Read New Thai Version (NTV) – พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ เยเรมีย์ 2 Bible Online

เยเรมีย์ 2 - New Thai Version (NTV) – พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ bible

เยเรมีย์ 2

¹พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าว่า

²“จงไปประกาศให้ทุกคนในเยรูซาเล็มรับรู้ว่า พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ เราระลึกถึงการอุทิศตนเมื่อเจ้ายังเยาว์ ความรักของเจ้าที่มีต่อเราราวกับเจ้าสาว และเจ้าติดตามเราอย่างไรในถิ่นทุรกันดาร ในแผ่นดินที่ยังไม่มีพันธุ์ไม้เลย

³อิสราเอลเคยบริสุทธิ์ต่อพระผู้เป็นเจ้า ดั่งผลแรกของการเก็บเกี่ยว ทุกคนที่กินผลแรกก็จะมีความผิด และได้รับความวิบัติ” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

⁴พวกท่านที่เป็นผู้สืบเชื้อสายของยาโคบ และตระกูลทั้งปวงของพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า

⁵พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ “บรรพบุรุษของเจ้าเห็นว่าเราทำสิ่งใดผิด จึงได้ห่างเหินไปจากเรา และกลับติดตามสิ่งอันไร้ค่า และกลายเป็นคนไร้ค่า

⁶พวกเขาไม่ได้พูดว่า ‘พระผู้เป็นเจ้าอยู่ไหน ผู้ที่นำพวกเราขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์ ผู้นำพวกเราในถิ่นทุรกันดาร ในแผ่นดินที่เป็นทะเลทรายและเป็นหลุมทราย ในแผ่นดินแห้งแล้งและปราศจากชีวิต ในแผ่นดินที่ไม่มีใครเดินทางผ่าน หรืออาศัยอยู่’

⁷และเรานำเจ้าเข้าไปในแผ่นดินอันอุดม เพื่อให้เจ้าสุขสำราญกับผลิตผลและสิ่งดีๆ ของแผ่นดิน แต่เมื่อเจ้าเข้ามาแล้ว เจ้าทำให้แผ่นดินที่เรามอบให้เป็นมรดกเป็นมลทิน และทำให้ผืนแผ่นดินของเราเป็นที่น่ารังเกียจ

⁸บรรดาปุโรหิตไม่ได้พูดว่า ‘พระผู้เป็นเจ้าอยู่ไหน’ บรรดาผู้เชี่ยวชาญด้านกฎบัญญัติไม่รู้จักเรา บรรดาผู้เลี้ยงดูฝูงแกะก็ล่วงละเมิดต่อเรา บรรดาผู้เผยคำกล่าวพูดในนามของเทพเจ้าบาอัล และไปติดตามสิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์”

⁹ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ “เรายังคัดค้านเจ้าอยู่ เราจะคัดค้านลูกของเจ้าและลูกๆ ของลูกเจ้าด้วย

¹⁰ถ้าเจ้าข้ามไปยังฝั่งทะเลของไซปรัสและมองดู หรือให้ผู้ใดไปยังเคดาร์และสำรวจอย่างระมัดระวัง ดูสิว่าเคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นหรือไม่

¹¹มีประชาชาติใดที่เปลี่ยนเทพเจ้าบ้าง แม้ว่าจะไม่ใช่เทพเจ้าแท้จริง แต่ชนชาติของเราได้เปลี่ยนจากเราซึ่งเป็นบารมีของพวกเขา ไปหาเทพเจ้าซึ่งทำสิ่งใดให้พวกเขาไม่ได้เลย”

¹²พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า “โอ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงตื่นตระหนก และหวาดกลัวจนตัวแข็งเกร็งกับเรื่องดังกล่าว

¹³ด้วยว่าชนชาติของเราได้กระทำความชั่ว 2 ประการคือ พวกเขาได้ทอดทิ้งเราผู้เป็นน้ำพุแห่งชีวิต และเขาได้ขุดบ่อน้ำให้แก่ตนเอง บ่อน้ำที่พังซึ่งเก็บน้ำไม่ได้

¹⁴อิสราเอลเป็นทาสหรือ เป็นผู้รับใช้ที่เป็นทาสโดยกำเนิดหรือ แล้วทำไมพวกเขาจึงกลายเป็นเหยื่อที่ถูกล่า

¹⁵สิงโตได้คำรามใส่เขา คำรามเสียงดัง พวกสิงโตทำให้แผ่นดินของเขารกร้าง เมืองของเขาถูกเผาและไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่

¹⁶ยิ่งกว่านั้น ชาวเมมฟิสและทาปานเหส ได้โกนศีรษะของพวกเจ้า

¹⁷เจ้าเป็นเหตุให้เกิดเหตุการณ์นี้กับตัวเจ้าเอง เพราะการทอดทิ้งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า ครั้งที่พระองค์นำพวกเจ้าไปมิใช่หรือ

¹⁸และบัดนี้เจ้าจะได้ประโยชน์อะไรที่ไปยังประเทศอียิปต์ เพื่อไปดื่มน้ำจากแม่น้ำไนล์หรือ หรือเจ้าจะได้ประโยชน์อะไรที่ไปยังอัสซีเรีย เพื่อไปดื่มน้ำจากแม่น้ำยูเฟรติสหรือ

¹⁹ความชั่วร้ายของเจ้าจะลงโทษเจ้าเอง และเจ้าจะได้รับบทเรียนเมื่อเจ้าหันเหไปจากเรา จงรับรู้ไว้ว่า สิ่งเลวร้ายและขมขื่นจะเกิดแก่เจ้า ที่ทอดทิ้งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า ความเกรงกลัวที่มีต่อเราไม่ได้อยู่ในตัวเจ้าเลย” พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

²⁰“ด้วยว่า นานมาแล้วที่เจ้าหักแอกของเจ้า และตัดสิ่งที่ผูกเจ้าให้หลุดออกไป และเจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่รับใช้’ แต่แล้วเจ้าก็ก้มกราบลงอย่างหญิงแพศยาคนหนึ่ง บนเนินเขาสูงทุกลูก และใต้ต้นไม้อันเขียวชอุ่มทุกต้น

²¹เราปลูกเจ้าให้เป็นดั่งเถาพันธุ์เยี่ยม เป็นเมล็ดบริสุทธิ์แท้ แล้วเจ้ากลับเน่า และได้กลายเป็นเถาที่ไร้ค่า

²²แม้ว่าเจ้าจะชำระล้างตัวเจ้าด้วยน้ำด่าง และใช้สบู่มาก แต่ความชั่วที่เป็นรอยเปื้อนของเจ้าก็ยังอยู่เบื้องหน้าเรา” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

²³“เจ้าพูดได้อย่างไรว่า ‘ข้าพเจ้าไม่มีมลทิน ข้าพเจ้าไม่ได้นมัสการเทพเจ้าบาอัล’ ดูวิถีทางของเจ้าในหุบเขาสิ เจ้ารู้ว่าเจ้าได้ทำอะไรไปบ้าง เหมือนกับอูฐสาวที่วิ่งไปวิ่งมา

²⁴ลาป่าเคยชินกับถิ่นทุรกันดาร ลาตัวเมียสูดตามกลิ่นในสายลมเพื่อหาคู่ของมัน ใครจะรั้งความต้องการของมันได้ล่ะ ไม่มีลาผู้ตัวใดที่จำเป็นจะต้องเหนื่อยจากการมองหาลาตัวเมียเลย เมื่อถึงเวลาหาคู่ ลาผู้ก็จะหามันพบ

²⁵อย่าวิ่งไปมาจนเท้าของเจ้าเจ็บ หรือทำให้คอของเจ้าแห้ง แต่เจ้าพูดว่า ‘ไม่เกิดประโยชน์เลย เพราะข้าพเจ้าหลงรักเทพเจ้าต่างชาติ และข้าพเจ้าจะติดตามต่อไป’

²⁶ขโมยที่อับอายเมื่อถูกจับได้เป็นอย่างไร พงศ์พันธุ์อิสราเอลก็จะอับอายอย่างนั้น ทั้งพวกเขา บรรดากษัตริย์ ผู้นำ ปุโรหิต และบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพวกเขา

²⁷ซึ่งเป็นบรรดาผู้ที่พูดกับต้นไม้ว่า ‘ท่านเป็นบิดาของข้าพเจ้า’ และพูดกับก้อนหินว่า ‘ท่านให้กำเนิดแก่เรา’ เพราะพวกเขาหันหลัง แทนที่จะหันหน้ามาหาเรา แต่เมื่อพวกเขามีความลำบากก็พูดว่า ‘ขอพระองค์ลุกขึ้นและช่วยพวกเราให้รอดเถิด’

²⁸แต่พวกเทพเจ้าของเจ้า ที่เจ้าทำขึ้นเองอยู่ไหนล่ะ ถ้าเขาช่วยเจ้าให้รอดได้ เมื่อเจ้ามีความลำบาก ก็ให้พวกเขาลุกขึ้นสิ เพราะเทพเจ้าของเจ้ามีมาก เท่ากับเมืองของเจ้า โอ ยูดาห์เอ๋ย

²⁹พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า ทำไมเจ้าจึงบ่นกับเรา พวกเจ้าทุกคนได้ล่วงละเมิดต่อเรา

³⁰เราได้ลงโทษคนของเจ้า แต่พวกเขาก็ไม่รับเป็นบทเรียน เจ้าฆ่าบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าด้วยดาบของเจ้าเอง เหมือนกับสิงโตที่คอยขม้ำเหยื่อ

³¹โอ พวกเจ้าที่อยู่ในยุคนี้เอ๋ย จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า อิสราเอลเห็นว่า เราเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดาร หรือเป็นแผ่นดินอันมืดทึบอย่างนั้นหรือ เหตุใดชนชาติของเราจึงพูดว่า ‘พวกเรามีอิสระ พวกเราจะไม่มาหาพระองค์อีก’

³²หญิงสาวจะลืมเครื่องประดับของเธอ หรือเจ้าสาวจะลืมชุดเจ้าสาวได้อย่างนั้นหรือ ถึงกระนั้นชนชาติของเรายังได้ลืมเราเสียแล้ว เป็นเวลานานแสนนาน

³³เจ้าชำนาญในการเลือกหาคนรักได้อย่างดี แม้แต่พวกหญิงชั่วร้าย เจ้าก็ยังได้สอนวิถีทางของเจ้าให้แก่พวกเขา

³⁴เสื้อผ้าของเจ้ามีรอยเปื้อนเลือดของผู้ยากไร้ที่ไร้ความผิด เจ้าก็รู้ดีว่า พวกเขาไม่ได้บุกเข้าบ้าน แต่ถึงกระนั้นก็ตาม

³⁵เจ้ายังพูดว่า ‘ข้าพเจ้าไม่มีความผิด พระองค์ไม่เอาผิดข้าพเจ้า’ ดูเถิด เราจะตัดสินเจ้าที่พูดว่า ‘ข้าพเจ้าไม่ได้ทำบาป’

³⁶เจ้าร่อนไปมา เปลี่ยนวิถีทางของเจ้าได้ง่ายอะไรเช่นนี้ อียิปต์จะทำให้เจ้าต้องอับอาย เหมือนกับที่อัสซีเรียได้ทำให้เจ้าอับอาย

³⁷เจ้าจะวางมือไว้บนหัว และหันกลับออกมาจากอียิปต์ เพราะพระผู้เป็นเจ้าไม่ยอมรับพวกที่เจ้าไว้วางใจ และพวกเขาจะไม่สามารถช่วยอะไรเจ้าได้”