Read Nepali New Revised Version, 2012 लूका 8 Bible Online

लूका 8 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

लूका 8

¹त्‍यसपछि उहाँ सहर-सहर र गाउँगाउँ हुँदो प्रचार गर्दै र परमेश्‍वरका राज्‍यको सुसमाचार सुनाउँदै भ्रमण गर्न लाग्‍नुभयो। उहाँसँग बाह्रै जना चेलाहरू थिए।

²कतिपय स्‍त्रीहरू पनि उहाँको साथमा थिए, जो दुष्‍टात्‍मा र रोगहरूबाट निको भएका थिए। यिनीहरू थिए: मग्‍दलिनी भन्‍ने मरियम, जसबाट सात वटा भूत निकालिएका थिए,

³हेरोदका कारिन्‍दा खुजासकी पत्‍नी योअन्‍ना, र सुसन्‍ना। यिनीहरू र अरूहरूले आफ्‍ना धनले उहाँको सेवा गर्दथे।

⁴जब ठूलो भीड जम्‍मा भयो र सहर-सहरबाट मानिसहरू उहाँकहाँ आए, उहाँले तिनीहरूलाई एउटा दृष्‍टान्‍त भन्‍नुभयो।

⁵“एक जना बीउ छर्ने बीउ छर्न निस्‍क्‍यो, र छर्दाहुँदि केही बाटोको छेउमा परे, र ती मानिसका खुट्टाले कुल्‍चिए, र आकाशका पक्षीले खाइहाले।

⁶अरू बीउ ढुङ्गेनी जमिनमा परे, र ती उम्रने बित्तिकै सुके, किनभने त्‍यो जमिन ओबानो थियो।

⁷कोही बीउ काँढ़ाको झाँगमा परे, र तिनका साथमा काँढ़ाको झाँग पनि बढ़ेर आयो, र तिनलाई बढ्‌न दिएन।

⁸कतिचाहिँ असल जमिनमा परे, र उम्रेर सय गुणा फल फलाए।” यत्ति भनेपछि उहाँले उच्‍च सोरले भन्‍नुभयो, “जसको सुन्‍ने कान छ, त्‍यसले सुनोस्‌।”

⁹उहाँका चेलाहरूले यस दृष्‍टान्‍तको अर्थ के हो भनी उहाँलाई सोधे।

¹⁰उहाँले भन्‍नुभयो, “तिमीहरूलाई त परमेश्‍वरका राज्‍यको भेद जान्‍ने ज्ञान दिइएको छ, तर अरूहरूसँग चाहिँ म दृष्‍टान्‍तमा बोल्‍दछु, कि ‘तिनीहरूले हेरेर पनि नदेखून्, र सुनेर पनि नबुझून्‌।’

¹¹ अब दृष्‍टान्‍त यो हो: बीउचाहिँ परमेश्‍वरको वचन हो।

¹²बाटोको छेउमा खसेको बीउ तिनीहरू हुन्, जसले सुन्‍छन्, तर वचन सुनेर विश्‍वास नगरून्‌ र नबाँचून्‌ भनी दियाबलसले आएर तिनीहरूका हृदयबाट वचन लगिहाल्‍छ।

¹³ढुङ्गेनी जमिनमा पर्नेचाहिँ तिनीहरू हुन्, जसले वचन सुनेर खुसीसाथ त्‍यो ग्रहण गर्छन्‌। तर तिनको जरा हुँदैन, र केही समयको लागि तिनीहरूले विश्‍वास गर्छन्, तर परीक्षाको बेलामा तिनीहरूको पतन हुन्‍छ।

¹⁴काँढ़ाहरूका बीचमा पर्नेचाहिँ तिनीहरू हुन्, जसले सुन्‍छन्, तर पछि यस जीवनका चिन्‍ता, धन, सुख-चैनमा परेर बढ्‌न पाउँदैनन्, र तिनका फल पाक्‍न पाउँदैनन्‌।

¹⁵तर असल जमिनमा पर्नेचाहिँ तिनीहरू हुन्, जसले वचन सुनेर निष्‍कपट र भला हृदयमा त्‍यसलाई जोगाइराख्‍छन्, र धैर्यसाथ फल फलाउँछन्‌।

¹⁶ “कसैले बत्ती बालेर भाँड़ाले छोप्‍दैन, कि खाटमुनि राख्‍दैन, तर भित्र आउनेहरूलाई उज्‍यालो होस्‌ भनी सामदानमा राख्‍तछ।

¹⁷कुनै कुरा लुकाएर राख्‍न सकिँदैन जो प्रकट हुँदैन, अनि कुनै कुरा गुप्‍तमा रहँदैन जो थाहा लाग्‍दैन वा प्रकाशमा आउँदैन।

¹⁸यसकारण होशियार रहो, तिमीहरू कसरी सुन्‍छौ, किनकि जससँग छ, त्‍यसलाई अझ दिइनेछ, र जससँग छैन, त्‍यससँग जे छ भनी त्‍यसले ठान्‍छ, त्‍यो पनि त्‍यसबाट खोसिनेछ।”

¹⁹उहाँका आमा र भाइहरू उहाँकहाँ आए, तर भीड़ले गर्दा उहाँको नजिक आउन सकेनन्‌।

²⁰उहाँलाई कसैले भने, “तपाईंका आमा र भाइहरू तपाईंलाई भेट गर्ने इच्‍छाले बाहिर उभिरहेका छन्‌।”

²¹तर उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “मेरी आमा र मेरा भाइहरू ती नै हुन्, जसले परमेश्‍वरको वचन सुन्‍छन्, र त्‍यो पालन गर्छन्‌।”

²²एक दिन उहाँ आफ्‍ना चेलाहरूसँग डुङ्गामा चढ्‌नुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “हामी तालको पारिपट्टि जाऔं।” र उहाँहरू डुङ्गामा चढ़ी जानुभयो।

²³डुङ्गामा जाँदैगर्दा उहाँ निदाउनुभयो। तालमा आँधीबेहरी चल्‍न लाग्‍यो। डुङ्गा पानीले भरिन लाग्‍यो, र तिनीहरू आपत्‌मा परे।

²⁴अनि तिनीहरूले नजिक आएर उहाँलाई यसो भन्‍दै ब्‍यूँझाए, “गुरुज्‍यू, गुरुज्‍यू, हामी डुब्‍न लाग्‍यौं।” उहाँले उठेर बतास र प्रचण्‍ड लहरलाई हकार्नुभयो, र ती थामिए अनि सबै शान्‍त भयो।

²⁵उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूको विश्‍वास कहाँ गयो?” तिनीहरू भयभीत भए, अनि आश्‍चर्यचकित भए र आपसमा भन्‍न लागे, “यिनी को हुन्‌? यिनले बतास र पानीलाई समेत आज्ञा दिन्‍छन्, अनि तिनीहरू यिनको आज्ञा मान्‍छन्‌।”

²⁶उहाँहरू गेरासेनसको प्रदेशमा आइपुग्‍नुभयो, जो गालीलको पारिपट्टि छ।

²⁷जब उहाँ पाखामा उत्रनुभयो तब उहाँले सहरको एक जना मानिस भेट्‌नुभयो, जसलाई भूत लागेको थियो। त्‍यसले धेरै समयदेखि लुगा लाउँदैनथियो, र घरमा नबसी त्‍यो चिहानहरू हुँदो बस्‍दथ्‍यो।

²⁸त्‍यसले येशूलाई देख्‍यो, र चिच्‍च्‍याएर उहाँको सामु घोप्‍टो परी उच्‍च सोरले भन्‍यो, “हे सर्वोच्‍च परमेश्‍वरका पुत्र येशू, तपाईंको मसँग के काम? बिन्‍ती गर्दछु, मलाई नसताउनुहोस्‌।”

²⁹किनभने उहाँले अशुद्ध आत्‍मालाई त्‍यस मानिसबाट निस्‍केर जाने आज्ञा दिनुभएको थियो। त्‍यसलाई धेरै पल्‍ट भूतले पक्रेको थियो। त्‍यो पहरामा राखिएको थियो। त्‍यो साङ्‌ला र नेलले बाँधिन्‍थ्‍यो, तर त्‍यसले ती बन्‍धन छिनालिहाल्‍थ्‍यो। अनि भूतले त्‍यसलाई मरुभूमि हुँदो लैजान्‍थ्‍यो।

³⁰येशूले त्‍यसलाई सोध्‍नुभयो, “तेरो नाउँ के हो?” त्‍यसले भन्‍यो, “फौज।” किनभने धेरै भूतहरू त्‍यसमा पसेका थिए।

³¹तिनीहरूलाई अतल-कुण्‍डमा नपठाऊन्‌ भनी तिनीहरूले उहाँलाई बिन्‍ती गरे।

³²नजिकको डाँड़ामा सुँगुरको एक ठूलो बगाल चरिरहेको थियो। तब तिनीहरूले सुँगुरभित्र पस्‍न दिनुहोस्‌ भनी उहाँलाई बिन्‍ती गरे, र उहाँले मन्‍जूर गर्नुभयो।

³³अनि भूतहरू त्‍यस मानिसबाट निस्‍केर ती सुँगुरहरूभित्र पसे, र त्‍यो बगाल भिरालोबाट समुद्रतिर हुर्रिदैं गए र डुबेर मरे।

³⁴अब जे भएको थियो त्‍यो देखेर सुँगुर चराउनेहरू भागे, र गएर सहर र गाउँ हुँदो यो कुरो बताइदिए।

³⁵अनि जे भएको थियो त्‍यो हेर्नलाई मानिसहरू येशूकहाँ आए, र जुन मानिसबाट भूतहरू निस्‍केका थिए, त्‍यसलाई लुगा लाएर सद्दे मनको भई येशूका चरणमा बसिरहेको भेट्टाए, र तिनीहरू भयभीत भए।

³⁶देख्‍नेहरूले भूत लागेको मानिस कसरी निको भयो सो तिनीहरूलाई बताइदिए।

³⁷गेरासेनसको आसपासका सबै गाउँका मानिसहरूले येशूलाई तिनीहरूका गाउँबाट गइहाल्‍नुहोस्‌ भनी बिन्‍ती गरे, किनभने तिनीहरू ज्‍यादै भयभीत भएका थिए। यसकारण उहाँ डुङ्गामा चढ़ेर फर्कनुभयो।

³⁸तर जुन मानिसबाट भूतहरू निस्‍केका थिए, त्‍यसले ‘उहाँको साथमा जान पाऊँ’ भनी उहाँलाई बिन्‍ती गर्न लाग्‍यो। तर येशूले त्‍यसलाई यसो भनेर बिदा दिनुभयो,

³⁹“तिमी आफ्‍नो घर फर्क, र परमेश्‍वरले तिम्रो निम्‍ति कति ठूलो काम गर्नुभयो, सो घोषणा गर।” तब त्‍यो गयो, र येशूले त्‍यसको निम्‍ति कति ठूलो काम गर्नुभएको थियो, सो सारा सहरभरि प्रचार गर्न लाग्‍यो।

⁴⁰येशू फर्केर आउनुहुँदा भीड़ले उहाँलाई स्‍वागत गर्‍यो, किनकि तिनीहरू सबैले उहाँको प्रतीक्षा गरिरहेका थिए।

⁴¹याइरस नाउँका एक जना सभाघरका शासक आएर येशूका पाउमा परे, र तिनको घरमा आउनुहोस्‌ भनी उहाँलाई बिन्‍ती गरे,

⁴²किनकि बाह्र वर्ष पुगेकी तिनकी एकमात्र छोरी थिई, जो मर्नै लागेकी थिई। येशू जाँदैगर्नुहुँदा मानिसहरूले उहाँलाई घचेटिरहेका थिए।

⁴³बाह्र वर्षदेखि रक्तस्रावले पीडित एउटी स्‍त्री, जसलाई कसैले निको पार्न सकेको थिएन,

⁴⁴त्‍यसले पछिल्‍तिरबाट आएर उहाँको लुगाको एक छेउ छोई, र तुरुन्‍तै त्‍यसको रक्तस्राव बन्‍द भयो।

⁴⁵येशूले भन्‍नुभयो, “मलाई कसले छोयो?” जब सबैले इन्‍कार गरे, तब पत्रुस र तिनीहरूसँग हुनेहरूले भने, “गुरुज्‍यू, भीड़ले तपाईंलाई घेरेर ठेल्‍दैछन्‌।”

⁴⁶तर येशूले भन्‍नुभयो, “कसैले मलाई छोएकै हो, किनभने शक्ति मबाट निस्‍केर गएको मैले थाहा पाएँ।”

⁴⁷अब आफू लुकिरहन नसक्‍ने कुरा थाहा पाएर त्‍यो स्‍त्री काम्‍दै आई र उहाँको सामुन्‍ने घोप्‍टो परी, र किन त्‍यसले उहाँलाई छोई, अनि कसरी तुरुन्‍तै निको भई, सो सब मानिसहरूका सामु बताइदिई।

⁴⁸उहाँले त्‍यसलाई भन्‍नुभयो, “छोरी, तिम्रो विश्‍वासले तिमीलाई निको पारेको छ, शान्‍तिसँग जाऊ।”

⁴⁹उहाँ बोल्‍दैहुनुहुन्‍थ्‍यो, सभाघरका शासकको घरबाट एक जना मानिस आइपुग्‍यो, र भन्‍यो, “तपाईंकी छोरी मरी। अब गुरुलाई कष्‍ट नदिनुहोस्‌।”

⁵⁰तर येशूले यो सुनेर याइरसलाई भन्‍नुभयो, “नडराऊ, विश्‍वास मात्र गर, र त्‍यो निको हुनेछे।”

⁵¹जब उहाँ घरमा पुग्‍नुभयो तब उहाँले पत्रुस, याकूब, यूहन्‍ना र बालिकाका बुबा र आमाबाहेक अरू कसैलाई उहाँसँग भित्र आउन दिनुभएन।

⁵²सबै जना रोइरहेका र बिलौना गरिरहेका थिए, तर उहाँले भन्‍नुभयो, “नरोओ, त्‍यो मरेकी छैन, तर सुतेकी छे।”

⁵³त्‍यो मरिसकेकी छे भन्‍ने जानेर तिनीहरू उहाँको हाँसो गर्न लागे।

⁵⁴तर उहाँले त्‍यसको हात समातेर यसो भनेर बोलाउनुभयो, “नानी, उठ।”

⁵⁵अनि त्‍यसको प्राण फर्केर आयो, र त्‍यो तुरुन्‍तै उठी, र उहाँले त्‍यसलाई केही खान दिनू भन्‍ने आज्ञा गर्नुभयो।

⁵⁶त्‍यसका आमा-बुबा आश्‍चर्यचकित भए, तर जे भएको थियो त्‍यो कसैलाई नभन्‍नू भन्‍ने आदेश उहाँले तिनीहरूलाई दिनुभयो।