Read Nepali New Revised Version, 2012 गन्ती 11 Bible Online

गन्ती 11 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

गन्ती 11

¹यतिखेर परमप्रभुको कानमा पुग्‍ने गरी ती मानिसहरू आफ्‍ना कष्‍टहरूका विषयमा गनगनाउन लागे। जब परमप्रभुले यो सुन्‍नुभयो, तब उहाँको क्रोध दन्‍क्‍यो, र परमप्रभुको अग्‍नि सल्‍केर छाउनीको पल्‍लो भाग भस्‍म पारिदियो।

²अनि मानिसहरू मोशाकहाँ आएर विलाप गरे। तब मोशाले परमप्रभुलाई प्रार्थना गरे, र आगो निभ्‍यो।

³यसकारण त्‍यस ठाउँको नाउँ तबेरा [1] राखियो, किनभने परमप्रभुको आगो तिनीहरूका बीचमा दन्‍केको थियो।

⁴अनि तिनीहरूसँग भएको एक हुल्‍याहा समूह साह्रै लालची भयो, र इस्राएलीहरूले फेरि रोएर भन्‍न लागे, “हामीले मासु खान पाए त हुन्‍थ्‍यो!

⁵हामीले मिश्रदेशमा सित्तैमा खान पाएका माछा हामी सम्‍झन्‍छौं— अनि काँक्रा, खरबूजा, कन्दहरू, प्‍याज र लसुन पनि।

⁶तर अब त हाम्रो रुचि हराएको छ। यो मन्‍न छोड़ी अरू केही कुरा देखिँदैन।”

⁷मन्‍नचाहिँ धनियाँजस्‍तो थियो, र हेर्दा खोटोजस्‍तै देखिन्‍थ्‍यो।

⁸मानिसहरू गएर त्‍यो जम्‍मा गर्थे, जाँतोमा पिँध्‍थे वा ओखलीमा कुट्‌थे, र भाँड़ामा पकाएर फुरौला बनाउँथे। त्‍यसको स्‍वाद भद्राक्षको तेलले पकाएको कुरोजस्‍तो थियो।

⁹छाउनीमा राती शीत झर्दा मन्‍न पनि सँगै झर्थ्‍यो।

¹⁰आ-आफ्‍नो पालको ढोकामा उभिएर हरेक परिवारका मानिसहरू रोइरहेका मोशाले सुने। परमप्रभु ज्‍यादै क्रोधित हुनुभयो, र मोशा दु:खित भए।

¹¹मोशाले परमप्रभुलाई भने, “तपाईंले किन आफ्‍नो दासलाई यो दु:ख दिनुभएको छ? अनि किन मैले तपाईंको दृष्‍टिमा अनुग्रह पाएको छैनँ, र तपाईं मलाई यी सब मानिसहरूको भार बोकाउनुहुन्‍छ?

¹²के यी मानिसहरूलाई मैले कोखमा राखेर जन्‍माएको हुँ? के तिनीहरूका पुर्खाहरूसँग शपथ खाएर प्रतिज्ञा गर्नुभएको देशमा दूधे-बालकलाई धाईले बोकेझैँ यिनीहरूलाई बोकेर लैजान मलाई लगाउनुहुन्‍छ?

¹³यी सब मानिसले खाने मासु म कहाँ पाऊँ? ‘हामीलाई मासु खान देऊ’ भनी तिनीहरू मकहाँ आएर रुन्‍छन्‌।

¹⁴म एकलै यी मानिसहरूको भार सहन सक्‍दिनँ, किनभने यो भार मलाई साह्रै चर्को छ।

¹⁵तपाईं मसित यस्‍तै व्‍यवहार गर्नुहुन्‍छ भने, र मैले तपाईंको निगाह पाएको छु भने, बिन्‍ती छ, बरु मलाई मारिदिनुहोस्, र मैले आफ्‍नो विनाश आफै हेर्नु नपरोस्‌।”

¹⁶तब परमप्रभुले मोशालाई भन्‍नुभयो, “इस्राएलका धर्म-गुरुमा सत्तरी जना जम्‍मा गर्, जो मानिसहरूमा नायक र अधिकारीहरू छन्‌ भन्‍ने तँलाई थाहा छ, अनि तिनीहरूलाई भेट हुने पालमा ले, र तिनीहरू त्‍यहाँ तेरो साथमा उभिऊन्‌।

¹⁷म तल आएर त्‍यहाँ तँसँग कुरा गर्नेछु। तँमाथि भएका आत्‍माबाट केही लिएर तिनीहरूमाथि राखिदिनेछु। तिनीहरूले तँसँगसँगै ती मानिसहरूको भार बोक्‍नेछन्, र तैंले एकलै बोक्‍नु नपरोस्‌।

¹⁸“तैंले मानिसहरूलाई भन्‌: ‘भोलिको निम्‍ति तिमीहरूले आफूलाई चोख्‍याउनू, जब तिमीहरूले मासु खानेछौ। तिमीहरूले परमप्रभुको कानमा यसो भनेर रोएका छौ, “हामीले मासु खान पाए त हुन्‍थ्‍यो! हामीलाई मिश्रदेश नै असल थियो।” अब परमप्रभुले तिमीहरूलाई मासु दिनुहुन्‍छ, र तिमीहरूले त्‍यो खानेछौ।

¹⁹दुई-चार या दश-बीस दिन मात्र होइन,

²⁰तर नाकबाट निस्‍केर वाक्‍क लागेसम्‍म तिमीहरूले महिनाभरि त्‍यो खानेछौ। किनभने तिमीहरूले आफ्‍ना बीचमा हुनुहुने परमप्रभुलाई अस्‍वीकार गरेर उहाँकै सामुन्‍ने “हामी किन मिश्रबाट निस्‍केर आयौं नि?” भनी रोएका छौ’।”

²¹तर मोशाले भने, “मसँग यस यात्रामा पैदल हिँड्‌ने छ लाख छन्, तापनि महिनाभरि म तिनीहरूलाई मासु दिनेछु भनी तपाईं भन्‍नुहुन्‍छ।

²²के यी सबै भेड़ाबाख्राका बगालहरू र गाईबस्‍तुका बथानहरू मारेर यतिका मान्‍छेलाई पुग्‍छ र? अथवा समुद्रका सारा माछाहरू पक्रेर पनि तिनीहरूलाई पुग्‍छ र?”

²³परमप्रभुले मोशालाई भन्‍नुभयो, “के परमप्रभुको शक्ति कम भएको छ र? अब मैले तँलाई भनेको कुरा हुन आउँछ कि आउँदैन त्‍यो तैंले देख्‍नेछस्‌।”

²⁴यसकारण मोशाले बाहिर गएर परमप्रभुले भन्‍नुभएको वचन मानिसहरूलाई सुनाइदिए। तिनले धर्म-गुरुहरूबाट सत्तरी जनालाई पालको वरिपरि उभ्‍याए।

²⁵तब परमप्रभु बादलमा तल आउनुभएर तिनीसित कुरा गर्नुभयो, र तिनले आफूसित भएका आत्‍माबाट केही लिएर ती सत्तरी जना धर्म-गुरुहरूमाथि राखे। अनि तिनीहरूमाथि आत्‍मा आएपछि तिनीहरूले अगमवाणी गरे। तर पछिपछि त तिनीहरूले त्‍यसो गरेनन्‌।

²⁶तर त्‍यहाँ छाउनीमा एल्‍दाद र मेदाद नाउँ भएका दुई जना मानिस थिए। तिनीहरूको नाउँ पनि दर्ता भएको थियो, तर तिनीहरू पालमा भने गएका थिएनन्‌। तर आत्‍मा तिनीहरूमाथि पनि आए, र तिनीहरूले छाउनीमा नै अगमवाणी गरे।

²⁷तब एउटा जवान मोशाकहाँ दौड़ेर गई भने, “एल्‍दाद र मेदादले छाउनीमा अगमवाणी गर्दैछन्‌।”

²⁸युवावस्‍थादेखि मोशाका सहायक, नूनका छोरा यहोशूले मोशालाई भने, “हजूर, तिनीहरूलाई रोक्‍नुहोस्‌।”

²⁹तर मोशाले तिनलाई भने, “के मेरो खातिर तिमी डाह गर्ने भयौ? परमप्रभुले आफ्‍ना आत्‍मा आफ्‍ना सबै मानिसमाथि राखिदिएर ती सबै अगमवक्ता भइदिए त कति असल हुनेथियो।”

³⁰तब मोशा र इस्राएलका धर्म-गुरुहरू छाउनीमा फर्के।

³¹अनि परमप्रभुले चलाउनुभएको बतासले समुद्रबाट बट्टाई चराहरू ल्‍यायो, र छाउनीको वरिपरि एक-एक दिनको बाटोभरि जमिनमा दुई हात बाक्‍लो हुने गरी ती बसे।

³²मानिसहरूले त्‍यस दिनभरि, रातभरि र भोलिपल्‍ट दिनभरि पनि ती समाते। थोरैभन्‍दा थोरै बटुल्‍नेले पनि पच्‍चीस मुरी बटुले। तिनीहरूले आफ्‍ना निम्‍ति छाउनीका चारैतिर ती फिँजाए।

³³तर मासु तिनीहरूका दाँतैमा हुँदा र त्‍यसलाई चपाउनै नपाउँदा, परमप्रभुको क्रोध ती मानिसहरूमाथि दन्‍क्‍यो, र उहाँले ती मानिसहरूलाई भयङ्कर विपत्तिले प्रहार गर्नुभयो।

³⁴यसकारण त्‍यस ठाउँको नाउँ किब्रोथ-हत्तावा [2] राखियो, किनभने अरू खानाको लालच गर्ने मानिसहरूलाई त्‍यहीँ नै तिनीहरूले गाड़ेका थिए।

³⁵किब्रोथ-हत्तावाबाट हिँड़ेर मानिसहरू हसेरोततिर लागे, र तिनीहरू त्‍यहाँ वास बसे।