Read Nogai Яхья 11 Bible Online

Яхья 11 - Nogai bible

Яхья 11

¹Марьем эм онынъ аьптеси Марта яшаган Бетхиний авылында Лазар атлы бир авырган бар эди.

²Раббийдинъ аякларына аьруьв ийисли майды яккан эм оьзининъ шашы ман суьрткен эне сол Марьем эди. Ол Лазардынъ карындасы эди.

³Исага: «Раббий! Сенинъ суьйген аьдеминъ авырыйды», — деп хабар йибердилер.

⁴Иса эситип: «Бу авырув оьлим авырувы тувыл, ол Алла данъкы уьшин, Алла Улы сол авырув аркалы данък тапсын деп, берилген», — деди.

⁵Иса Мартады, онынъ синълиси Марьемди эм Лазарды суьетаган эди.

⁶Лазардынъ авырыйтаганын эситкенде, турган еринде тагы да эки куьн калды.

⁷Сонъ сокталарына: «Кайтарадан Юдеяга бараяк», — деди.

⁸Сокталар: «Устаз! Коьп болмай, ондагы ювытлар Сени таслар ман тоьбелеек болган эдилер, а Сен тагы да сонда кайтаяк боласынъ?» — дедилер.

⁹Иса: «Куьндиз он эки саьат ярык болып турмайдыма? Куьндиз юруьвши суьрилмес, неге десе бу дуныядынъ ярыгын коьреди.

¹⁰Туьнде юруьвши суьринеди, неге десе онда ярыклык йок», — деп явап берди.

¹¹Сол соьзлерди айтканнан сонъ Ол сокталарына: «Бизим досымыз Лазар уйклап кеткен, Мен оны уянтпага бараман», — деди.

¹²Сокталары: «Раббий! Уйклап кеткен болса, сав болар», — дедилер.

¹³Иса Лазардынъ оьлгени акында айтатаган эди, а олар, аьдеттеги уйкы акында айтады деп, ойладылар.

¹⁴Сонда Иса оларга ашык этип: «Лазар оьлген.

¹⁵Сиз уьшин, сизди ынандырайым деп, онда болмаганыма куванаман, а соьле онынъ касына бараяк», — деди.

¹⁶Сонда Эгиз деп те аталатаган Тома баска сокталарга: «Биз де бараяк, Оны ман бирге оьлеек!» — деди.

¹⁷Иса Бетхинийге ювыклаганда, Лазардынъ илеси кабырда доьрт куьн ятканын билди.

¹⁸Бетхиний Ерусалимнен он бес стадияга[17] ювык болган ерде орынласкан эди.

¹⁹Коьплеген ювытлар Марта ман Марьемге кардашлары уьшин кайгы соьзин айтпага келдилер.

²⁰Марта Исадынъ келуьвин эситкенде, Онынъ алдына шыкты. Марьем болса уьйде калды.

²¹Марта Исага: «Раббий! Сен мунда болган болсанъ, кардашым оьлмеек болар эди.

²²Ама мен соьле де билемен: Сен Алладан не тилесенъ, Алла Сага соны береек», — деди.

²³Иса: «Кардашынъ тирилеек», — деди.

²⁴Марта: «Баьриси де тирилеек ахыр куьнде, онынъ тирилеегин билемен», — дегенди айтты.

²⁵Иса: «Мен — тирилуьв эм яшав, Мага иман эткен аьдем оьлсе де яшавын бардыраяк.

²⁶Яшаган эм Мага ынанган аьдем бир заманда да оьлмес. Бу затка ынанасынъма?» — деп сорады.

²⁷Марта: «Аьше, Раббий! Сенинъ дуныяга келмеге керек болганынъа, Алла Улы Масих экенинъе ынанаман», — деди.

²⁸Муны айтканнан сонъ кетип, сездирмей, синълисин шакырып: «Устаз мунда, Ол сени шакырады», — деди.

²⁹Марьем соны эситкенлей, тез болып орныннан турып, Исадынъ алдына шапты.

³⁰Иса аьле авылга кирмеген эди. Ол Марта йолыккан еринде тура эди.

³¹Марьем мен бирге уьйде болган эм оны юбанткан ювытлар, Марьемнинъ ушып турып шыгып кеткенин коьрип, йыламага кабырына барады деп ойлап, онынъ артыннан кеттилер.

³²Марьем Иса турган ерге келди. Оны коьрип, аягына йыгылды эм: «Раббий! Мунда болган болсанъ, кардашым оьлмеек болар эди», — деди.

³³Иса онынъ эм оны ман келген ювытлардынъ йылаганын коьрип, Оьзининъ де коьнъили толып, бек кайгырды.

³⁴«Сиз оны кайда орынластырдынъыз?» — деп сорады. «Раббий! Кел, Оьзинъ коьрерсинъ», — дедилер.

³⁵Иса йылады.

³⁶Сонда ювытлар: «Каратага, Ол Лазарды калай бек суьйген!» — дедилер.

³⁷А олардынъ кайбиревлери: «Сокырдынъ коьзлерин ашкан, Лазар оьлмесин деп калай бир зат эталмады?» — дедилер.

³⁸Иса коьнъили кайгыга толып, кабыр янына келди. Кабыр алдына уьйкен тас суьелген бир дорбын эди.

³⁹Иса: «Тасты алып тасланъыз!» — деди. Оьлген аьдемнинъ карындасы Марта: «Раббий! Ол энди ийисленген, неге десе оьлгени доьрт куьн», — деди.

⁴⁰Иса: «Мен сага айтпаган эдимме, иман этсенъ, Алладынъ данъкын коьрерсинъ», — деди.

⁴¹Оннан сонъ оьли яткан дорбыннан тасты алдылар. Иса коьзлерин коькке тигип: «Ай, Атам, Мени эситкенинъ уьшин Сага шуькир этемен.

⁴²Билемен, Мени дайым да эситесинъ, тек бу соьзлерди, мунда турган халк Мени мунда йибергенинъе ынансын деп, айтаман», — деди.

⁴³Муны айтканнан сонъ Ол куьшли давыс пан: «Лазар! Тыска шык!» — деди.

⁴⁴Оьлген аьдем шыкты. Коллары, аяклары кебин мен байланган, бети явлык пан капланган эди. Иса: «Онынъ кебинин шешинъиз, юрмеге койынъыз», — деди.

⁴⁵Сол вакытта Марьемге келген ювытлардынъ коьбиси, Иса эткен ислерди коьрип, Ога ынандылар.

⁴⁶А олардынъ кайбиревлери, парисейлер янына барып, оларга Иса эткен ислер акында хабарладылар.

⁴⁷Сонда бас дин куллыкшылар ман парисейлер межлисти йыйып: «Биз не этеек? Бу аьдем коьп аьлемет нышанлар коьрсетеди.

⁴⁸Оны бу йол калдырсак, баьри де Ога ынанар, урымшылар келип, бизим еримизди де, халкымызды да йок этер», — дедилер.

⁴⁹Олардынъ бириси, сол йылда бас дин куллыкшы болган Каяпа, айтты: «Сиз бир зат та билмейсиз.

⁵⁰Буьтин халктынъ оьлуьви яде халк уьшин бир аьдемнинъ оьлуьви колайма? Сиз соны анълалмайсыз».

⁵¹Ол бу соьзлерди оьзиннен айтпады, сол йыл бас дин куллыкшысы болганнан себеп, Исадынъ ювыт халкы уьшин оьлеегин алдыдан айтып берди,

⁵²тек ювыт халкы уьшин тувыл, а Алладынъ таралган балаларын бирге йыюв уьшин.

⁵³Сол куьннен сонъ олар Исады оьлтирмеге сылтавлар излеп, кенъесип басладылар.

⁵⁴Сонынъ уьшин Иса энди ювытлар арасында ашыктан-ашык юрмеди. Сонъ шоьлге ювык ерге, Эпрайым деген бир шахарга, кетти, Оьзининъ сокталары ман сонда калды.

⁵⁵Ювытлардынъ Пасха байрамы ювыклай эди, эллерден коьп халк Пасха алдында тазаланув аьдетин этпеге Ерусалимге келди.

⁵⁶Сол шакта Исады излей эдилер эм Алла уьйининъ каралдысында аьдемлер бирбирине: «Сиз кайтип ойлайсыз? Ол байрамга келмеспе экен?» — деп сорай эдилер.

⁵⁷Бас дин куллыкшылар эм парисейлер Исады ыслар уьшин, ким болса да Онынъ кайда экенин билсе, келип айтпага керек деп, буйырдылар.