Read Nepali New Revised Version, 2012 २ राजाहरू 6 Bible Online

२ राजाहरू 6 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

२ राजाहरू 6

¹अगमवक्ताहरूको दलले एलीशालाई भने, “हेर्नुहोस्, तपाईंसित भेट गर्न हामी बसेको यो ठाउँ हाम्रा निम्‍ति साह्रै साँघुरो छ।

²यर्दन नदीमा हामी जाऔं, जहाँ हरेकले काठ पाउन सक्‍छ, र हामी त्‍यहाँ आफ्‍ना निम्‍ति बस्‍ने घर बनाऔं।” तिनले भने, “जाओ।”

³तब तीमध्‍ये एक जनाले भने, “हजूर, आफ्‍ना दासहरूसँग आउनुहुन्‍न र।” एलीशाले जवाफ दिए, “म आउँछु।”

⁴अनि तिनी उनीहरूसँग गए। उनीहरूले यर्दन नदीमा पुगेपछि रूखहरू ढाल्‍न सुरु गरे।

⁵एउटा रूख काट्‌दाकाट्‌दै एक जनाको बन्‍चरो बीँड़बाट खुस्‍केर पानीभित्र खस्‍यो। उनले कराएर भने, “हे मेरा प्रभु, यो त मागेर ल्‍याएको बन्‍चरो पो थियो।”

⁶ती परमेश्‍वरका जनले सोधे, “त्‍यो कहाँ खस्‍यो?” जब उनले तिनलाई यो ठाउँ देखाइदिए, तब एलीशाले एउटा लट्ठी काटेर त्‍यहाँ हालिदिए, र त्‍यो बन्‍चरो माथि उत्रँदै निस्‍क्‍यो।

⁷तब तिनले भने, “उठाएर लैजाऊ।” तब ती मानिसले आफ्‍नो हात पसारेर त्‍यो उठाएर लगे।

⁸अब अरामका राजा इस्राएलसित लड़ाइँ गरिरहेका थिए। उनले आफ्‍ना अधिकृतहरूसँग सल्‍लाह गरे, र भने, “म फलानो ठाउँमा मेरो छाउनी बनाउनेछु।”

⁹परमेश्‍वरका जनले इस्राएलका राजालाई यसो भनेर खबर पठाए, “त्‍यस ठाउँबाट भएर जानलाई होशियार रहनुहोस्‌। किनभने अरामीहरू त्‍यहाँ गइरहेका छन्‌।”

¹⁰यसैले जुन ठाउँको विषयमा परमेश्‍वरका जनले तिनलाई सङ्केत दिएका थिए, त्‍यहाँ इस्राएलका राजाले हेर-विचार गरे। एलीशाले राजालाई घरीघरी चेताउनी दिन्‍थे, त्‍यसैले त्‍यस्‍ता ठाउँहरूमा तिनी सतर्क बसे।

¹¹यसले गर्दा अरामका राजा क्रोधित भए। उनले आफ्‍ना अधिकृतहरूलाई बोलाएर कड़ा गरी सोधे, “के तिमीहरू मलाई भन्‍दैनौ, हामीहरूमध्‍येको कुनचाहिँ इस्राएलका राजाको पक्षमा छ?”

¹²उनका अधिकृतहरूमध्‍येका एक जनाले भने, “हे मेरा प्रभु महाराजा, हामीमध्‍ये कोही छैन, तर इस्राएलका अगमवक्ता एलीशाले इस्राएलका राजालाई तपाईंले आफ्‍नो सुत्‍ने कोठामा बोल्‍नुभएका सबै कुरा बताइदिन्‍छन्‌।”

¹³राजाले हुकुम गरे, “गएर तिनी कहाँ छन्‌ पत्ता लगाओ, र म मानिसहरू पठाएर तिनलाई पक्रनेछु।” “तिनी त दोतानमा छन्‌” भन्‍ने खबर तिनलाई बताइयो।

¹⁴तब राजाले घोड़ाहरू र रथहरू भएको एउटा शक्तिशाली फौज त्‍यहाँ पठाए। उनीहरू राती गएर त्‍यस सहरलाई घेरे।

¹⁵जब परमेश्‍वरका जनको चाकर बिहानै उठेर बाहिर गयो, तब घोड़ाहरू र रथहरूको एउटा फौजले सहरलाई घेरिराखेको थियो। त्‍यस चाकरले आएर आफ्‍ना मालिकलाई सोध्‍यो, “हे मेरा प्रभु, अब हामी के गरौं?”

¹⁶ती अगमवक्ताले जवाफ दिए, “नडरा, हामीसँग भएकाहरू उनीहरूसँग भएकाहरूभन्‍दा धेरै छन्‌।”

¹⁷तब एलीशाले यसो भनेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु, यसको आँखा खोलिदिनुहोस्, र यसले देखोस्‌।” तब परमप्रभुले त्‍यस चाकरको आँखा खोलिदिनुभयो, र त्‍यसले एलीशाका वरिपरिका डाँड़ाहरू अग्‍निमय घोड़ाहरू र रथहरूले भरिएका देख्‍यो।

¹⁸जब शत्रुहरू तिनीतर्फ ओर्लेर आए, तब एलीशाले परमप्रभुलाई यसो भनेर प्रार्थना गरे, “यी मानिसहरूलाई अन्‍धा पारिदिनुहोस्‌।” एलीशाले बिन्‍ती गरेझैँ उहाँले उनीहरूलाई अन्‍धा पारिदिनुभयो।

¹⁹तब एलीशाले उनीहरूलाई भने, “यो बाटो होइन। यो सहर पनि होइन। मेरो पछि लाग, र म तिमीहरूले खोजेको मानिसकहाँ तिमीहरूलाई पुर्‍याइदिनेछु।” अनि तिनले उनीहरूलाई सामरियामा पुर्‍याए।

²⁰उनीहरू सहरमा पसेपछि एलीशाले यसो भने, “हे परमप्रभु, यी मानिसहरूका आँखा खोलिदिनुहोस्, र उनीहरूले फेरि देख्‍न सकून्‌।” अनि उहाँले उनीहरूका आँखा खोलिदिनुभयो, र उनीहरूले हेरे, र आफूलाई सामरियाभित्र पो रहेछौं भनी देखे।

²¹जब इस्राएलका राजाले उनीहरूलाई देखे, तब तिनले एलीशालाई सोधे, “हे मेरा पिता, के म यिनीहरूलाई मारौं? के म यिनीहरूलाई मारौं?”

²²तिनले जवाफ दिए, “उनीहरूलाई नमार्नुहोस्‌। के तपाईंले आफ्‍नै तरवार र धनुले कैद गरेका मानिसहरूलाई मार्नुहुन्‍थ्‍यो र? तपाईंले यिनीहरूका अगि खानेकुरा र पानी राखिदिनुहोस्, ताकि यिनीहरू खानपान गरेर आफ्‍ना मालिककहाँ जाऊन्‌।”

²³तब तिनले उनीहरूका निम्‍ति एउटा ठूलो भोज दिए, र उनीहरूले खानपान गरिसकेपछि तिनले उनीहरूलाई पठाइदिए, र उनीहरू आफ्‍ना मालिककहाँ फर्के। यसरी अरामीहरूका दलहरूले लूटपीट गर्न इस्राएलीहरूमाथिको आक्रमणलाई रोकिदिए।

²⁴त्‍यसको केही समयपछि अरामका राजा बेन-हददले आफ्‍नो सारा सेना जम्‍मा गरेर सामरियातर्फ अगि बढ़ेर त्‍यसलाई घेरा हाले।

²⁵सहरमा घोर अनिकाल पर्‍यो। घेरा यति लामो भयो, कि गधाको एउटा टाउको एक किलोग्राम चाँदी, र एक मुट्ठी सिमी पचपन्‍न ग्राम चाँदीको दाम भयो।

²⁶जब इस्राएलका राजा सहरको पर्खालमा हिँड़िरहेका थिए, तब एउटी स्‍त्रीले हपारेर तिनलाई भनी, “हे मेरा प्रभु महाराजा, मलाई सहायता गर्नुहोस्‌!”

²⁷राजाले जवाफ दिए, “यदि परमप्रभुले नै तँलाई केही सहायता गर्नुभएन भने मैले तेरो निम्‍ति कहाँबाट सहायता पाउने? खलाबाट कि दाख-कुण्‍डबाट?”

²⁸तब तिनले सोधे, “तिमीलाई के भयो त?” त्‍यसले जवाफ दिई, “यस स्‍त्रीले मलाई भनी, ‘आज खानलाई तिम्रो छोरो देऊ। भोलिचाहिँ हामी मेरो छोरो खाऔंला’।

²⁹तब हामीले मेरो छोरो पकाएर खायौं। भोलिपल्‍ट मैले त्‍यसलाई भनें, ‘आज खानलाई तिम्रो छोरो ल्‍याऊ,’ तर त्‍यसले त्‍यसलाई लुकाई।”

³⁰राजाले त्‍यस स्‍त्रीको कुरा सुनेपछि, तिनले आफ्‍ना लुगा च्‍याते। जब तिनी पर्खालमा हिँड़िरहेका थिए तब मानिसहरूले तिनलाई देखे र राजाको जीउमा भित्रपट्टि भाङ्‌ग्रा लाएका देखे।

³¹तिनले भने, “आज शाफातका छोरा एलीशाको शिर त्‍यसका काँधमा नै रह्यो भनेदेखि परमप्रभुले यो व्‍यवहार मात्र होइन, तर त्‍यसभन्‍दा पनि बढ़ी व्‍यवहार मसँग गरून्‌।”

³²अब एलीशा र धर्म-गुरुहरू पनि तिनीसँगै आफ्‍नो घरमा बसिरहेका थिए। राजाले एक जना समाचारवाहकलाई अगि पठाए, तर त्‍यो समाचारवाहक आइपुग्‍न अघि एलीशाले धर्म-गुरुहरूलाई भने, “त्‍यस हत्‍याराले मेरो शिर काट्‌नलाई कसैलाई पठाएको तपाईंहरू देख्‍नुहुन्‍न? हेर, त्‍यो समाचारवाहक आइपुग्‍दा ढोका थुनिदेओ, र खूब जोडसित ठेलिराख। के त्‍यसका मालिकका पाइलाको आवाज त्‍यसको पछिपछि आएको होइन?”

³³तिनी यसरी तिनीहरूसँग बोल्‍दाबोल्‍दै त्‍यो समाचारवाहक आइपुगिहाल्‍यो। अनि राजाले भने, “यो सर्वनाश परमप्रभुबाट भएको हो! अब परमप्रभुको प्रतीक्षा मैले किन गरिरहने?”