Read Nepali New Revised Version, 2012 मर्कूस 6 Bible Online

मर्कूस 6 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

मर्कूस 6

¹त्‍यहाँबाट निस्‍केर उहाँ आफ्‍नै नगरमा फर्कनुभयो। उहाँका चेलाहरू उहाँको पछि लागे।

²शबाथ-दिनमा उहाँले सभाघरमा शिक्षा दिन लाग्‍नुभयो। धेरै जना सुन्‍नेहरूले छक्‍क परेर भने, “यस मानिसले यी सब कहाँबाट पायो? यिनलाई दिइएको यो ज्ञान कस्‍तो हो? यिनका हातबाट भएका कार्यहरू कति शक्तिशाली?

³के यिनी त्‍यही सिकर्मी होइनन्‌ र? के यिनी त मरियमका छोरा तथा याकूब, योसेफ, यहूदा र सिमोनका दाजु होइनन्‌ र? के यिनका बहिनीहरू पनि हामीसँगै छैनन्‌ र?” अनि तिनीहरू उहाँसँग चिढ़िए।

⁴तब येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “अगमवक्तालाई आफ्‍नो देश र आफ्‍नो नातादारहरूका बीचमा र आफ्‍नै घरमा बाहेक अन्‍त कहीँ अनादर हुँदैन।”

⁵र उहाँले त्‍यहाँ कुनै-कुनै रोगीहरूमाथि आफ्‍ना हात राखेर तिनीहरूलाई निको पार्ने कामबाहेक अरू कुनै शक्तिशाली काम गर्न सक्‍नुभएन।

⁶तिनीहरूको अविश्‍वास देखेर उहाँ छक्‍क पर्नुभयो। अनि उहाँ गाउँ-गाउँमा शिक्षा दिँदैजानुभयो।

⁷उहाँले बाह्र जनालाई आफूकहाँ बोलाउनुभयो, र तिनीहरूलाई दुई-दुई गरी पठाउनुभयो। तिनीहरूलाई अशुद्ध आत्‍माहरूमाथि अधिकार पनि दिनुभयो।

⁸तिनीहरूलाई उहाँले यस्‍तो आज्ञा दिनुभयो: “यात्राको निम्‍ति साथमा केही नबोक्‍नू, न त रोटी, न झोला, न खल्‍तीमा पैसा, तर एउटा लट्ठी मात्र बोक्‍नू।

⁹जुत्ता लाउनू, तर अरू बढ़ी दौरा नबोक्‍नू।”

¹⁰उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “जब कुनै घरमा पसौला, जबसम्‍म त्‍यस गाउँबाट निस्‍कँदैनौ तबसम्‍म त्‍यहीँ नै बस।

¹¹यदि कुनै ठाउँमा तिमीहरूको स्‍वागत भएन भने, र मानिसहरूले तिमीहरूको वचन सुन्‍न इन्‍कार गरे भने, त्‍यस ठाउँबाट तिमीहरू निस्‍कँदा तिनीहरूका विरुद्धमा गवाहीको लागि आफ्‍नो पैतालाको धुलो टकटक्‍याइदिनू।”

¹²तब तिनीहरू निस्‍केर गई मानिसहरूले पश्‍चात्ताप गरून्‌ भनी प्रचार गरे।

¹³तिनीहरूले धेरै भूतहरूलाई निकाले, र धेरै रोगीहरूलाई तेलले अभिषेक गरेर निको पारे।

¹⁴हेरोद राजाले येशूको कीर्ति सुने, किनकि उहाँको नाउँ प्रचलित भएको थियो। कतिले भन्‍थे, “बप्‍तिस्‍मा-दिने यूहन्‍ना मरेकाबाट जीवित भएछन्, यसैले त तिनीद्वारा यस्‍ता शक्तिका काम भइरहेछन्‌।”

¹⁵तर अरूहरूले भने, “यिनी एलिया हुन्‌।” र अझै अरूहरूले भने, “यिनी त प्राचीन समयका अगमवक्ताहरूजस्‍तै एक अगमवक्ता हुन्‌।”

¹⁶तर जब हेरोदले यो सुने तब उनले भने, “यूहन्‍ना, जसको शिर मैले काट्‌न लगाएँ, त्‍यही बौरिउठेछ।”

¹⁷किनभने हेरोदले आफ्‍नो भाइ फिलिपकी पत्‍नी हेरोदियासको खातिर यूहन्‍नालाई पक्रन लाएर तिनलाई बाँधी झ्‍यालखानमा हालेका थिए, किनभने उनले हेरोदियासलाई विवाह गरेका थिए।

¹⁸किनकि यूहन्‍नाले हेरोदलाई यसो भनेका थिए, “आफ्‍नो भाइकी श्रीमती राख्‍नु तपाईंलाई न्‍यायसङ्गत छैन।”

¹⁹यसैले हेरोदियासले तिनीमाथि ईख राखेकी थिइन्, र तिनलाई मार्न चाहन्‍थिन्, तर सकेकी थिइनन्‌।

²⁰किनकि यूहन्‍नालाई एक धर्मात्‍मा र पवित्र मानिस भनी ठानेर हेरोद तिनीसँग डराउँथे, र तिनलाई सुरक्षित राखेका थिए। यूहन्‍नाको शिक्षा सुन्‍दा उनी साह्रै विचलित हुन्‍थे, तापनि खुसीसित सुन्‍थे।

²¹तर अनुकूल मौका त्‍यस बेला आयो, जब हेरोदले आफ्‍नो जन्‍मोत्‍सवमा आफ्‍ना उच्‍च पदाधिकारीहरू, अधिकृतहरू र गालीलका मुख्‍य-मुख्‍य मानिसहरूलाई ठूलो भोज दिए।

²²किनकि जब हेरोदियासकी आफ्‍नै छोरी भित्र आएर नाची, तब तिनले हेरोद र उनका अतिथिहरूलाई खुसी तुल्‍याई। अनि राजाले त्‍यस केटीलाई भने, “तिमीलाई जे इच्‍छा लाग्‍छ सो माग, र म तिमीलाई दिनेछु।”

²³तिनले शपथ खाएर त्‍यसलाई भने, “तिमी मसँग जे माग्‍छ्यौ म मेरो आधा राज्‍यसम्‍म पनि तिमीलाई दिनेछु।”

²⁴अनि त्‍यसले बाहिर निस्‍केर आफ्‍नी आमालाई सोधी, “म के मागूँ?” तिनले भनिन्, “बप्‍तिस्‍मा-दिने यूहन्‍नाको शिर।”

²⁵त्‍यो झट्टै आतुरीसाथ भित्र राजाकहाँ गई, र यसो भनेर मागी, “हजूरले अहिले मलाई बप्‍तिस्‍मा-दिने यूहन्‍नाको शिर थालमा दिनुहोस्‌ भन्‍ने म इच्‍छा गर्दछु।”

²⁶राजा अत्‍यन्‍तै दुःखित भए, तर उनले आफ्‍नो शपथ र भोजमा बस्‍ने अतिथिहरूका खातिर त्‍यस केटीलाई दिएको वचन तोड्‌न चाहेनन्‌।

²⁷राजाले तुरुन्‍तै गारदको एक जना सिपाहीलाई पठाएर यूहन्‍नाको शिर ल्‍याउने हुकुम दिए। अनि त्‍यसले झ्‍यालखानमा गएर यूहन्‍नाको शिर काट्यो,

²⁸र तिनको शिर थालमा ल्‍याएर केटीलाई दियो, र केटीले त्‍यो त्‍यसकी आमालाई दिई।

²⁹यूहन्‍नाका चेलाहरूले जब यो कुरा सुने तब तिनीहरू आएर तिनको लाश उठाएर चिहानमा लगेर राखे।

³⁰अनि प्रेरितहरू येशूकहाँ भेला भए, र तिनीहरूले जे-जे गरेका थिए र सिकाएका थिए, ती सबै उहाँलाई बयान गरे।

³¹उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरू आफै पनि मसँग एकान्‍त ठाउँमा आओ, र केही थकाइ मार।” किनकि त्‍यहाँ आउनेजानेहरू धेरै थिए, र उहाँहरूलाई खानसम्‍म पनि फुर्सद थिएन।

³²अनि उहाँहरू डुङ्गामा सुटुक्‍क एउटा एकान्‍त ठाउँमा जानुभयो।

³³धेरै मानिसहरूले उहाँहरू गइरहनुभएको देखे, र धेरैले चिने, अनि सबै सहरहरूबाट पैदलै दौड़ेर त्‍यता गए, र उहाँहरूलाई उछिनेर अगाडि पुगे।

³⁴जब उहाँ किनारमा उत्रनुभयो तब उहाँले एउटा ठूलो भीड देख्‍नुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई टिठ्याउनुभयो। किनकि तिनीहरू गोठालो नभएका भेड़ाहरूजस्‍ता थिए। र उहाँले तिनीहरूलाई धेरै कुरा सिकाउन लाग्‍नुभयो।

³⁵अनि जब दिन धेरै ढल्‍क्‍यो तब उहाँका चेलाहरूले उहाँकहाँ आएर भने, “यो एकान्‍त ठाउँ छ, र अब दिन धेरै ढल्‍किसक्‍यो।

³⁶मानिसहरूलाई बिदा दिनुहोस्, र तिनीहरूले वरपरका बस्‍ती र गाउँहरूमा गएर आफ्‍ना लागि केही खानेकुरा किनून्‌।”

³⁷तर उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूले नै तिनीहरूलाई केही खान देओ।” तर तिनीहरूले उहाँलाई भने, “के हामीले गएर दुई सय दिनारको रोटी किनेर तिनीहरूलाई खान दिने र?”

³⁸उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूसँग कति वटा रोटी छन्? गएर हेर।” अनि पत्ता लाएपछि तिनीहरूले भने, “पाँच रोटी र दुई वटा माछा।”

³⁹अनि उहाँले मानिसहरूलाई हरियो चउरमा दल बाँधेर बस्‍ने हुकुम गर्नुभयो।

⁴⁰तिनीहरू सय-सय र पचास-पचासका ताँती लागेर बसे।

⁴¹उहाँले ती पाँच रोटी र दुई वटा माछा लिएर स्‍वर्गतिर हेरी आशीर्वाद दिनुभयो, र ती रोटीहरू भाँच्‍नुभयो अनि मानिसहरूका अगाडि राखिदेऊन्‌ भनेर चेलाहरूलाई दिनुभयो, र ती दुई माछा पनि उहाँले सबैलाई बाँड़िदिनुभयो।

⁴²अनि सबैले खाए, र तृप्‍त भए।

⁴³पछिबाट चेलाहरूले रोटी र माछाका उब्रेका टुक्राहरू बाह्र डालाभरि उठाए।

⁴⁴रोटी खाने पुरुषहरू पाँच हजार थिए।

⁴⁵अनि उहाँले तुरुन्‍तै आफ्‍ना चेलाहरूलाई डुङ्गामा चढ़ेर पारि बेथसेदामा उहाँभन्‍दा अघि जान अह्राउनुभयो, र त्‍यतिञ्‍जेल उहाँले चाहिँ भीड़लाई बिदा दिनुभयो।

⁴⁶तिनीहरूसँग बिदा भएपछि उहाँचाहिँ डाँड़ामा प्रार्थना गर्न जानुभयो।

⁴⁷साँझ पर्दा डुङ्गा समुद्रको बीचमा थियो, र उहाँचाहिँ एकलै पाखामा हुनुहुन्‍थ्‍यो।

⁴⁸चेलाहरूलाई डुङ्गा ख्‍याउन कष्‍ट भइरहेको उहाँले देख्‍नुभयो, किनभने बतास तिनीहरूका विपरीत थियो। तीन बजे बिहानतिर उहाँ तिनीहरूकहाँ समुद्रमाथि हिँड्‌दैआउनुभयो, र तिनीहरूलाई उछिनेर जान लाग्‍नुहुँदा

⁴⁹तिनीहरूले उहाँलाई समुद्रमाथि हिँड़िरहनुभएको देखेर प्रेत हो भन्‍ठाने, र तिनीहरू चिच्‍च्‍याए।

⁵⁰किनकि उहाँलाई देखेर सबै डराएका थिए। तर झट्टै उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “ढाड़स गर, म हुँ, नडराओ।”

⁵¹अनि उहाँ तिनीहरूकहाँ डुङ्गाभित्र चढ्‌नुभयो, र बतास थामिहाल्‍यो। अनि तिनीहरू अत्‍यन्‍त अचम्‍मित भए,

⁵²किनकि तिनीहरूले रोटीका विषयको कुरा बुझेकै थिएनन्, तर तिनीहरूको हृदय कठोर भएको थियो।

⁵³समुद्र पार भएपछि उहाँहरू गनेसरेतको मुलुकमा आइपुग्‍नुभयो, र तिनीहरूले डुङ्गा किनारमा लगाए।

⁵⁴जब उहाँहरू डुङ्गाबाट निस्‍कनुभयो तब उत्तिखेरै मानिसहरूले येशूलाई चिनिहाले,

⁵⁵र छेउछाउका समस्‍त गाउँ हुँदो तिनीहरू दगुरिगए, र जहाँ येशू हुनुहुन्‍छ भनी सुने त्‍यहाँ बिरामीहरूलाई बिछ्याउनामा राखेर ल्‍याउन लागे।

⁵⁶अनि गाउँहरूमा वा सहरहरूमा वा बस्‍तीहरूमा जहाँ-जहाँ उहाँ पस्‍नुभयो, मानिसहरूले रोगीहरूलाई बजार-बजारमा राखिदिए, र उहाँका वस्‍त्रको छेउ मात्र पनि छुन पाऔं भनी तिनीहरूले उहाँलाई बिन्‍ती गरे, र जतिले छोए तिनीहरू सबै निको भए।