Read Nepali New Revised Version, 2012 लूका 9 Bible Online

लूका 9 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

लूका 9

¹तब उहाँले बाह्र चेलाहरूलाई एकसाथ बोलाउनुभयो, र तिनीहरूलाई सबै भूतहरू निकाल्‍ने र रोगहरू निको पार्ने शक्ति र अधिकार दिनुभयो।

²उहाँले तिनीहरूलाई परमेश्‍वरका राज्‍यको प्रचार गर्न र बिरामीहरू निको पार्न पठाउनुभयो।

³उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूको यात्रामा आफ्‍नो साथमा केही नलेओ— न लहुरो, न झोली, न रोटी, न पैसा, न त दुई जोर दौरा साथमा होस्‌।

⁴जुन घरमा तिमीहरू पस्‍छौ त्‍यहीँ बस, र त्‍यहीँबाट बिदा होओ।

⁵जहाँ तिमीहरूको स्‍वागत हुँदैन तिमीहरू त्‍यस सहरबाट निस्‍कँदा आफ्‍ना खुट्टाको धुलो तिनीहरूका विरुद्धमा गवाहीको निम्‍ति टकटक्‍याइदेओ।”

⁶तब तिनीहरू बिदा भए, र सुसमाचार प्रचार गर्दै र सबैतिर रोगीहरूलाई निको पार्दै गाउँ-गाउँ गए।

⁷यी सबै घटनाका बारेमा सुनेर शासक हेरोद अन्‍योलमा परे, किनकि यूहन्‍ना मृतकबाट जीवित भई उठेका छन्‌ भनेर कसै-कसैले भन्‍थे।

⁸र कोही भन्‍थे, “एलिया देखा परेका छन्,” अनि अरूहरूले भन्‍थे, “उहिलेका अगमवक्ताहरूमध्‍ये एक जना उठेका छन्‌।”

⁹तब हेरोदले भने, “यूहन्‍नाको शिर मैले काट्‌न लगाएँ, तर यिनी को हुन्‌ जसको विषयमा म यस्‍ता कुराहरू सुन्‍दैछु?” अनि तिनले उहाँलाई भेट्‌ने इच्‍छा गरे।

¹⁰अनि प्रेरितहरू फर्केर तिनीहरूले गरेका सबै काम उहाँलाई बताए। उहाँले तिनीहरूलाई साथमा लिई बेथसेदा भन्‍ने सहरमा अलग्‍गै जानुभयो।

¹¹तर यो थाहा पाएर भीड़हरू उहाँको पछिपछि लागे। उहाँले तिनीहरूलाई स्‍वागत गर्नुभयो, र परमेश्‍वरका राज्‍यको विषयमा सुनाउनुभयो, र जस-जसलाई निको हुन आवश्‍यकता थियो तिनीहरूलाई निको पार्नुभयो।

¹²अब दिन ढल्‍कन लाग्‍यो, र बाह्रै जनाले आएर उहाँलाई भने, “भीड़लाई बिदा दिनुहोस्, र तिनीहरू गएर आसपासका बस्‍ती र गाउँ हुँदो वास बसून्, र भोजनको व्‍यवस्‍था गरून्, किनकि यहाँ हामी निर्जन ठाउँमा छौं।”

¹³तर उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूले नै तिनीहरूलाई खान देओ।” तब तिनीहरूले भने, “हामीहरूसित पाँच वटा रोटी र दुई वटा माछा मात्र छन्, नभए हामी गएर यी सबै मानिसका लागि भोजन किन्‍नुपर्ला।

¹⁴तिनीहरू प्राय: पाँच हजार जति पुरुषहरू थिए। तब उहाँले आफ्‍ना चेलाहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिनीहरूलाई पचास-पचासको पंक्‍तिमा बसाओ।”

¹⁵तिनीहरूले त्‍यसै गरे, र सबैलाई बसाए।

¹⁶तब उहाँले ती पाँच वटा रोटी र दुई वटा माछा लिएर स्‍वर्गतिर हेरी आशीर्वाद दिनुभयो, र भाँचेर मानिसहरूलाई बाँड़िदिनू भनी चेलाहरूलाई दिनुभयो।

¹⁷अनि सबैले खाए, तृप्‍त भए, र चेलाहरूले उब्रेका टुक्राहरू बाह्र डाला उठाए।

¹⁸एक पल्‍ट येशू एकलै प्रार्थना गरिरहनुभएको थियो, चेलाहरू उहाँसँग थिए, र उहाँले तिनीहरूलाई सोध्‍नुभयो, “मानिसहरूले मलाई को हो भन्‍छन्‌?”

¹⁹तिनीहरूले भने, “कसैले बप्‍तिस्‍मा-दिने यूहन्‍ना भन्‍छन्, कसैले एलिया, र अरूहरूले भन्‍छन्, पहिलेका कोही अगमवक्ताहरूमध्‍ये एक जना फेरि उठेका छन्‌।”

²⁰उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तर तिमीहरूचाहिँ के भन्‍छौ? म को हुँ?” तब पत्रुसले जवाफ दिएर भने, “परमेश्‍वरका ख्रीष्‍ट!”

²¹तब उहाँले तिनीहरूलाई आज्ञा दिनुभयो, र साथै चेताउनी दिनुभयो, कि तिनीहरूले यो कुरा कसैलाई नभनून्‌।

²²अनि उहाँले भन्‍नुभयो, “मानिसको पुत्रले धेरै दुःख उठाउनुपर्छ, र उनी धर्म-गुरुहरू, मुख्‍य पूजाहारीहरू र शास्‍त्रीहरूबाट बहिष्‍कृत हुनेछ, मारिनेछ र तेस्रो दिनमा मृतकबाट जीवित भई उठ्‌नेछ।”

²³तब उहाँले सबैलाई भन्‍नुभयो, “कोही मपछि आउने इच्‍छा गर्छ भने त्‍यसले आफूलाई इन्‍कार गरोस्, र दिनहुँ आफ्‍नो क्रूस बोकेर मेरो पछि लागोस्‌।

²⁴किनकि जसले आफ्‍नो प्राण बचाउने इच्‍छा गर्छ, त्‍यसले त्‍यो गुमाउनेछ। तर जसले मेरो खातिर आफ्‍नो प्राण गुमाउँछ, त्‍यसले त्‍यो बचाउनेछ।

²⁵किनकि सारा जगत्‌ प्राप्‍त गरेर आफैलाई चाहिँ नाश पार्छ वा गुमाउँछ भने मानिसलाई के लाभ हुन्‍छ र?

²⁶तर कोही मदेखि र मेरा वचनदेखि शर्माउँछ भने मानिसको पुत्र पनि आफ्‍नो महिमामा, र पिताको र पवित्र दूतगणको महिमामा आउँदा त्‍यससँग शर्माउनेछ।

²⁷तर साँच्‍चै म तिमीहरूलाई भन्‍दछु, यहाँ उभिनेहरू कोही-कोही छन्, जसले परमेश्‍वरको राज्‍य देख्‍न अघि मृत्‍यु चाख्‍नेछैनन्‌।”

²⁸यी कुराको प्राय: आठ दिनपछि पत्रुस, यूहन्‍ना र याकूबलाई आफूसित लिएर प्रार्थना गर्नलाई उहाँ पहाड़माथि उक्‍लनुभयो।

²⁹उहाँले प्रार्थना गरिरहनुहुँदा उहाँको मुहारको रूप बद्‌लियो, र उहाँको वस्‍त्र बिजुली चम्‍केको जस्‍तो उज्‍ज्‍वल भयो।

³⁰अनि उहाँसँग दुई जना मानिस बातचीत गरिरहेका थिए, उनीहरू मोशा र एलिया थिए।

³¹उनीहरू महिमित रूपमा देखा परी येशूका मृत्‍युको विषयमा बातचीत गरिरहेका थिए। यो कुरा उहाँले यरूशलेममा पूरा गर्नुपर्नेथियो।

³²अब पत्रुस र तिनीसँग हुनेहरू निद्राले लट्ठ भएका थिए। तर ब्‍यूँझेपछि तिनीहरूले उहाँको महिमा र उहाँसँग उभिएका ती दुई जना मानिसलाई देखे।

³³तब ती दुई मानिसहरू उहाँसँग बिदा भएर जान लाग्‍दा पत्रुसले येशूलाई भने, “गुरुज्‍यू, हामीलाई यहीँ बस्‍नु असल रहेछ। हामी तीन वटा वासस्‍थान बनाऔं— एउटा तपाईंको निम्‍ति, एउटा मोशाको निम्‍ति र एउटा एलियाको निम्‍ति।” आफूले बोलेका कुराको तिनलाई ख्‍यालै थिएन।

³⁴तिनी यी कुरा बोल्‍दाबोल्‍दै एउटा बादल आएर उहाँहरूलाई छोप्‍यो, र उहाँहरू बादलभित्र पस्‍न लाग्‍दा तिनीहरू भयभीत भए।

³⁵अनि बादलबाट यसो भन्‍ने एउटा आवाज निस्‍क्‍यो, “यिनी मेरा पुत्र हुन्, जसलाई मैले छानेको हुँ। यिनको वचन सुन।”

³⁶यो शब्‍द भएपछि येशू त्‍यहाँ एकलै हुनुभयो। तिनीहरू चूपचाप रहे, र तिनीहरूले देखेका कुराहरू ती दिनमा कसैलाई भनेनन्‌।

³⁷भोलिपल्‍ट जब येशू र ती चेलाहरू पहाड़बाट ओर्लनुभयो, एउटा ठूलो भीड उहाँलाई भेट्‌न आयो।

³⁸भीड़बाट एक जना मानिसले कराएर भन्‍यो, “गुरुज्‍यू, म तपाईंसँग बिन्‍ती गर्दछु, मेरो छोरामाथि कृपा-दृष्‍टि गर्नुहोस्‌। किनकि त्‍यो मेरो एकमात्र छोरा हो।

³⁹हेर्नुहोस्, एउटा दुष्‍टात्‍माले त्‍यसलाई पक्रन्‍छ, र त्‍यो अचानक चिच्‍च्‍याउँछ, र त्‍यसलाई ऐँठाउँछ र त्‍यसले फीँज काढ्‌न लाग्‍छ। त्‍यसलाई लछारपछार पारेर बल्‍लबल्‍ल छोड्‌छ।

⁴⁰त्‍यस दुष्‍टात्‍मालाई निकालिदेऊन्‌ भनेर मैले तपाईंका चेलाहरूसँग बिन्‍ती गरें, तर तिनीहरूले सकेनन्‌।”

⁴¹तब येशूले जवाफ दिनुभयो, “ए अविश्‍वासी र हठी पुस्‍ता, म कहिलेसम्‍म तिमीहरूसँग रहुँला, र तिमीहरूलाई कतिसम्‍म सहुँ? तिम्रो छोरालाई यहाँ ल्‍याऊ।”

⁴²तर त्‍यो आउँदाआउँदै भूतात्‍माले त्‍यसलाई पछारिहाल्‍यो, र ऐँठ्‌न लाग्‍यो। तर येशूले त्‍यस अशुद्ध आत्‍मालाई हकार्नुभयो, र त्‍यस बालकलाई निको पारेर त्‍यसका बाबुलाई सुम्‍पिदिनुभयो।

⁴³परमेश्‍वरको महानता देखेर तिनीहरू सबै छक्‍क परे। येशूले गर्नुभएको प्रत्‍येक काममा सबै जना छक्‍क परेका देखेर, उहाँले आफ्‍ना चेलाहरूलाई भन्‍नुभयो,

⁴⁴“यी कुरा तिमीहरूका कानमा गडून्, किनभने मानिसको पुत्र मान्‍छेहरूका हातमा पक्राउ पर्न आँटेको छ।”

⁴⁵तर तिनीहरूले यो कुरा बुझेनन्‌। किनकि यो तिनीहरूले नबुझून्‌ भनेर तिनीहरूबाट गुप्‍त राखिएको थियो। तिनीहरू यस विषयमा उहाँलाई सोध्‍न डराउँथे।

⁴⁶त्‍यस बेला तिनीहरूमध्‍ये ठूलो को हो भन्‍ने विषयमा आपसमा बहस चल्‍यो।

⁴⁷तर येशूले तिनीहरूका मनको विचार थाहा पाएर एउटा बालकलाई लिई आफ्‍नो छेउमा राख्‍नुभयो,

⁴⁸र तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “जसले मेरो नाउँमा यस बालकलाई ग्रहण गर्छ, त्‍यसले मलाई ग्रहण गर्छ, र जसले मलाई ग्रहण गर्छ, त्‍यसले मलाई पठाउनुहुनेलाई ग्रहण गर्छ। किनभने तिमीहरू सबैमध्‍ये जो सबैभन्‍दा सानो छ, त्‍यही ठूलो हुन्‍छ।”

⁴⁹तब यूहन्‍नाले भने, “गुरुज्‍यू, एक जनाले तपाईंको नाउँमा भूतहरू निकालिरहेको हामीले देख्‍यौं, र हामीले त्‍यसलाई मनाही गर्‍यौं। किनकि त्‍यसले हामीहरूसँग तपाईंको अनुसरण गर्दैन।”

⁵⁰तर येशूले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तिनलाई मनाही नगर। किनभने जो तिम्रो विरुद्धमा छैन, त्‍यो तिम्रो पक्षमा हुन्‍छ।”

⁵¹उहाँको स्‍वर्गारोहणको दिन नजिकै आइपुग्‍दा उहाँले यरूशलेमतिरै जाने अठोट गर्नुभयो।

⁵²अनि उहाँले समाचार लाने मानिसहरूलाई पहिलेबाटै पठाउनुभयो। तिनीहरू गए, र उहाँको निम्‍ति सबै कुरा तयार पार्नलाई सामरीहरूको एउटा गाउँमा पसे।

⁵³तर यरूशलेमतिर जाने उहाँको दृढ़ विचार थाहा पाएर तिनीहरूले उहाँलाई स्‍वागत गरेनन्‌।

⁵⁴तब यो देखेर उहाँका चेलाहरू याकूब र यूहन्‍नाले भने, “प्रभुज्‍यू, के तपाईं चाहनुहुन्‍छ कि स्‍वर्गबाट आगो बर्साएर यिनीहरू भस्‍म होऊन्‌ भनी हामी आज्ञा गरौं?”

⁵⁵तर फर्केर उहाँले तिनीहरूलाई हप्‍काउनुभयो।

⁵⁶अनि उहाँहरू अर्को गाउँतिर जानुभयो।

⁵⁷उहाँहरू बाटोमा जाँदैगर्नुहुँदा, एक जना मानिसले उहाँलाई भन्‍यो, “हे प्रभु, तपाईं जता जानुहुन्‍छ म तपाईंको पछि लाग्‍नेछु।”

⁵⁸तब येशूले त्‍यसलाई भन्‍नुभयो, “स्‍यालका दुला छन्, र आकाशका चराचुरुङ्गीहरूका गुँड़, तर मानिसको पुत्रको त शिर राख्‍ने ठाउँ पनि छैन।”

⁵⁹उहाँले अर्कोलाई भन्‍नुभयो, “मेरो पछि लाग।” तर त्‍यसले भन्‍यो, “पहिले मेरा बाबुलाई गाड्‌न जान दिनुहोस्‌।”

⁶⁰उहाँले त्‍यसलाई भन्‍नुभयो, “मुर्दाहरूलाई आफ्‍नै मुर्दा गाड्‌न देओ, तर तिमी गएर परमेश्‍वरका राज्‍यको सुसमाचार प्रचार गर।”

⁶¹अर्काले पनि भन्‍यो, “प्रभु, म तपाईंको पछि लाग्‍नेछु, तर पहिले आफ्‍नो घरमा हुनेहरूबाट मलाई बिदा लिन दिनुहोस्‌।”

⁶²तर येशूले त्‍यसलाई भन्‍नुभयो, “आफ्‍नो हात हलोमा लगाएर पछिल्‍तिर हेर्ने कोही पनि परमेश्‍वरका राज्‍यको योग्‍यको हुँदैन।”