Read New Thai Version (NTV) – พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ โยบ 9 Bible Online

โยบ 9 - New Thai Version (NTV) – พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ bible

โยบ 9

¹โยบตอบว่า

²“เป็นความจริง ฉันรู้ว่าเป็นอย่างนั้น แต่ใครจะมีความชอบธรรม ณ เบื้องหน้าพระเจ้าได้

³ถ้าใครต้องการโต้แย้งกับพระองค์ เขาจะมิอาจตอบพระองค์ได้สักครั้งเดียวจากพันครั้ง

⁴พระองค์กอปรด้วยพระปัญญาและพลังอันสูงส่ง ใครบ้างที่คัดค้านพระองค์ได้สำเร็จ

⁵พระองค์ผู้เคลื่อนภูเขาโดยไม่มีการบอกล่วงหน้า และพระองค์ทำให้มันพังทลายลงด้วยความโกรธ

⁶ผู้ทำให้โลกสั่นไหวเลื่อนจากที่ของมัน และฐานรากสั่นคลอน

⁷ผู้บัญชาดวงอาทิตย์ มันก็ไม่ส่องแสง ผู้ผนึกดวงดาวไม่ให้มีประกาย

⁸ผู้แผ่ฟ้าสวรรค์ออกแต่พระองค์เดียว และเดินย่ำคลื่นทะเล

⁹ผู้สร้างดาวจระเข้ ดาวไถ ดาวลูกไก่ และกลุ่มดาวทิศใต้

¹⁰ผู้กระทำสิ่งอันยิ่งใหญ่ซึ่งยากที่จะเข้าใจได้ สิ่งวิเศษซึ่งนับไม่ถ้วน

¹¹ดูเถิด พระองค์ผ่านฉันไป และฉันก็มองไม่เห็นพระองค์ พระองค์เคลื่อนต่อไป ฉันก็ไม่สังเกตเห็นพระองค์ได้

¹²ดูเถิด พระองค์คว้าเอาไป ใครจะห้ามพระองค์ได้ ใครจะกล้าพูดกับพระองค์ได้ว่า ‘พระองค์ทำอะไร’

¹³พระเจ้าจะไม่คลายจากความโกรธของพระองค์ บรรดาลูกสมุนของราหับ[4]ทรุดลงที่ใต้เท้าพระองค์

¹⁴แล้วฉันจะให้คำตอบพระองค์ และสรรหาคำมาพูดกับพระองค์ได้อย่างไร

¹⁵แม้ว่าฉันจะเป็นฝ่ายถูก ฉันก็ให้คำตอบพระองค์ไม่ได้ ฉันต้องร้องเรียนขอความเมตตาจากผู้พิพากษาของฉัน

¹⁶ถ้าฉันร้องเรียกพระองค์ และพระองค์ตอบฉัน ฉันก็จะไม่เชื่อว่า พระองค์ฟังเสียงของฉัน

¹⁷เพราะพระองค์ปราบฉันด้วยลมอันแรงกล้า และเพิ่มบาดแผลโดยไม่มีสาเหตุ

¹⁸พระองค์จะไม่ปล่อยให้ฉันหายใจ แต่ทำให้ฉันเต็มด้วยความขมขื่น

¹⁹ถ้าเป็นการประลองกำลังแล้วละก็ ดูเถิด พระองค์มีพลานุภาพยิ่งนัก ถ้าเป็นเรื่องความยุติธรรม ใครจะท้าทายพระองค์ได้

²⁰แม้ว่าฉันเป็นฝ่ายถูก ปากของฉันเองก็จะปรักปรำฉัน แม้ว่าฉันไร้ข้อตำหนิ พระองค์ก็จะพิสูจน์ว่า ฉันผิด

²¹ฉันไร้ข้อตำหนิ ฉันไม่คิดถึงตัวเอง ฉันเกลียดชีวิตของฉัน

²²ถึงอย่างไรทุกสิ่งก็เหมือนกันทั้งนั้น ฉะนั้น ฉันจึงพูดได้ว่า พระองค์ทำให้ทั้งคนที่ไร้ข้อตำหนิและคนชั่วพินาศไป

²³เมื่อภัยพิบัติทำให้คนเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิด พระองค์หัวเราะเยาะกับความหายนะของคนไร้ความผิด

²⁴ทุกสิ่งในโลกตกอยู่ในมือของคนชั่ว พระองค์พรางตาบรรดาผู้พิพากษา ถ้าหากว่าไม่ใช่พระองค์ แล้วจะเป็นผู้ใดเล่า

²⁵วันเวลาของฉันผ่านไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่านักวิ่ง มันเผ่นหนีไปโดยไม่มีความสุข

²⁶มันผ่านไปเหมือนเรือที่ทำจากต้นอ้อ เหมือนเหยี่ยวที่โฉบตะครุบเหยื่อ

²⁷ถ้าฉันพูดว่า ‘ฉันจะเลิกบ่น และจะเลิกทำหน้าเศร้า แล้วก็กลับร่าเริง’

²⁸ข้าพเจ้าหวั่นกลัวเรื่องความทุกข์ทรมาน เพราะข้าพเจ้าทราบว่า พระองค์นับว่าข้าพเจ้าไม่ใช่คนไร้ความผิด

²⁹ในเมื่อข้าพเจ้าถูกกล่าวโทษ แล้วข้าพเจ้าจะทำไปเพื่ออะไร

³⁰ถ้าข้าพเจ้าจะชำระล้างตัวด้วยหิมะ[5] และล้างมือด้วยน้ำด่าง

³¹พระองค์ก็ยังจะผลักข้าพเจ้าลงในบ่อโคลน แม้แต่เสื้อของข้าพเจ้ายังจะเป็นที่ขยะแขยงต่อข้าพเจ้า

³²เพราะพระองค์ไม่ใช่มนุษย์เหมือนที่ฉันเป็น ฉันจะได้ตอบพระองค์ได้ว่า เราทั้งสองควรไปสู้หน้ากันในศาล

³³ไม่มีผู้ชี้ขาดระหว่างเรา ซึ่งมีอำนาจตัดสินเราทั้งสองได้

³⁴ขอพระองค์หยุดลงโทษฉัน และขออย่าให้ความกลัวพระองค์ทำให้ฉันหวาดหวั่น

³⁵แล้วฉันก็จะพูดได้โดยไม่ต้องกลัวพระองค์ แต่เท่าที่เป็นอยู่ ฉันทำไม่ได้