Read Nepali New Revised Version, 2012 लूका 7 Bible Online

लूका 7 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

लूका 7

¹आफ्‍ना सबै कुरा मानिसहरूलाई सुनाइसकेपछि उहाँ कफर्नहुममा प्रवेश गर्नुभयो।

²कुनै एक जना कप्‍तानको एक जना प्‍यारो कमारो थियो, जो बिरामी भएर मर्नै लागेको थियो।

³जब येशूको बारेमा तिनले सुने, तब तिनको कमारालाई निको पारिदिनोस्‌ भनी तिनले यहूदीहरूका धर्म-गुरुहरूलाई बिन्‍ती गर्न पठाए।

⁴तिनीहरू येशूकहाँ आएर यसो भनेर उहाँलाई आग्रहपूर्वक बिन्‍ती गरे, “तिनी तपाईंको यो कृपा पाउने योग्‍यका छन्,

⁵किनभने तिनले हाम्रो जातिलाई प्रेम गर्दछन्, र तिनले नै हाम्रो सभाघर बनाइदिएका हुन्‌।”

⁶येशू तिनीहरूसाथ जानुभयो। कप्‍तानको घरको नजिकै उहाँ हुनुहुँदा, कप्‍तानले तिनका मित्रहरूलाई उहाँकहाँ यसो भनी पठाए, “हे प्रभु, दुःख नउठाउनुहोस्, किनकि तपाईं मेरो घरभित्र प्रवेश गर्नुहुने योग्‍यको म छैनँ,

⁷मैले आफैलाई पनि तपाईंकहाँ आउने योग्‍यको ठानिनँ। तर वचन भनिदिनुहोस्, र मेरो चाकर निको हुनेछ।

⁸किनकि म पनि अख्‍तियारमुनि बस्‍ने मानिस हुँ, अनि मेरो अधीनमा सिपाहीहरू छन्‌। म एउटालाई ‘जा’ भन्‍छु, अनि त्‍यो जान्‍छ, र अर्कालाई ‘आइज’ भन्‍छु, अनि त्‍यो आउँछ। मेरो कमारालाई ‘यो गर्‌’ भन्‍छु, अनि त्‍यसले गर्छ।”

⁹यो कुरा सुनेर येशू तिनीसँग आश्‍चर्यचकित हुनुभयो, र फर्केर आफूपछि आउने भीड़लाई भन्‍नुभयो, “म तिमीहरूलाई भन्‍छु, मैले इस्राएलमा पनि यस्‍तो ठूलो विश्‍वास देखेको छैनँ।”

¹⁰जब पठाइएका मानिसहरू घर फर्केर गए, तिनीहरूले त्‍यस कमारालाई निको भएको भेट्टाए।

¹¹भोलिपल्‍ट येशू नाइन नाउँको सहरमा जानुभयो, र उहाँका चेलाहरू र एउटा ठूलो भीड उहाँका साथमा गए।

¹²जब उहाँ सहरको ढोका नजिक पुग्‍नुभएको थियो, एउटी विधवाको एउटै छोराको लाश लगिँदैथियो। सहरको निकै ठूलो भीड तिनको साथमा थियो।

¹³जब प्रभुले तिनलाई देख्‍नुभयो, तब तिनलाई टिठ्याएर भन्‍नुभयो, “नरोऊ।”

¹⁴अनि नजिक गएर उहाँले अरथी छुनुभयो, र बोक्‍नेहरू टक्‍क अड़िए। उहाँले भन्‍नुभयो, “ए युवक, म तिमीलाई भन्‍दछु, ‘उठ’।”

¹⁵तब मृत मानिस उठेर बस्‍यो, र बोल्‍न लाग्‍यो। येशूले त्‍यसलाई आमाको जिम्‍मा लगाउनुभयो।

¹⁶तब सबै भयभीत भए, र परमेश्‍वरको महिमा गरे, र भने, “एक जना महान्‌ अगमवक्ता हाम्रा बीचमा प्रकट भएका छन्,” र “परमेश्‍वरले आफ्‍नो प्रजामाथि कृपा गर्नुभएको छ।”

¹⁷उहाँको विषयको यो चर्चा सारा यहूदिया र छेउछाउका समस्‍त जिल्‍लाहरूमा फिँजियो।

¹⁸यूहन्‍नाका चेलाहरूले यी सब कुराको समाचार तिनलाई भनिदिए।

¹⁹आफ्‍ना चेलाहरूमध्‍ये दुई जनालाई यूहन्‍नाले प्रभुकहाँ यो सोध्‍न पठाए, “जो आउनुहुनेछ, के तपाईं उहाँ नै हुनुहुन्‍छ? कि हामी अरू कसैको प्रतीक्षा गरौं?”

²⁰जब ती मानिसहरू येशूकहाँ आए, तब तिनीहरूले भने, “बप्‍तिस्‍मा-दिने यूहन्‍नाले हामीलाई यो सोध्‍न तपाईंकहाँ पठाएका छन्, ‘जो आउनुहुनेछ, के तपाईं उहाँ नै हुनुहुन्‍छ? कि हामी अरू कसैको प्रतीक्षा गरौं?”

²¹त्‍यसै बेला येशूले धेरैलाई रोग, व्‍यथा र दुष्‍टात्‍माहरूबाट छुटाउनुभयो, र धेरै अन्‍धाहरूलाई दृष्‍टि प्रदान गर्नुभयो।

²²तब उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “जाओ, र जे तिमीहरूले देख्‍यौ र सुन्‍यौ, गएर यूहन्‍नालाई भनिदेओ, अर्थात्‌ अन्‍धाहरूले दृष्‍टि पाउँछन्, लङ्गड़ाहरू हिँड्‌छन्, कुष्‍ठरोगीहरू निको हुन्‍छन्, बहिराहरू सुन्‍छन्, मृतकहरू जीवित भई उठ्‌छन्, गरीबहरूलाई सुसमाचार सुनाइन्‍छ।

²³त्‍यो धन्‍य हो, जसले ममा बाधाको कारण पाउँदैन।”

²⁴यूहन्‍नाले पठाएका चेलाहरू फर्केपछि, उहाँले यूहन्‍नाको बारेमा भीड़लाई भन्‍न लाग्‍नुभयो: “तिमीहरू उजाड-स्‍थानमा के हेर्न गयौ? के बतासले हल्‍लाइराखेको निगालोलाई?

²⁵तब तिमीहरू के हेर्न निस्‍क्‍यौ? के असल वस्‍त्र पहिरिएको मानिसलाई हेर्न? हेर, चमकदार वस्‍त्र पहिरिने र विलासितामा बस्‍नेहरू त राजदरबारहरूमा हुन्‍छन्‌।

²⁶तर तिमीहरू के हेर्न निस्‍क्‍यौ? के अगमवक्तालाई? हो, म भन्‍दछु, तिमीहरूले अगमवक्ताभन्‍दा पनि श्रेष्‍ठलाई देख्‍यौ।

²⁷यी तिनै हुन्, जसका विषयमा लेखिएको छ, ‘हेर, म मेरो दूतलाई तिम्रो अगिअगि पठाउँछु, जसले तिम्रो अगि तिम्रो मार्ग तयार गर्नेछ।’

²⁸ म तिमीहरूलाई भन्‍दछु, ‘स्‍त्रीहरूबाट जन्‍मेकामध्‍ये यूहन्‍नाभन्‍दा महान्‌ कोही छैन, तापनि जो परमेश्‍वरको राज्‍यमा सानोभन्‍दा सानो छ, त्‍यो तिनीभन्‍दा अझ महान्‌ हुन्‍छ’।”

²⁹अनि सबै मानिसहरू र कर उठाउनेहरूले यो सुनेर परमेश्‍वरको सत्‍यतालाई स्‍वीकार गरे, किनकि तिनीहरूले यूहन्‍नाबाट बप्‍तिस्‍मा लिएका थिए।

³⁰तर फरिसीहरू र व्‍यवस्‍थाका पण्‍डितहरूले चाहिँ यूहन्‍नाबाट बप्‍तिस्‍मा नलिएको कारणले, परमेश्‍वरको अभिप्रायलाई आफ्‍नो निम्‍ति अस्‍वीकार गरे।

³¹येशूले भन्‍नुभयो, “यस पुस्‍ताका मानिसहरूलाई म केसित तुलना गरूँ? तिनीहरू केजस्‍ता छन्‌?

³²तिनीहरू त बजारमा बस्‍ने बालकहरूजस्‍ता छन्, जसले एक-अर्कालाई यसो भन्‍दै हपार्दछन्, ‘हामीले तिमीहरूका निम्‍ति बाँसुरी बजायौं, र तिमीहरू नाचेनौ। हामीले बिलौना गर्‍यौं, र तिमीहरू रोएनौ।’

³³ बप्‍तिस्‍मा-दिने यूहन्‍ना आए, अनि तिनले न त रोटी खान्‍थे न दाखमद्य पिउँथे। तिमीहरूले ‘तिनलाई भूत लागेको छ’ भन्‍दछौ।

³⁴मानिसको पुत्र आयो, अनि उसले खायो र पियो, अनि तिमीहरू भन्‍दछौ, ‘हेर, एउटा घिचुवा र पियक्‍कड़, कर उठाउनेहरू र पापीहरूको मित्र!’

³⁵बुद्धि ठीक हो भन्‍ने कुरा बुद्धिअनुसार हिँड्‌नेहरूले नै प्रमाणित गर्छन्‌।

³⁶फरिसीहरूमध्‍ये एक जनाले उहाँलाई भोजन गर्न निम्‍तो दिए, र उहाँ त्‍यस फरिसीको घरमा गएर खान बस्‍नुभयो।

³⁷त्‍यस सहरमा एउटी पापी स्‍त्री थिई। फरिसीको घरमा येशू खान बस्‍नुभएको छ भन्‍ने सुनेर, र एउटा सिङ्गमरमरको शीशीमा अत्तर लिएर त्‍यो त्‍यहाँ आई,

³⁸र पछिल्‍तिरबाट उहाँका पाउनेर उभिएर, रुँदै उहाँका पाउ आँसुले भिजाउन लागी, र आफ्‍नो शिरका कपालले पुछ्‌दै उहाँका पाउलाई चुम्‍बन गरी, र त्‍यो अत्तर घस्‍न लागी।

³⁹उहाँलाई निम्‍तो गर्ने फरिसीले यो देखेर मनमनै यसो भन्‍न लागे, “यिनी अगमवक्ता हुँदा हुन्‌ ता यिनलाई छुने को र कस्‍ती स्‍त्री हो भनी यिनले जान्‍नेथिए, किनकि यो त पापीनी हो।”

⁴⁰येशूले त्‍यस फरिसीलाई भन्‍नुभयो, “ए सिमोन, तिमीलाई केही भन्‍नु छ।” तिनले भने, “गुरुज्‍यू, भन्‍नुहोस्‌।”

⁴¹ “कोही साहूकारका दुई ऋणीहरू थिए, एउटाले पाँच सय रुपियाँ र अर्काले पचास रुपियाँ ऋण लिएका थिए।

⁴²तर तिनीहरूसित तिर्ने केही नहुँदा तिनले दुवैलाई माफी दिए। यसकारण भन त, यी दुईमध्‍ये कुनचाहिँले तिनलाई बढ़ी प्रेम गर्नेछ?”

⁴³सिमोनले भने, “म ठान्‍छु, जसले बढ़ी क्षमा पायो।” उहाँले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तिमीले ठीकै विचार गरेका छौ।”

⁴⁴अनि त्‍यस स्‍त्रीतिर फर्केर उहाँले सिमोनलाई भन्‍नुभयो, “यस स्‍त्रीलाई देख्‍तछौ? म तिम्रो घरभित्र आएँ, तर तिमीले मलाई पाउ धुने पानी दिएनौ, तर यसले मेरा पाउ आँसुले भिजाई, र आफ्‍ना केशले पुछी।

⁴⁵तिमीले मलाई चुम्‍बन गरेनौ, तर यसले त, यहाँ म आएदेखि, मेरा पाउ चुम्‍बन गर्न छोड़ेकी छैन।

⁴⁶तिमीले मेरो शिरमा तेल घसिदिएनौ, तर यसले त मेरा खुट्टामा अत्तर घसेकी छे।

⁴⁷यसकारण म तिमीलाई भन्‍दछु, यसका पाप, जो धेरै छन्, क्षमा भएका छन्, किनकि यस स्‍त्रीले बढ़ी प्रेम देखाई। तर जसलाई थोरै क्षमा गरिन्‍छ, त्‍यसले थोरै प्रेम गर्दछ।”

⁴⁸अनि उहाँले त्‍यस स्‍त्रीलाई भन्‍नुभयो, “तिम्रा पाप क्षमा भएका छन्‌।”

⁴⁹खान बस्‍नेहरूले आपसमा भन्‍न लागे, “पाप क्षमा गर्ने यिनीचाहिँ को हुन्‌?”

⁵⁰उहाँले त्‍यस स्‍त्रीलाई भन्‍नुभयो, “तिम्रो विश्‍वासले तिमीलाई बचाएको छ, शान्‍तिसाथ जाऊ।”