Read Νέα Ελληνικά βιβλία, 1901 Θρήνοι Ιερεμίου 3 Bible Online

Θρήνοι Ιερεμίου 3 - Νέα Ελληνικά βιβλία, 1901 bible

Θρήνοι Ιερεμίου 3

¹Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της ραβδου του θυμου αυτου.

²Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.

³Ναι, κατ' εμου εστραφη· κατ' εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.

⁴Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου· συνετριψε τα οστα μου.

⁵Ωικοδομησε κατ' εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.

⁶Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.

⁷Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω· εβαρυνε τας αλυσεις μου.

⁸Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.

⁹Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.

¹⁰Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.

¹¹Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.

¹²Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.

¹³Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.

¹⁴Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.

¹⁵Με εχορτασε πικριαν· με εμεθυσεν αψινθιον.

¹⁶Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας· με εκαλυψε με σποδον.

¹⁷Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου· ελησμονησα το αγαθον.

¹⁸Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.

¹⁹Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.

²⁰Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.

²¹Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα·

²²Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.

²³Ανανεονονται εν ταις πρωιαις· μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.

²⁴Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου· δια τουτο θελω ελπιζει επ' αυτον.

²⁵Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.

²⁶Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.

²⁷Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.

²⁸Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ' αυτον.

²⁹Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.

³⁰Θελει δωσει την σιαγονα εις τον ραπιζοντα αυτον· θελει χορτασθη απο ονειδισμου.

³¹Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα·

³²Αλλ' εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.

³³Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.

³⁴Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.

³⁵Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου·

³⁶Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου· ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.

³⁷Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;

³⁸Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;

³⁹Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;

⁴⁰Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.

⁴¹Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,

⁴²Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν· συ δεν μας συνεχωρησας.

⁴³Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας· εφονευσας, δεν εφεισθης.

⁴⁴Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.

⁴⁵Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.

⁴⁶Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ' ημας.

⁴⁷Φοβος και λακκος ηλθον εφ' ημας, ερημωσις και συντριμμος.

⁴⁸Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.

⁴⁹Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,

⁵⁰Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.

⁵¹Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.

⁵²Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.

⁵³Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ' εμε.

⁵⁴Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου· ειπα, Απερριφθην.

⁵⁵Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.

⁵⁶Ηκουσας την φωνην μου· μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.

⁵⁷Επλησιασας καθ' ην ημεραν σε επεκαλεσθην· ειπας, Μη φοβου.

⁵⁸Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου· ελυτρωσας την ζωην μου.

⁵⁹Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον· κρινον την κρισιν μου.

⁶⁰Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου.

⁶¹Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου·

⁶²Τους λογους των επανισταμενων επ' εμε και τας μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν.

⁶³Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται· εγω ειμαι το ασμα αυτων.

⁶⁴Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.

⁶⁵Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν· σου επ' αυτους.

⁶⁶Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.