Read Nepali New Revised Version, 2012 अय्‍यूब 21 Bible Online

अय्‍यूब 21 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

अय्‍यूब 21

¹तब अय्‍यूबले जवाफ दिए:

²“सुन्‍नुहोस्, कृपा गरी सुन्‍नुहोस्, यो नै तपाईंहरूले मलाई दिनुहुने सान्‍त्‍वना होस्‌।

³मैले कुरा गर्दा तपाईंहरूले सुनिदिनुहोस्, मैले बोलिसकेपछि तपाईंहरूको गिल्‍ला जारी रहोस्‌।

⁴के मेरो झगड़ा मानिसहरूसितको हो र? म अधैर्य किन नहुने?

⁵मलाई हेर्नुहोस्, र अवाक्‌ हुनुहोस्, र हातले मुख छोप्‍नुहोस्‌।

⁶जब म यो सम्‍बन्‍धमा सोच्‍दछु, म त्रासले भरिन्‍छु, र मेरो सारा शरीर नै थरथर काम्‍छ।

⁷दुष्‍टहरू किन चिरञ्‍जीवी हुन्‍छन्‌? वृद्धावस्‍था र शक्तिमा किन बढ्‌दैरहन्‍छन्‌?

⁸आफ्‍ना छोराछोरीहरूलाई आफ्‍ना वरिपरि राम्ररी स्‍थापित भएका, र तिनीहरूका सन्‍तानलाई फलिफाप भएका तिनीहरू देख्‍न पाउँछन्‌।

⁹तिनीहरूका परिवारहरू सुरक्षित र डरबाट स्‍वतन्‍त्र हुन्‍छन्‌। परमेश्‍वरको न्‍यायको दण्‍ड तिनीहरूमाथि पर्दैन।

¹⁰तिनीहरूका बहर मिसिन्‍छन्‌ र खेर जाँदैनन्, तिनीहरूका गाईहरू बियाउँछन्‌ तर तुहिँदैनन्‌।

¹¹तिनीहरूका छोराछोरीहरू थुमाहरूझैँ खेल्‍न कुद्‌छन्, र तिनीहरूका ससाना नानीहरू नाच्‍दै उफ्रन्‍छन्‌।

¹²खैँजड़ी र वीणासित तिनीहरू आनन्‍द मनाउँछन्, र बाँसुरीको सोरमा तिनीहरू रमाउँछन्‌।

¹³सम्‍पन्‍नतामा नै तिनीहरूको जीवन बित्‍छ, र शान्‍तिसित तिनीहरू चिहानमा जान्‍छन्‌।

¹⁴तापनि तिनीहरू परमेश्‍वरलाई भन्‍छन्, ‘हामीलाई छोड़िदिनुहोस्‌!’ हामी तपाईंका मार्गहरू जान्‍न चाहन्‍नौं।

¹⁵सर्वशक्तिमान्‌ को हो र हामी उहाँको आराधना गरौं? उहाँसँग प्रार्थना गरेर हामीले के पाउँछौं र?

¹⁶तर दुष्‍टहरूको उन्‍नति तिनीहरूको आफ्‍नै हातमा हुँदैन, त्‍यसकारण दुष्‍टहरूको सल्‍लाहदेखि म अलग रहन्‍छु।

¹⁷“तापनि दुष्‍टको बत्ती कति पल्‍ट निभाइन्‍छ र? कति पल्‍ट तिनीहरूको नाश तिनीहरूमाथि नै आइपर्छ र? परमेश्‍वरले आफ्‍नो क्रोधमा दुष्‍टलाई कहिले दण्‍ड दिनुहुन्‍छ र?

¹⁸दुष्‍ट मानिस कति पल्‍ट बतासमा परालको टुक्राझैँ, र हुरीले उड़ाएको भुसझैँ हुन्‍छ र?

¹⁹यो भनिएको छ, ‘मानिसको दण्‍ड परमेश्‍वरले तिनका छोराछोरीहरूका निम्‍ति साँचिराख्‍नुहुन्‍छ’। तर परमेश्‍वरले त्‍यसलाई नै दण्‍ड देऊन्, यसरी त्‍यस मानिसले थाहा पाउनेछ!

²⁰त्‍यसकै आँखाले त्‍यसमाथि आउने नाश देखोस्, अनि सर्वशक्तिमान्‌को क्रोध त्‍यसले पिओस्‌।

²¹जब मानिसको आफ्‍नै जीवन समाप्‍त भएको छ भने, के त्‍यसले आफ्‍ना छोराछोरीहरूको सुखको वास्‍ता गर्छ र?

²²के मानिसले परमेश्‍वरलाई ज्ञान सिकाउन सक्‍छ र? परमेश्‍वरलाई, जसले स्‍वर्गमा हुनेहरूलाई पनि न्‍याय गर्नुहुन्‍छ?

²³कोही मानिस त मृत्‍युको दिनसम्‍मै पूरा स्‍वस्‍थ रहेको हुन्‍छ, सुख र चैनमा त्‍यो मर्छ।

²⁴त्‍यसको शरीर हृष्‍टपुष्‍ट हुन्‍छ, त्‍यसको हड्डीमा मासीले रसिलो भएकै हुँदा त्‍यो मर्छ।

²⁵अर्को मानिस मनको तीतोपन मै मर्छ, सुखको स्‍वाद त्‍यसले चाखेकै हुँदैन।

²⁶ती सबै माटोमा सँगसँगै गाड़िन्‍छन्, अनि कीराहरू नै तिनीहरूका कात्रो भएका हुन्‍छन्‌।

²⁷“तपाईंहरू के सम्‍झँदैहुनुहुन्‍छ मलाई राम्ररी थाहा छ, र मेरो विरुद्धमा रचिरहेका तपाईंहरूको योजनाहरू मलाई थाहा छ।

²⁸‘अब त्‍यो ठूलो मानिसको घर कहाँ छ, खोइ? त्‍यो दुष्‍टको घर के भयो?’ भनी तपाईंहरू मलाई सोध्‍नुहुनेछ।

²⁹के तपाईंले कहिल्‍यै यात्रीहरूलाई प्रश्‍न गर्नुभएको छैन? तिनीहरूका वर्णनहरूबाट के तपाईंहरू सिक्‍न सक्‍नुहुन्‍न—

³⁰आपत्‌ परिआउँदा दुष्‍ट जोगिन्‍छ, र क्रोधको दिनको अघि नै त्‍यो सुरक्षित स्‍थानमा सारिन्‍छ?

³¹कसैले त्‍यसलाई त्‍यसको मुखेन्‍जी दोषी ठहराउँदैन, त्‍यसले गरेको कामको निम्‍ति कसैले साटो लिँदैन?

³²जब त्‍यो चिहानमा लगिन्‍छ, त्‍यसको चिहानमा पहरा राखिन्‍छ,

³³भूइँको माटो त्‍यसलाई मीठो लाग्‍छ, सबै मानिस त्‍यसको पछि लाग्‍छन्‌ र अनगिन्‍ती घुँइचो त्‍यसको अघि जान्‍छन्‌।

³⁴“यसैकारण तपाईंहरूका निरर्थक कुराहरूले कसरी मलाई सान्‍त्‍वना दिन्‍छन्‌! तपाईंहरूका जवाफमा झूटबाहेक अरू केही रहँदैन।”