Read Nogai Лука 19 Bible Online

Лука 19 - Nogai bible

Лука 19

¹Сонъ Иса Ерихога кирип, онынъ иши мен оьтип бараятыр эди.

²Онда ясакшылардынъ басшысы Закай атлы бай аьдем бар эди.

³Ол Исады коьрмеге эм Онынъ ким экенин билмеге шалысты, тек бойы маштак болган себепли, Оны аьдемлер арасыннан коьралмады.

⁴Сонда ол, Исады коьрер уьшин алдыга шабып барып, йол уьстиндеги кийик ынжыр терекке минди.

⁵Иса сол ерге еткенде, йогарыга карап, оны коьрди де ога: «Закай, тез болып туьс, буьгуьн Мага сенинъ уьйинъде конак болмага тийисли», — деди.

⁶Закай тез болып туьсти эм, куванып, Исады уьйине кабыл этти.

⁷Оны коьргенлердинъ баьриси де разы болмай, куьналыдынъ конагы болды деп, соьз этип басладылар.

⁸Закай болса, турып, Раббийге: «Мен соьле муьлкимнинъ яртысын пакырларга уьлестирейим. Эгер дейим биревди бир зат пан алдаган болсам, ога доьрт кабат арттырып берейим!» — дегенди айтты.

⁹Иса: «Буьгуьн бу юртка да куткарылув келди, неге десе бу аьдем де Ибрагимнинъ улы.

¹⁰Аьдем Улы йойтылганды таппага эм куткармага келген, сайсы», — деди.

¹¹Иса Оны тынълаганларга бир таварых косып айтты. Ол энди Ерусалимге ювыклап келген эди эм халк, тез арадан Алла Патшалыгы ашылаяк деп, саклай эди.

¹²Иса булай айтты: «Аксуьек асылыннан бир аьдем оьзине патшалыкты алып кайтаяк болып, узак кыралга йолланаятыр эди.

¹³Кетеектен алдын ол, оьзининъ он кулын шакырып, оларга он куьмис мина[26] берди де: „Мен кайтканша, бу акшады саьвделикке йиберинъиз“, — деди.

¹⁴Ама сол кыралдынъ аьдемлери оны коьрип болмайтаган эдилер эм ызыннан элшилер йиберип: „Бу аьдемнинъ бизге патша болып келгенин суьймеймиз“, — деп айттырдылар.

¹⁵Ол патша болганда, кайтып келип, ким кайдай келим туьсиргенин билер уьшин, акша тапшырган кулларын шакыртты.

¹⁶Биринши кулы келип: „Бийим, сенинъ бир куьмис минанъ он кайта коьп келим келтирди“, — деп билдирди.

¹⁷Патша: „Аьперим! Сен яхшы кулсынъ. Кишкей затта сенимли болганынъ уьшин, он шахарга аьким бол“, — деп айтты.

¹⁸Экинши кулы келип: „Бийим, сенинъ бир куьмис минанъ бес кайта оьскен“, — деди.

¹⁹Патша ога да: „Сен бес шахарга басшылык эт“, — деди.

²⁰Сонъ уьшинши кулы келип: „Бийим, мине сенинъ акшанъ. Мен оны, явлыкка туьйип, сакладым.

²¹Сен каты аьдем болган себепли, мен сеннен корктым: салмаганынъды аласынъ, шашпаганынъды орасынъ“, — деди.

²²Сонда бийи ога: „Ай, яман кул! Мен сенинъ соьзлеринъ мен сени шуьшинъе еткерермен! Соны ман, сен меним каты аьдем экенимди, салмаганымды алувымды, шашпаганымды орувымды биле эдинъме?

²³Аьше, сен не уьшин меним акшамды саьвдегерликке, хайыры ман кайтарар уьшин, йибермединъ?“ — деди.

²⁴Соннан сонъ ол янында турганларга: „Оннан куьмис минады алынъыз да он минасы болганга беринъиз“, — дегенди айтты.

²⁵Олар: „Бийим! Онынъ онсыз да он минасы барды да!“ — дедилер.

²⁶Ол: „Мен сизге айтаман: Кимде (билим) бар, сога (коьбирек) берилер, ама кимде йок, соннан азы да тартылып алынар.

²⁷Меним оларга патша болганымды унамаган душпанларымды мунда аькелинъиз, меним алдымда кылыш пан оьлтиринъиз“», — дегенди айтты.

²⁸Сол соьзлерди айтканнан сонъ, Иса олардынъ алдында барып, Ерусалимге ювыклап келди.

²⁹Зейтун тавы деп аталатаган тавдынъ этегинде орынласкан Бетпагей мен Бетхиний эллерге янасып келгенде, Ол Оьзининъ сокталарынынъ экисин булай айтып йиберди:

³⁰«Алдыдагы элге барынъыз. Онда киргенлей, бир заманда да уьстине эш бир аьдем де минмеген, байланып турган яс эшекти табарсыз; оны шешип, мунда алып келинъиз.

³¹Эгер ким де болсын бирев сизден: „Неге шешесиз?“ — деп сораса, — „Ол Раббийге керек“, — деп айтарсыз».

³²Йиберилгенлер барып, Иса айтканша таптылар.

³³Олар яс эшекти босатаятканда, иелери: «Оны не уьшин шешип аласыз?» — дедилер.

³⁴Олар: «Ол Раббийге керек», — деп явапладылар.

³⁵Сонъ оны Исага алып келдилер де, абаларын эшекке атып, онынъ уьстине Исады миндирдилер.

³⁶Ол атланып барган заманда, аьдемлер абаларын йол уьстине яятаган эдилер.

³⁷Иса Зейтун тавыннан тоьмен туьскен йолга янасканда, коьп санлы сокталары шатланып, коьтеринки йогары тавыста оьзлери коьрген баьри куьдиретли ислер уьшин Аллады мактап:

³⁸«Раббийдинъ аты ман келеятырган Патша наьсипли болсын! Аспанда — тынышлык, Аллаху-Таалага — данък!» — дедилер.

³⁹Сонда халк арасында болган парисейлердинъ кайбирлери Исага: «Устаз! Сокталарынъды тый!» — дедилер.

⁴⁰Ама Иса оларга явап этип: «Сизге айтаман, олар тынып калсалар, таслар кышкыраяклар», — деди.

⁴¹Иса шахарга ювыклап келгенде, ога карап, онынъ уьшин йылады.

⁴²«Ай, эгер буьгуьн сенинъ тынышлыгынъа не зат ярасатаганын билсенъ экен! Ама бу зат энди де сенинъ коьзлеринънен тасада.

⁴³Неге десе сага сондай куьнлер келееклер, ол заманда сенинъ душпанларынъ тоьгерегинънен эндеклер казып, сени курсап алаяклар эм аьр тараптан да кыстаяклар.

⁴⁴Сени шашаяклар эм ишинъдеги балаларынъды оьлтирееклер, сенде тас уьстинде тас та калдырмаяклар, неге десе Алладынъ сага ярдам этпеге келген вакытын билмединъ», — деди.

⁴⁵Сонъ Иса Алла уьйининъ каралдысына кирип, онда сатув-алув этуьвшилерди кувып, шыгарып баслады.

⁴⁶Оларга: «„Меним уьйим дува уьйи болар“, — деп язылган, а сиз оны йолбасарлар отанына айландыргансыз!» — деди.

⁴⁷Иса аьр куьн сайын Алла уьйининъ каралдысында уьйрететаган эди. Бас дин куллыкшылары болса, дин аьлимлери эм де халктынъ басшылары Оны оьлтирмеге колайлы аьл излейтаган эдилер.

⁴⁸Аман да олар амал табалмадылар, неге десе буьтин халк, таймастан, Онынъ соьзлерин тынълай эди.