Read Nogai Ислер 2 Bible Online

Ислер 2 - Nogai bible

Ислер 2

¹Пентикост[3] байрамы етти, баьриси де бирге йыйылган эдилер.

²Бирден коьктен куьшли елдинъ эсуьвине усаган бир сес эситилди, сокталар олтырып турган уьйди савлай толтырды.

³От тилине усаган бир затлар, боьлинип, бир-бирлеп олардынъ аьр бирининъ уьстинде токталганын коьрдилер.

⁴Баьриси, Кие Рух пан савлай бийленип, баска туьрли тиллерде соьйлеп басладылар: Кие Рух оларга сондай амал берди.

⁵Ерусалимде сол ок заманда коьктинъ туьбинде аьр кыралдан келген, Аллады сыйлаган ювытлар яшайтаган эдилер.

⁶Сол давысты эситкенде коьп аьдем йыйылды эм саьспекледи, неге десе олардынъ аьр бириси оьз тувган тилинде соьйлегенлерин эситти.

⁷Сейирсингениннен бир туьрли болдылар эм сорастырдылар: «Бу соьйлейтаганлардынъ баьриси де Галилеядан тувылма?

⁸Калай болды бизим аьр биримиз де булардынъ оьз тилимизде соьйлевин эситкенимиз?

⁹Парфияшылар, мидияшылар, эламшылар, Месопотамияда, Юдеяда, Каппадокияда, Понтта, Асия элинде,

¹⁰Фригияда, Памфилияда, Мысырда эм Ливиядынъ Киренеге ювыкласкан боьликлеринде яшавшылар, Урымнан келген ювытлар, ювыт динин кабыл эткен баска миллетлилер,

¹¹критшилер эм араблар — баьримиз де, олар Раббийдинъ уллы ислери акында тувган тилимизде айтатаганларын эситип турымыз!»

¹²Сейирсинген эм адалаган аьдемлер бир бириннен сорастылар: «Мунынъ маьнеси не ди экен?»

¹³Бир кесеклери: «Олар таьтли шагырды коьбирек ишкен боларлар!» — деп, куьлип алдылар.

¹⁴Петер баска он бир элши мен бирге турды, ямагатка карап, коьтеринки айтты: «Ювытлар эм Ерусалимнинъ баьри яшавшылары! Муны билинъиз эм соьзлериме эс беринъиз!

¹⁵Бу аьдемлер, сизге коьрингендей, эсирик тувыл, соьле тек тогыз саьатлик эртенълик[4]!

¹⁶Бу Йоел пайхамбардынъ билдиргенлерининъ толтырылувы: „Сонъгы куьнлерде“, — дейди Алла, — „Мен Рухымды баьри аьдемлерге явдырарман. Улларынъыз эм кызларынъыз пайхамбарлык этееклер, ясларынъызга коьринуьвлер, а картларынъызга туьслер энееклер.

¹⁷

¹⁸Сол куьнлерде кулларыма, эр кисилерге, хатын-кызларга да болсын, Мен Оьз Рухымнан явдырарман эм олар пайхамбарлык этееклер.

¹⁹Аспаннынъ бийиклигинде аьжейиплер берермен, ердинъ тоьменлигинде нышанлар — кан, от, туьтин булытларын коьрсетермен.

²⁰Раббийдинъ уллы эм данъклы куьни туьсеектен алдын, куьн каранъалыкка, ай канга айланар.

²¹Сол заманда Раббийди ярдамга шакырганлардынъ баьриси куткарылаяк“.

²²Исраилшилер! Бу соьзлерди тынъланъыз: Оьзинъиз билгенше, назаретши Иса — Алла сизинъ аранъызда Онынъ аркалы эткен куьдиретли ислери, аьжейиплери эм аьлемет нышанлары ман бегиткен Аьдем.

²³Ол — Алладынъ белгилеген мырады эм алдыда болаякты билуьвлиги мен колынъызга берилген эди. Сиз Оны йорыксызлардынъ коллары ман кашка мыклап оьлтирдинъиз.

²⁴Ама Алла Оны оьлилерден тирилтти, оьлим азабыннан босатты, неге десе Оны ыслап турмага оьлимнинъ куьши йок эди.

²⁵Даут Онынъ акында деп айтады: „Мен аьр заманда да Раббийди коьз алдымда коьремен; Ол онъ янымда туратаганы уьшин абдырамайман.

²⁶Сонынъ уьшин юрегим куванады, тилим суьйинишли соьзлер айтады, деним уьмит пен яшайды.

²⁷Неге десе янымды ахыретте калдырмассынъ, сыйлы аьдеминъе шируьвди сынатпассынъ.

²⁸Сен мага яшав йолларын анълаттынъ, Оьзинънинъ алдынъда мени куванышка толтырарсынъ“.

²⁹Кардашлар! Уллы атамыз Даут акында йигерлише айтып бегитпеге боламан: ол оьлген эм коьмилген, кабыры буьгуьнге дейим бизим коьз алдымызда.

³⁰Ол пайхамбар эди, оьз тукымыннан биревдинъ тагына олтыраягы акында Алла ант эткенин билетаган эди.

³¹Соьйтип, ол, алдыда болаякты коьрип, Масихтинъ тирилееги акында: „Ол ахыретте калдырылмаган эм дени ширимеген“, — деп айтты.

³²Мине Исады Алла яшавга тирилтти, биз ога баьримиз шаатпыз.

³³Ол Алладынъ онъ колы ман оьрге шыгарылды эм Атасыннан ант этилген Кие Рухты алды. Сиз коьргенше эм эситкенше, бу Рухты бизге туьсирди.

³⁴Неге десе Даут коькке алынмаган, ама ол: „Раббий меним Бийиме: Мен душпанларынъды аягынънынъ астына салганга дейим онъ ягымда олтыр, — деп айткан“, — деди.

³⁵

³⁶Буьтин Исраил халкы ынанымлы билсин, сиз Оны, кашка керген Исады, Алла эм Бий, эм Масих этти».

³⁷Муны эситкенде, аьдемлер, юреклерине пышак сугылгандай: «Кардашлар, биз не этеек?» — дедилер Петерге эм баска элшилерге.

³⁸Петер: «Тевбеге туьсинъиз, аьр биринъиз Иса Масих аты ман сувда шомылдырылып тазалансын; сонъ куьналарынъыз кеширилер эм Кие Рух савгасын аларсыз.

³⁹Неге десе Алла не ант эткен эсе сизге, балаларынъызга эм эректе болганлардынъ баьрисине — Алламыз Раббий кимди шакырса, сога этти», — деди.

⁴⁰Тагы да коьп баска соьзлер мен шаатлап, бегитти: «Оьзинъизди бу бузык несилден куткарынъыз», — деп тиледи.

⁴¹Соьйтип, онынъ соьзин юрегине ювык алганлар сувда шомылдырылдылар эм сол куьн бир уьш мынъга ювык аьдем иман ямагатына косылды.

⁴²Иманга келгенлер оьзлерин аьр дайым элшилердинъ окытувына бердилер, бир бирлери мен айкастылар, оьтпек сындырып[5], дувада бирге болдылар.

⁴³Кайдай коьнъилде коркув бар эди. Элшилер аркалы коьп аьжейиплер эм аьлемет нышанлар болдылар.

⁴⁴Иманга келгенлердинъ баьриси бир болдылар, аьр не затлары да ортак эди.

⁴⁵Болган юртларын, мал-муьлклерин сатып, аьр бирининъ кереклисине коьре уьлестиретаган эдилер.

⁴⁶Аьр куьн сайын бир коьнъилден Алла уьйининъ каралдысына келип турдылар, уьйлеринде оьтпек сындырып, ырызкыды ак юректен куванып бирге ашадылар.

⁴⁷Аллады данъкладылар, баьри халктынъ суьйиминде болдылар. Раббий аьр куьн янъы куткарылганларды ямагатка косатаган эди.