Read Nepali New Revised Version, 2012 मर्कूस 12 Bible Online

मर्कूस 12 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

मर्कूस 12

¹उहाँले तिनीहरूलाई दृष्‍टान्‍तहरूमा भन्‍न लाग्‍नुभयो: “एक जना मानिसले दाखबारी लगाएर त्‍यसको वरिपरि बार लगाए, र कोलको निम्‍ति एउटा खाल्‍डो खने। अनि एउटा मचान बनाएर तिनले दाखबारी मोहीहरूलाई कमाउन दिए, र आफूचाहिँ परदेश लागे।

²फसलको समयमा तिनले ती मोहीहरूबाट केही फल लिन एक जना नोकरलाई पठाए।

³तर तिनीहरूले त्‍यसलाई पक्रेर पिटे र रित्तै हात पठाए।

⁴फेरि तिनले तिनीहरूकहाँ अर्को नोकरलाई पठाए, तर तिनीहरूले त्‍यसको टाउकोमा हिर्काए र त्‍यसको बेइज्‍जत गरे।

⁵मालिकले अझै अर्कालाई पठाए, तर त्‍यसलाई तिनीहरूले मारे, र अरू धेरैलाई पनि पठाए, तर तिनीहरूले कसैलाई पिटे र कसैलाई मारे।

⁶ “तिनको अब एक जना थियो— तिनका प्रिय पुत्र। ‘तिनीहरूले मेरा छोरालाई त आदर गर्लान्’ भनेर सबैभन्‍दा पछि तिनले उनैलाई तिनीहरूकहाँ पठाए।

⁷ “तर ती मोहीहरूले आपसमा भने, ‘यो त उत्तराधिकारी हो। आओ, हामी यसलाई मारौं, र हक हाम्रो नै हुनेछ।’

⁸अनि तिनीहरूले उनलाई पक्रेर मारे, र दाखबारीको बाहिर फ्‍याँकिदिए।

⁹ “तब दाखबारीका मालिकले के गर्नेछन्? तिनी आउनेछन्, र ती मोहीहरूलाई नाश गर्नेछन्, र दाखबारी अरूहरूलाई दिनेछन्‌।

¹⁰के तिमीहरूले धर्मशास्‍त्रको यो वचन पढ़ेका छैनौ? ‘जुन ढुङ्गालाई भवन निर्माण गर्नेहरूले रद्द गरे त्‍यहीचाहिँ कुनाको शिर-ढुङ्गा बन्‍यो,

¹¹ यो परमप्रभुबाट भएको हो, अनि हाम्रो दृष्‍टिमा यो आश्‍चर्यमय छ।’

¹²त्‍यसपछि तिनीहरूले उहाँलाई पक्रन खोजे, किनकि यो दृष्‍टान्‍त उहाँले तिनीहरूकै विरुद्धमा भन्‍नुभएको हो भनी तिनीहरूले बुझे। तर तिनीहरू भीड़सँग डराएको कारणले उहाँलाई छोड़ेर गइहाले।

¹³पछिबाट उहाँलाई कुरामा फसाऔं भनेर तिनीहरूले फरिसीहरू र हेरोदीहरूमध्‍येका कोही व्‍यक्तिहरूलाई उहाँकहाँ पठाए।

¹⁴तिनीहरू आएर उहाँलाई भने, “गुरुज्‍यू, हामी जान्‍दछौं, तपाईं साँचो हुनुहुन्‍छ, र कसैको वास्‍ता गर्नुहुन्‍न। किनकि तपाईं मुख हेरेर काम गर्नुहुन्‍न, तर परमेश्‍वरको मार्ग साँचो रीतिले सिकाउनुहुन्‍छ। भन्‍नुहोस्, कैसरलाई कर तिर्नु न्‍यायसङ्गत छ कि छैन?

¹⁵हामी कर तिरौं कि नतिरौं?” येशूले तिनीहरूको कपटीपन थाहा पाएर तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरू किन मलाई परीक्षा गर्दछौ? एउटा दिनार ल्‍याएर देखाओ।”

¹⁶तिनीहरूले एउटा सिक्‍का ल्‍याए। उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “यो तस्‍वीर र छाप कसको हो?” तिनीहरूले उहाँलाई भने, “कैसरको।”

¹⁷तब येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “कैसरका चीजहरू कैसरलाई देओ, र परमेश्‍वरका चीजहरू परमेश्‍वरलाई।” तिनीहरूले उहाँसँग अचम्‍म माने।

¹⁸मृतकबाट पुनरुत्‍थान हुँदैन भन्‍ने सदुकीहरू उहाँकहाँ आए, अनि उहाँलाई सोधे,

¹⁹“गुरुज्‍यू, मोशाले हामीलाई लेखिदिएका छन्, कि कसैको दाजु मर्‍यो र निस्‍सन्‍तान भएर पत्नीलाई छोडिराख्‍यो भने, उसको भाइले त्‍यस स्‍त्रीलाई लैजानुपर्छ र आफ्‍नो दाजुको निम्‍ति सन्‍तान खड़ा गर्नुपर्छ।”

²⁰एउटा परिवारमा सात भाइ थिए। जेठोले एउटी पत्नी ल्‍यायो, अनि त्‍यो मानिस निस्‍सन्‍तान भएर मर्‍यो।

²¹अब माहिला भाइले त्‍यस स्‍त्रीलाई विवाह गर्‍यो, र त्‍यो पनि निस्‍सन्‍तान भएर मर्‍यो। अनि साहिँलाले पनि त्‍यस्‍तै गर्‍यो।

²²अनि सातै भाइको सन्‍तान भएन। सबैभन्‍दा पछि त्‍यो स्‍त्री पनि मरी।

²³अब मृतकहरूको पुनरुत्‍थानमा तिनीहरूमध्‍ये त्‍यो कसकी पत्नी हुन्‍छे? किनकि ती सातै जनाले त्‍यसलाई विवाह गरेका थिए।”

²⁴येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरू भूलमा परेको कारण यही होइन र, कि तिमीहरू न त धर्मशास्‍त्र जान्‍दछौ, न परमेश्‍वरको शक्तिलाई जान्‍दछौ?

²⁵किनकि जब मृतकबाट तिनीहरूको पुनरुत्‍थान हुन्‍छ, तिनीहरू न त विवाह गर्छन्, न तिनीहरूको विवाह हुन्‍छ, तर तिनीहरू स्‍वर्गमा भएका दूतहरूजस्‍तै हुन्‍छन्‌।

²⁶मृतकहरू जीवित भई उठ्‌ने कुराको विषयमा के तिमीहरूले मोशाको पुस्‍तकमा पढ़ेका छैनौ? कि कसरी पोथ्रोको विषयमा लेखिएको खण्‍डमा परमेश्‍वरले मोशालाई भन्‍नुभयो, ‘म अब्राहामका परमेश्‍वर, इसहाकका परमेश्‍वर र याकूबका परमेश्‍वर हुँ।’

²⁷उहाँ मुर्दाहरूका परमेश्‍वर हुनुहुन्‍न, तर जिउँदाहरूका हुनुहुन्‍छ। तिमीहरू एकदमै भूलमा परेका छौ।”

²⁸शास्‍त्रीहरूमध्‍ये एक जना आए, र तिनीहरूलाई आपसमा विवाद गरिरहेका सुने। येशूले मानिसहरूलाई ठीक जवाफ दिनुभएको देखेर तिनले उहाँलाई सोधे, “सबै आज्ञाहरूमा मुख्‍यचाहिँ कुन हो?”

²⁹येशूले जवाफ दिनुभयो, “सबैभन्‍दा मुख्‍यचाहिँ यो हो: ‘हे इस्राएल सुन्, परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वर एउटै परमप्रभु हुनुहुन्‍छ।

³⁰तैंले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई तेरो सारा हृदयले, तेरो सारा प्राणले, तेरो सारा समझले, र तेरो सारा शक्तिले प्रेम गर्‌।’

³¹दोस्रोचाहिँ यो हो, ‘तैंले आफ्‍नो छिमेकीलाई आफूलाई जस्‍तै प्रेम गर्‌।’ योभन्‍दा ठूलो आज्ञा अर्को छैन।”

³²त्‍यस शास्‍त्रीले उहाँलाई भने, “गुरुज्‍यू, तपाईंले ठीक भन्‍नुभयो, परमेश्‍वर एउटै हुनुहुन्‍छ, उहाँबाहेक अर्को कोही छैन।

³³उहाँलाई सारा हृदयले, सारा समझले, सारा शक्तिले प्रेम गर्नु, र छिमेकीलाई आफूलाई जस्‍तै प्रेम गर्नु सबै होमबलि र बलिदानहरूभन्‍दा उत्तम हो।”

³⁴तिनले बुद्धिमानीसाथ जवाफ दिएका देखेर येशूले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तिमी परमेश्‍वरको राज्‍यदेखि टाढ़ा छैनौ।” त्‍यस समयदेखि उहाँलाई प्रश्‍न गर्ने कसैको साहस भएन।

³⁵अनि मन्‍दिरमा सिकाउनुहुँदा येशूले भन्‍नुभयो, “कसरी ख्रीष्‍ट दाऊदका पुत्र हुन्‌ भनी व्‍यवस्‍थाका शास्‍त्रीहरू भन्‍दछन्‌?

³⁶किनकि दाऊद आफैले पवित्र आत्‍माद्वारा भनेका छन्, परमप्रभुले मेरा प्रभुलाई भन्‍नुभयो, ‘तिमी मेरो दाहिने हातपट्टि बस, जबसम्‍म म तिम्रा शत्रुहरूलाई तिम्रा खुट्टाका पैतालामुनि राख्‍दिनँ।’

³⁷ जब दाऊद आफैले उनलाई ‘प्रभु’ भन्‍दछन्, त कहाँबाट उनी तिनका पुत्र भए?” अनि त्‍यहाँको ठूलो भीड़ले उहाँको वचन खुसीसाथ सुन्‍यो।

³⁸तब शिक्षा दिनुहुँदा येशूले भन्‍नुभयो, “शास्‍त्रीहरूदेखि होशियार रहो। तिनीहरू लामो वस्‍त्र लाएर यताउता डुल्‍न र बजारहरूमा अभिवादन पाउन,

³⁹तथा सभाघरहरूमा प्रमुख स्‍थान र भोजहरूमा आदरको स्‍थान पाउन रुचाउँछन्‌।

⁴⁰तिनीहरू विधवाहरूका घर लुट्‌छन्, तर लोकाचारको लागि लामो-लामो प्रार्थना गर्दछन्‌। यस्‍ता मानिसहरूले अझ बढ़ी दण्‍ड पाउनेछन्‌।”

⁴¹अनि उहाँ मन्‍दिरको भेटी चढ़ाउने ठाउँको सामुन्‍ने बस्‍नुभयो, र भीड़ले भेटीपात्रमा भेटी चढ़ाएको हेर्नुभयो। धेरै धनी मानिसहरूले ठूला-ठूला रकम चढ़ाए।

⁴²अनि एउटी गरीब विधवाले आएर तामाका दुई सिक्‍का, अर्थात्‌ एक पैसा चढ़ाई।

⁴³आफ्‍ना चेलाहरूलाई आफूकहाँ बोलाएर उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “साँच्‍चै म तिमीहरूलाई भन्‍दछु, भेटीपात्रमा चढ़ाउनेहरूमध्‍ये यस गरीब विधवाले सबैभन्‍दा बढ़ी चढ़ाई।

⁴⁴किनभने सबैले आफ्‍नो-आफ्‍नो प्रशस्‍तताबाट चढ़ाए, तर यस स्‍त्रीले चाहिँ आफ्‍नो दरिद्रताबाट आफ्‍नो सारा जीविका नै अर्पण गरी।”