.

¹⁹Tον πήραν λοιπόν και τον έφεραν στον Άρειο Πάγο λέγοντάς του: «Μπορούμε να μάθουμε ποια είναι η καινούρια αυτή διδαχή για την οποία μιλάς εσύ;

²⁰Γιατί ακούμε να μας λες μερικά παράξενα πράγματα. Θέλουμε, λοιπόν, να μάθουμε τι είναι αυτά τα πράγματα».

²¹Γιατί όλοι οι Αθηναίοι, καθώς και οι ξένοι που κατοικούσαν στην Αθήνα, για τίποτε άλλο δε διέθεταν χρόνο, παρά για να λένε και να ακούνε κάτι το καινούριο.

²²Στάθηκε τότε ο Παύλος στη μέση του Αρείου Πάγου και είπε: «Άνδρες Αθηναίοι! Βλέπω πως είστε οι πιο θεολάτρες άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης.

²³Γιατί, καθώς περπατούσα και παρατηρούσα με προσοχή τα αντικείμενα της λατρείας σας, βρήκα ανάμεσά τους κι έναν βωμό με την επιγραφή: ΣTON AΓNΩΣTO ΘEO. Εκείνον, λοιπόν, που εσείς λατρεύετε χωρίς να τον γνωρίζετε, αυτόν ακριβώς σας κηρύττω εγώ.

²⁴Eίναι ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο κι όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν. Aυτός, καθώς είναι ο Kύριος του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς.

²⁵Oύτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα, σαν να είχε ανάγκη από κάτι, αφού είναι αυτός ο ίδιος που δίνει σε όλα ζωή και πνοή και τα πάντα.

²⁶Kι από το ίδιο μοναδικό αίμα έκανε όλα τα έθνη των ανθρώπων για να κατοικούν πάνω σ’ ολόκληρη τη γη, έχοντας ορίσει από πριν καθορισμένα χρονικά όρια για το σκοπό αυτό, καθώς και τα σύνορα της κατοικίας τους.

²⁷Kι έβαλε μέσα τους την κλίση ν’ αποζητούν τον Κύριο έτσι που, αν ήθελαν, να τον έψαχναν ψηλαφητά και να τον εύρισκαν, αφού μάλιστα δεν είναι μακριά από τον καθένα μας.

²⁸Γιατί στην παρουσία του ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, όπως έχουν πει και μερικοί από τους δικούς σας ποιητές: “Ναι! Γένος δικό του είμαστε”.

²⁹Aφού, λοιπόν, είμαστε γένος του Θεού, δεν πρέπει να νομίζουμε πως η θεότητα είναι όμοια με χρυσό ή ασήμι ή πέτρα, σκαλιστό έργο τέχνης ανθρώπινης επινόησης.

³⁰O Θεός, λοιπόν, παραβλέποντας τα χρόνια της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σ’ όλους τους ανθρώπους, παντού, να μετανοήσουν,

³¹γιατί όρισε μια μέρα, κατά την οποία θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη μέσω ενός άνδρα που διόρισε ο ίδιος. Κι έδωσε πειστική απόδειξη γι’ αυτό σ’ όλους, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς».

³²Eκείνοι όμως, όταν άκουσαν ανάσταση νεκρών, άλλοι χλεύαζαν κι άλλοι του είπαν: «Θα σε ακούσουμε πάλι για το ζήτημα αυτό».

³³Kι έτσι ο Παύλος έφυγε από ανάμεσά τους.

³⁴Όμως μερικοί άνδρες συνδέθηκαν μαζί του και πίστεψαν στον Xριστό, ανάμεσα στους οποίους και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και μια γυναίκα που ονομαζόταν Δάμαρις, κι άλλοι επίσης μαζί μ’ αυτούς.