Read New Thai Version (NTV) – พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ เพลงคร่ำครวญ 4 Bible Online

เพลงคร่ำครวญ 4 - New Thai Version (NTV) – พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ bible

เพลงคร่ำครวญ 4

¹เนื้อทองคำไม่สุกใสแล้ว ทองเนื้อดีหมองคล้ำอะไรเช่นนี้ พวกเขาเป็นเหมือนหินอันบริสุทธิ์ของพระวิหาร ที่กระจัดกระจายไปตามถนนหนทาง

²บรรดาบุตรผู้มีคุณค่าแห่งศิโยน ซึ่งครั้งหนึ่งมีค่าเช่นน้ำหนักทองคำ แต่บัดนี้นับว่าเป็นดั่งหม้อดิน งานฝีมือของช่างปั้นหม้อ

³แม้หมาในก็ยังให้นม ลูกของมันเอง แต่ประชาชนของข้าพเจ้ากลายเป็นคนไร้หัวใจ ดั่งนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร

⁴ลิ้นของทารกผนึกกับขากรรไกร เพราะกระหายน้ำ เด็กๆ ขออาหารกิน แต่ไม่มีใครให้อาหารแก่พวกเขา

⁵บรรดาผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยรับประทานของเอร็ดอร่อย กลับต้องนอนตายที่ถนน บรรดาผู้ที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างหรูหรา บัดนี้นอนอยู่บนกองขี้เถ้า

⁶ประชาชนของข้าพเจ้าถูกลงโทษ หนักยิ่งกว่าเมืองโสโดม ซึ่งถูกถล่มลงในพริบตา โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือสักนิด

⁷บรรดาผู้สูงศักดิ์ของพวกเขาเคยบริสุทธิ์ยิ่งกว่าหิมะ ขาวยิ่งกว่าน้ำนม ร่างกายของพวกเขาเคยแข็งแกร่งยิ่งกว่าหินปะการัง รูปลักษณ์ของเขาเหมือนกับนิลสีคราม

⁸แต่บัดนี้พวกเขาดำยิ่งกว่าขี้เขม่า นอนที่ถนนโดยไม่มีใครจำเขาได้ ผิวหนังของพวกเขาแห้งเหี่ยวหุ้มกระดูก แห้งอย่างกับกิ่งไม้

⁹พวกที่ถูกดาบฟันตายยังจะดีกว่า พวกที่ตายเพราะความหิว ต่างอ่อนระโหยโรยแรง เพราะขาดอาหารจากไร่นา

¹⁰บรรดาผู้หญิงที่มีเมตตา ได้ต้มแกงเนื้อลูกๆ ของนางเอง เพื่อกินเป็นอาหาร ในเวลาที่ธิดาของประชาชนของข้าพเจ้าพินาศ

¹¹พระผู้เป็นเจ้ากระหน่ำการลงโทษสุดเหวี่ยง พระองค์หลั่งความกริ้วอันร้อนแรง และพระองค์ให้เพลิงไฟลุกโพลงในศิโยน ซึ่งเผาผลาญจนถึงฐานราก

¹²บรรดากษัตริย์ของแผ่นดินโลก และผู้อยู่อาศัยในโลกไม่เชื่อเลยว่า ปรปักษ์หรือศัตรูจะสามารถผ่าน เข้าประตูเมืองของเยรูซาเล็มได้

¹³แต่มันก็เกิดขึ้นเพราะบาปของบรรดาผู้เผยคำกล่าว และความชั่วของบรรดาปุโรหิตของเมือง พวกเขาทำให้บรรดาผู้มีความชอบธรรม เลือดนองกลางเมือง

¹⁴พวกเขาต้องเดินคลำไปตามถนน เหมือนคนตาบอด เนื้อตัวเปื้อนเลือดมาก จนไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าของพวกเขา

¹⁵ประชาชนตะโกนร้องต่อพวกเขาว่า “ออกไป พวกท่านมีมลทิน ออกไป ออกไป อย่าแตะต้องตัวเรา” เมื่อพวกเขาเดินหนีไป ประชาชนพูดในท่ามกลางบรรดาประชาชาติว่า “พวกเขาจะอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไป”

¹⁶พระผู้เป็นเจ้าทำให้พวกเขากระจัดกระจายกันออกไป พระองค์ไม่คุ้มครองดูแลพวกเขาอีกต่อไป บรรดาปุโรหิตไม่ได้รับเกียรติ ไม่มีใครสนใจบรรดาผู้นำ

¹⁷พวกเราคอยมองหาความ ช่วยเหลือโดยไร้ประโยชน์ พวกเราเฝ้ามองประชาชาติหนึ่งที่หอคอย ซึ่งก็ไม่อาจช่วยเราให้รอดได้

¹⁸พวกเขาจับตาดูพวกเราทุกฝีก้าว พวกเราไม่อาจเดินที่ถนนของเรา เราใกล้จุดจบแล้ว มีชีวิตเหลืออยู่เพียงไม่กี่วัน เพราะถึงจุดจบแล้ว

¹⁹บรรดาผู้ที่ตามล่าพวกเรา ปราดเปรียวยิ่งกว่านกอินทรีในท้องฟ้า พวกเขาตามไล่พวกเราที่เทือกเขา และดักซุ่มรอเราในถิ่นทุรกันดาร

²⁰ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าเจิม[3] ซึ่งเป็นลมหายใจของพวกเรา ถูกจับด้วยกับดักของพวกเขา พวกเราพูดกันว่า เราจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ ได้ก็ด้วยร่มเงาของท่าน

²¹โอ ธิดาแห่งเอโดม ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของอูสเอ๋ย ยินดีและดีใจไปเถอะ การลงโทษจะมาถึงท่านเช่นกัน ท่านจะเมามายและจะเปลือยเปล่า[4]

²²โอ ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย การลงโทษที่มีต่อท่านจะสิ้นสุดลง พระองค์จะไม่ทำให้การลี้ภัยของท่านยาวนาน แต่ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย พระองค์จะลงโทษความชั่วของท่าน และบาปของท่านจะถูกเปิดเผย