Read Nepali New Revised Version, 2012 १ शमूएल 20 Bible Online

१ शमूएल 20 - Nepali New Revised Version, 2012 bible

१ शमूएल 20

¹तब दाऊद रामाको नैयोतबाट भागेर जोनाथनकहाँ आए। तिनले जोनाथनलाई भने, “मैले के गरेको छु? मेरो दोष के छ? तपाईंका बुबाको विरुद्धमा मैले के खराबी गरेको छु र उहाँ मेरो ज्‍यान लिन चाहनुहुन्‍छ?”

²जोनाथनले जवाफ दिए, “यस्‍तो नहोस्‌। तपाईं मर्नुहुन्‍न। मलाई यो पक्‍का थाहा छ कि मलाई नभनीकन मेरा बुबाले केही पनि गर्नुहुन्‍न। मेरा बुबाले यस्‍तो कुरा मबाट किन लुकाउनुहुन्‍थ्‍यो र? यो कुरा सत्‍य होइन।”

³तर दाऊदले शपथ खाएर भने, “तपाईंका बुबाले आफ्‍नो मनमा भन्‍नुभएको छ, ‘जोनाथनलाई यो कुरा थाहा नहोस्, नत्रता त्‍यो दु:खित हुनेछ’। किनभने उहाँलाई थाहा छ कि मप्रति तपाईंको ठूलो श्रद्धा छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र तपाईंका जीवनको पनि शपथ खाएर म भन्‍दछु कि अब त मेरो मृत्‍यु नजिकै छ।”

⁴जोनाथनले दाऊदलाई भने, “तपाईं जे इच्‍छा गर्नुहुन्‍छ, म तपाईंको निम्‍ति त्‍यही गर्छु।”

⁵दाऊदले जवाफ दिए, “भोलि औंसीको चाड़ हो, र मैले राजासित खानैपर्नेछ। तर म पर्सिको साँझसम्‍म खेतमा गएर लुकिरहनेछु।

⁶तपाईंका बुबाले मेरो अनुपस्‍थिति ख्‍याल गर्नुभयो भनेदेखि उहाँलाई यसो भनिदिनुहोस्, “बेथलेहेममा आफ्‍नो घरमा झट्टै जानुपर्ने हुनाले दाऊदले मसित बिदा मागे, किनभने त्‍यहाँ तिनको जम्‍मै परिवारको वर्षेनी बलिदान चढ़ाउनुपर्ने रहेछ।”

⁷यदि उहाँले ‘ठीकै छ’। भन्‍नुभयो भने त्‍यो मेरो निम्‍ति एउटा असल लक्षण हुनेछ, तर रीसले चूर हुनुभयो भने उहाँले मेरा अहित गर्न नै चिताउनुभएको रहेछ भनी तपाईंलाई थाहा हुनेछ।

⁸हजूर, मप्रति दया देखाउनुहोस्, किनकि तपाईं र म परमप्रभुको सामु एउटा करारले बाँधिएका छौं। म दोषी छु भने तपाईंले नै मलाई मार्नुहोस्‌। मलाई तपाईंका बुबाको हातमा किन पर्न दिनुहुन्‍छ?”

⁹जोनाथनले भने, “यस्‍तो नहोस्‌। यदि मेरा बुबाले तपाईंको अहित नै गर्न चिताउनुभएको रहेछ भन्‍ने मैले थाहा पाएको भए मैले तपाईंलाई बताउनेथिइन र?”

¹⁰दाऊदले जोनाथनलाई भने “उहाँले तपाईंलाई रूखो जवाफ दिनुभएको तपाईंले मलाई कसरी थाहा दिनुहुन्‍छ?”

¹¹जोनाथनले भने, “मसँग खेतमा आउनुहोस्‌।” तब तिनीहरू दुवै खेतमा गए।

¹²जोनाथनले दाऊदलाई भने, “दाऊद, परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको दृष्‍टिमा म यो प्रतिज्ञा गर्दछु, कि पर्सि यही बेला म मेरा बुबाको मन छाम्‍नेछु। यदि उहाँको मन तपाईंप्रति राम्रै रहेछ भने म तपाईंलाई थाहा दिन्‍नँ र?

¹³तर यदि मेरा बुबाले खराबी नै सोच्‍नुभएको रहेछ भने, अनि मैले तपाईंलाई थाहा दिइनँ र तपाईंलाई कुशलसित भगाइनँ भने परमप्रभुले मलाई त्‍यसभन्‍दा पनि बढ़ी गरून्‌। परमप्रभु मेरा बुबासँग हुनुभएझैँ तपाईंसँग पनि होऊन्‌।

¹⁴तर म बाँचुञ्‍जेल परमप्रभुले झैँ तपाईं ममाथि कृपा देखाउनुहोस्, र मलाई नमारिओस्‌।

¹⁵तपाईं मेरो घरानाप्रति दया गर्न कहिल्‍यै नछोड्‌नुहोस्‌। परमप्रभुले पृथ्‍वीबाट दाऊदका सबै शत्रुहरूलाई पन्‍साइसक्‍नुभए तापनि यो दया नछुटोस्‌।”

¹⁶यसरी जोनाथनले दाऊदको परिवारसँग यसो भनी वाचा बाँधे, “परमप्रभुले दाऊदका सबै शत्रुहरूको लेखा लिऊन्‌।”

¹⁷अनि जोनाथनले दाऊदलाई जोनाथनप्रतिको तिनको प्रेमको कारणले तिनको शपथ पुनर्पुष्‍टि गर्न लगाए, किनभने तिनले जोनाथनलाई आफैलाई झैँ प्रेम गर्थे।

¹⁸तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड़ हो। तपाईंको स्‍थान खाली देखेर तपाईं हुनुहुन्‍न रहेछ भनी थाहा हुनेछ।

¹⁹पर्सि साँझतिर यो समस्‍या सुरु हुँदा तपाईं जहाँ लुक्‍नुभएको थियो त्‍यहीँ लुक्‍नुहोस्, र एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्‌।

²⁰कुनै निशानामा ताकेर हानेको जस्‍तै गरी म तीन वटा काँड़ हान्‍नेछु।

²¹तब म मेरो केटालाई ती काँड़हरू खोज्‍न पठाउनेछु। यदि मैले त्‍यसलाई, ‘हेर्, काँड़हरू तेरो यतापट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनें भने तपाईं आफू लुक्‍नुभएको ठाउँदेखि निस्‍केर आउन सक्‍नुहुन्‍छ। म शपथ खाएर भन्‍दछु, तपाईं कुशल रहनुहुनेछ, किनभने तपाईंलाई कुनै हानि हुनेछैन।

²²तर यदि मैले त्‍यस केटालाई ‘हेर्, काँड़हरू तेरो पल्‍लोपट्टि छन्,’ भनें भनेदेखि परमप्रभुले तपाईंलाई जानु नै भन्‍नुभएको रहेछ।

²³हामी दुईका बीचमा गरिएको वाचाबन्‍धन सदासर्वदै कायम रहून्‌ भन्‍ने कुरामा परमप्रभु साक्षी हुनुहुनेछ।”

²⁴यसकारण दाऊद खेतमा लुकिरहे। चाड़ आयो। भोज तयार गरियो अनि राजा खानलाई बसे।

²⁵शाऊल भित्तापट्टिको आफ्‍नो नियत स्‍थानमा बसे, र अबनेर उनको छेउमा बसे। जोनाथन पनि उपस्‍थित थिए, तर दाऊदको ठाउँ खाली थियो।

²⁶त्‍यस दिन शाऊलले केही भनेनन्‌। “शायद तिनी धर्म-विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसैकारण तिनी अनुपस्‍थित भए” भनी उनले ठाने।

²⁷तर भोलिपल्‍ट, महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाउँ अझै पनि खाली नै थियो। शाऊलले आफ्‍ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैका छोरा किन भोजमा आएनन्‌?”

²⁸जोनाथनले शाऊललाई भने, “दाऊदले बेथलेहेम जानलाई मसित यसो भनेर अनुमति मागेका थिए,

²⁹‘हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढ़ाइरहेको छ, र मेरा दाजु आफैले मलाई त्‍यहाँ आउनलाई आज्ञा गरेका छन्‌। यसैले तपाईंको दृष्‍टिमा मैले निगाह पाएको छु भने मेरा दाजुहरूलाई भेट्‌न मलाई बिदा दिनुहोस्‌।’ यसैकारण तिनी राजासित खानलाई आउन सकेनन्‌।”

³⁰तब शाऊलले जोनाथनसित झोकिएर भने, “तँ बदमाश र बागी स्‍त्रीको छोरो। मलाई थाहा छ कि तैंले यिशैको छोराको पक्ष लिएको छस्, यसैले आफूमाथि र तँलाई जन्‍माएकी तेरी आमामाथि अनादर ल्‍याएको छस्‌।

³¹यिशैको छोरो पृथ्‍वीमा बाँचुञ्‍जेल न त तँ न तेरो राज्‍य सुरक्षित रहनेछ। त्‍यसलाई झट्टै बोलाएर यहाँ ले, किनभने त्‍यो मारिनैपर्छ।”

³²जोनाथनले आफ्‍ना पितालाई उत्तरमा भने, “तिनी मारिने योग्‍यका छन्‌? किन? तिनले के गरेका छन्‌?”

³³तर यस कुराले गर्दा शाऊलले आफ्‍नो भाला उठाएर उनलाई प्रहार गरे। तब आफ्‍ना बुबाले दाऊदलाई मार्न खोजेका नै रहेछन्‌ भनी जोनाथनलाई पक्‍का भयो।

³⁴जोनाथन रीसले टेबिलबाट उठेर गइहाले, र त्‍यस महिनाको दोस्रो दिन उनले केही खाएनन्, किनभने दाऊदको खातिर उनी साह्रै दु:खी भए, किनकि उनका पिताले दाऊदलाई अपमान गरेका थिए।

³⁵भोलिपल्‍ट बिहान तोकिएको समयमा जोनाथन दाऊदसँग भेट गर्न एक जना जवान ठिटालाई लिएर खेतमा निस्‍के।

³⁶उनले त्‍यस ठिटालाई भने, “म काँड़ हान्‍नेछु, तँ गएर खोज्‌।” त्‍यो ठिटो गयो, र उनले त्‍यसको टाउको माथि एउटा काँड़ हाने।

³⁷जब त्‍यो ठिटा जोनाथनले काँड़ हानेको ठाउँमा पुग्‍यो, तब त्‍यो जाँदाजाँदै जोनाथनले कराएर भने, “हेर, काँड़ तेरो पल्‍लोपट्टि छ।

³⁸चाँड़ो गर्‌। समय खेर नफाल्‌। छिटो गर्‌।” त्‍यस ठिटाले काँड़ टिप्‍यो, र आफ्‍ना मालिककहाँ फर्क्‍यो।

³⁹तर त्‍यसको अर्थचाहिँ जोनाथन र दाऊदले मात्र जानेका थिए। त्‍यस ठिटाले केही थाहा पाएको थिएन।

⁴⁰तब जोनाथनले आफ्‍ना हतियारहरू त्‍यस ठिटालाई दिए, र ती सहरमा लैजान भनी अह्राए।

⁴¹त्‍यो ठिटा गइसकेपछि दाऊद ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट निस्‍केर नम्रतापूर्वक तीन पल्‍ट निहुरेर ढोग गरे। अनि तिनीहरू एकले अर्कालाई चुम्‍बन गरे, र दुवै रोए। अनि दाऊदको अफसोस जोनाथनको भन्‍दा ज्‍यादा भयो।

⁴²तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्‍तिसाथ जानुहोस्‌। तपाईं र म, तपाईंका सन्‍तान र मेरा सन्‍तानका बीचमा सदासर्वदै साक्षी हुनुहुने परमप्रभुको नाउँमा हामी एउटाले अर्कोसित वाचाबन्‍धन बाँधेका छौं।” तब दाऊद तुरुन्‍तै गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरमा फर्के।