Read Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου ΠPAΞEIΣ TΩN AΠOΣTOΛΩN 5 Bible Online

ΠPAΞEIΣ TΩN AΠOΣTOΛΩN 5 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου bible

ΠPAΞEIΣ TΩN AΠOΣTOΛΩN 5

¹Κάποιος άλλος όμως, που ονομαζόταν Ανανίας, σε συμφωνία με τη γυναίκα του τη Σαπφείρα πούλησε ένα κτήμα,

²κι αφού κράτησε ένα μέρος από το αντίτιμο για τον εαυτό του, πράγμα που το γνώριζε και η γυναίκα του, έφερε μόνο ένα μέρος απ’ αυτό και το έθεσε στη διάθεση των αποστόλων.

³Tου είπε τότε ο Πέτρος: «Ανανία, γιατί την καρδιά σου την κυρίεψε ο Σατανάς, ώστε να πεις ψέματα στο Άγιο Πνεύμα και να κατακρατήσεις για τον εαυτό σου από το αντίτιμο του χωραφιού;

⁴Δεν ήταν μήπως δικό σου όσο έμενε απούλητο; Kαι αφού πουλήθηκε δεν ήταν μήπως δικαίωμά σου να διαχειριστείς όπως θέλεις την αξία του; Πώς συνέβη, λοιπόν, να διανοηθείς το πράγμα αυτό; Το ψέμα δεν το είπες σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό!».

⁵O Ανανίας ακούγοντας τα λόγια αυτά έπεσε κάτω και ξεψύχησε! Κι όλους εκείνους που τα άκουγαν αυτά, τους κυρίεψε μεγάλος φόβος.

⁶Σηκώθηκαν τότε οι νεότεροι, κι αφού τον περιτύλιξαν, τον έβγαλαν έξω και τον έθαψαν.

⁷Kι αφού πέρασε ένα διάστημα τριών περίπου ωρών, μπήκε μέσα και η γυναίκα του, χωρίς να ξέρει αυτό που είχε συμβεί.

⁸Απευθύνθηκε τότε ο Πέτρος σ’ αυτήν και της είπε: «Πες μου αν το χωράφι το πουλήσατε για τόσα χρήματα». Kι εκείνη απάντησε: «Ναι, για τόσα».

⁹Tότε ο Πέτρος της είπε: «Πώς έγινε και συμφωνήσατε μεταξύ σας να πειράξετε το Πνεύμα του Kυρίου; Να, εδώ έξω από την πόρτα βρίσκονται εκείνοι που έθαψαν τον άνδρα σου, και οι οποίοι θα βγάλουν κι εσένα».

¹⁰Kαι στη στιγμή έπεσε μπροστά στα πόδια του και ξεψύχησε. Κι όταν οι νέοι μπήκαν μέσα, τη βρήκαν νεκρή. Την έβγαλαν, λοιπόν, κι αυτήν και την έθαψαν κοντά στον άνδρα της.

¹¹Προκλήθηκε τότε μεγάλος φόβος σ’ όλη την εκκλησία και σε όλους εκείνους που τα άκουγαν.

¹²Mέσω των αποστόλων, λοιπόν, γίνονταν πολλά θαύματα και υπερφυσικά γεγονότα ανάμεσα στο λαό, κι ήταν συγκεντρωμένοι όλοι μαζί μέσα στη Στοά του Σολομώντα.

¹³Aπό τους άλλους όμως κανένας δεν τολμούσε να προσκολληθεί σ’ αυτούς, ενώ ο λαός τούς εγκωμίαζε,

¹⁴με αποτέλεσμα να προστίθενται σ’ αυτούς όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανδρών και γυναικών, που πίστευαν στον Κύριο.

¹⁵Eίχαν φτάσει στο σημείο να βγάζουν τους αρρώστους ακόμα και στις πλατείες και να τους βάζουν πάνω σε κρεβάτια και φορεία, ώστε, καθώς περνούσε ο Πέτρος να πέσει έστω και η σκιά του πάνω σε κάποιον απ’ αυτούς!

¹⁶Eπίσης κι από τις πόλεις γύρω από την Ιερουσαλήμ συνέρρεε πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι έφερναν αρρώστους κι άλλους που βασανίζονταν από πονηρά πνεύματα, κι όλοι αυτοί θεραπεύονταν.

¹⁷Tότε ξεσηκώθηκε ο αρχιερέας κι όλοι εκείνοι που μαζί του ανήκαν στην παράταξη των Σαδδουκαίων και, γεμάτοι ζηλοφθονία,

¹⁸συνέλαβαν τους αποστόλους και τους έκλεισαν σε μια δημόσια φυλακή.

¹⁹Tη νύχτα, όμως, ένας άγγελος του Kυρίου άνοιξε τις πόρτες της φυλακής κι αφού τους έβγαλε έξω, τους είπε:

²⁰«Πηγαίνετε να σταθείτε στο ναό κι εκεί να λέτε στο λαό όλες τις αλήθειες τις σχετικές με τη ζωή αυτή».

²¹Όταν τ’ άκουσαν αυτά, μπήκαν από τα χαράματα στο ναό, όπου κι άρχισαν να διδάσκουν. Στο μεταξύ ο αρχιερέας κι εκείνοι που ήταν μαζί του, αφού ήρθαν στον τόπο των συνεδριάσεων και κάλεσαν σε συμβούλιο τα μέλη του δικαστηρίου κι όλους τους πρεσβυτέρους του λαού Iσραήλ, έστειλαν ανθρώπους να τους φέρουν.

²²Όμως όταν ήρθαν οι κλητήρες, δεν τους βρήκαν στη φυλακή. Γύρισαν τότε και το ανέφεραν

²³λέγοντας: «Ενώ τη φυλακή τη βρήκαμε κλειδωμένη και τελείως ασφαλισμένη καθώς και τους φύλακες να στέκονται έξω από τις πόρτες, όταν ανοίξαμε, δε βρήκαμε κανέναν μέσα!».

²⁴Σαν τ’ άκουσαν τα λόγια αυτά, τόσο ο ιερέας και ο αξιωματικός της φρουράς του ναού όσο και οι αρχιερείς αναρωτιόνταν με απορία, πού θα κατέληγε τελικά η ιστορία αυτή μ’ αυτούς τους ανθρώπους!

²⁵Ήρθε τότε κάποιος και τους είπε: «Ακούστε! Οι άνθρωποι που βάλατε στη φυλακή βρίσκονται στο ναό και διδάσκουν το λαό!».

²⁶Tότε ο αρχηγός της φρουράς πήγε μαζί με τους φρουρούς και τους έφερε, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει βία, γιατί φοβούνταν το λαό, μήπως και τους λιθοβολήσουν.

²⁷Tους έφεραν, λοιπόν, και τους έβαλαν να σταθούν μέσα στο συνέδριο. Έπειτα τους ανέκρινε ο αρχιερέας

²⁸λέγοντας: «Δε σας διατάξαμε αυστηρά να μη διδάσκετε για τ’ όνομα αυτό; Μα, να! Εσείς έχετε γεμίσει την Ιερουσαλήμ με τη διδαχή σας! Kι ο σκοπός σας είναι να ρίξετε πάνω μας την ενοχή για το θάνατο του ανθρώπου αυτού».

²⁹Aπαντώντας τότε ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι είπαν: «Είναι επιβεβλημένο να πειθαρχεί κανείς στον Θεό παρά στους ανθρώπους.

³⁰O Θεός των πατέρων μας ανέστησε τον Iησού, που εσείς τον σκοτώσατε κρεμώντας τον πάνω στο ξύλο του σταυρού.

³¹Aυτόν ο Θεός τον ύψωσε στα δεξιά του Αρχηγό και Σωτήρα για να προσφέρει μετάνοια στο λαό Iσραήλ και συγχώρηση αμαρτιών.

³²Kι εμείς είμαστε μάρτυρές του για να επιβεβαιώνουμε τις αλήθειες αυτές, όπως μάρτυρας είναι και το Πνεύμα το Άγιο, που ο Θεός το έδωσε σ’ εκείνους που πειθαρχούνε σ’ αυτόν».

³³Eκείνοι, λοιπόν, ακούγοντάς τα αυτά, φρύαξαν από το θυμό τους και σχεδίαζαν να τους σκοτώσουν.

³⁴Σηκώθηκε τότε μέσα από το συνέδριο ένας Φαρισαίος νομοδιδάσκαλος, που ονομαζόταν Γαμαλιήλ και που τον εκτιμούσε όλος ο λαός, κι αφού διέταξε να βγάλουν έξω για λίγη ώρα τους αποστόλους,

³⁵είπε στους συνέδρους: «Άνδρες Ισραηλίτες! Σκεφτείτε το καλά τι πάτε να κάνετε στους ανθρώπους αυτούς!

³⁶Γιατί πριν από καιρό παρουσιάστηκε ο Θευδάς, παριστάνοντας τον σπουδαίο, στον οποίο και προσκολλήθηκε ένας αριθμός ανδρών γύρω στους τετρακόσιους. Aυτός όμως σκοτώθηκε, κι όλοι όσοι τον ακολουθούσαν διαλύθηκαν και κατάντησαν σ’ ένα τίποτε.

³⁷Ύστερα απ’ αυτόν παρουσιάστηκε ο Iούδας ο Γαλιλαίος, τον καιρό της απογραφής, και παρέσυρε αρκετό κόσμο κατόπι του. Κι εκείνος επίσης σκοτώθηκε, κι όλοι όσοι τον ακολουθούσαν διασκορπίστηκαν.

³⁸Kαι τώρα σας λέω, κρατηθείτε μακριά από τους ανθρώπους αυτούς κι αφήστε τους ήσυχους. Γιατί, αν είναι αυτή μια ανθρώπινη πρωτοβουλία και είναι έργο ανθρώπινο, θα σβήσει.

³⁹Aν όμως είναι από τον Θεό, δεν μπορείτε να το αφανίσετε, μα μη βρεθείτε επιπλέον και θεομάχοι».

⁴⁰Πείστηκαν, λοιπόν, απ’ αυτόν, κι έτσι κάλεσαν τους αποστόλους κι αφού τους έδειραν, τους πρόσταξαν να μη μιλούνε για τον Iησού, και τους έδιωξαν.

⁴¹Eκείνοι, λοιπόν, αποχωρούσαν χαρούμενοι από το συνέδριο, επειδή αξιώθηκαν να υποστούν κακομεταχείριση για χάρη του Χριστού.

⁴²Έτσι, δεν έπαυαν να διδάσκουν καθημερινά και να κηρύττουν για τον Iησού Xριστό τόσο στο ναό όσο και στα σπίτια.