Read Nogai Ислер 7 Bible Online

Ислер 7 - Nogai bible

Ислер 7

¹Бас дин куллыкшысы Степаннан: «Бу шуьшлевлер уьшинме?» — деп сорады.

²Степан явапка: «Аталар эм кардашлар! Мени тынъланъыз. Ата-бабамыз Ибрагим Харанга коьшкеннен алдын Месопотамияда яшаган заманда, данъклы Алла ога коьринип:

³„Элинъди эм ювыкларынъды калдыр. Мен коьрсетеек элге бар“, — деген.

⁴Ибрагим Халдей элин калдырды, Харанда орынласты. Атасы оьлгеннен сонъ, Алла оны сол элден сиз соьле яшайтаган ерге коьширди.

⁵Булайда ога эш бир асабалык та, аяк табаны кадер ер де бермеди. Ама Ибрагимнинъ сол вакыт баласы болмаса да Алла ога, сен эм тувдыкларынъ бу эл мен кулланаяксыз деп, соьз берген эди:

⁶„Сенинъ тувдыкларынъ ят элде коьшуьвшилер болып, доьрт юз йыллар бойы, кулдай ислеп, азап шегееклер.

⁷Ама Мен оларды, кул эткен халкты, шуьшине йолыктырарман, сонъ олар сол элден шыгарлар эм сосы ерде Мага табынарлар“, — деди.

⁸Сонъ Ол Ибрагим мен антласув этти: белгиси — суьннетлев. Соьйтип, Ибрагим Исхактынъ атасы болды, тувганынынъ сегизинши куьнинде оны суьннетледи. Исхак Якуптынъ атасы болды, Якуп та он эки уллы ата-бабамыздынъ атасы болды.

⁹Ата-бабаларымыз Юсупты куьнлегенлериннен Мысырга, кулдай, саттылар. Ама Алла оны ман бирге болды,

¹⁰баьри кыйынлыкларыннан куткарды. Юсупка акыллылык эм Мысырдынъ патшасыннан — фараоннан оьзине ийги каравды тапкандай, амал берди. Фараон Юсупты буьтин Мысырдынъ эм Оьзининъ буьтин муьлкининъ басшысы этти.

¹¹Оннан сонъ буьтин Мысырда эм Кенанда ашлык, уьйкен кыйынлык басланды. Ата-бабаларымыз ас табалмадылар.

¹²Якуп Мысырда аслык бар деп эситкенде, ата-бабаларымызды йиберди. Бу олардынъ Мысырга биринши кере келип кетуьви болды.

¹³Экинши кере Юсуп оьзининъ кардашларына ашылды, сонъ фараон Юсуптынъ кардаш-кавымына таныс болды.

¹⁴Юсуп атасы Якупты эм баьри аьелин — сол вакытларда олар етпис бес аьдем болып саналатаган эди — шакыртып йиберди.

¹⁵Якуп Мысырга келди, ол оьзи де, ата-бабаларымыз да онда оьлдилер.

¹⁶Суьеклери артына Шехемге коьширилдилер, Ибрагим Шехемде Хамордынъ улларыннан куьмис баасына сатып алган кабырга салындылар.

¹⁷Алладынъ Ибрагимге ант этип берген соьзи толаяк заман етеятырганда, бизим халктынъ саны Мысырда аямаган болып оьскен эди.

¹⁸Ахырында Мысырда Юсупты танымаган баска патша такка минди.

¹⁹Ол халкымызга арамлык этип, ата-бабаларымызга кыйынлык берди, олардынъ янъы тувган балаларын, яшамасынлар деп, тасламага буйырды.

²⁰Сол кезуьвде Муса тувды. Ол эсапсыз бек[9] ярасык бала эди. Биринши уьш айды анасы оны уьйинде эмгистти.

²¹Оннан сонъ саьбийди тасладылар, оны фараоннынъ кызы алып, оьз баласындай, оьстирди.

²²Муса мысыршылардынъ буьтин илмилерине уьйретилди, соьзлеринде, ислеринде куватлы болды.

²³Ога кырк йыл толган заманда, исраилши кардашларын йокламага токтасты.

²⁴Бир мысыршыдынъ исраилши мен туьз болмаган айкасувын коьрди. Исраилшиди коршалады, мысыршыды оьлтирип, эзиетленгеннинъ оьшин алды.

²⁵„Кардашларым Алла оларды куткарар уьшин мени кулланганын анъларлар“, — деп ойлады, ама анъламадылар.

²⁶Эртеси куьн Муса эки исраилши бир бирлерин тоьбелейтаганын коьрди. Ол экевин ярастыраяк болып каьрледи: „Сиз кардашларсыз да, — дейтаган эди ол, — сиз бир биринъиз бен неге туьз болмай айкасасыз?“

²⁷Ювыгы ман туьз болмай айкасатаган киси Мусады бир якка ийтеп: „Сени бизге аьким эм тоьреши ким эткен?

²⁸Мени де, туьнегуьн мысыршыды оьлтиргендей, оьлтиреек боласынъма?“ — деди.

²⁹Муса бу соьзлерден сонъ, Мидиян ерине кашып кетти эм, онда келетен аьдем болып, орынласты. Сонда эки улы тувды.

³⁰Кырк йыл оьткеннен сонъ, Мусага, Синай тавдынъ шоьллигинде янаятырган коьгем куваклыктынъ ялынында маьлек коьринди.

³¹Муса, оны коьрип, бек сейирсинди. Карайым деп, ювыклап келгенде, Раббийдинъ давысын эситти:

³²„Мен аталарынънынъ Алласыман, Ибрагимнинъ, Исхактынъ эм Якуптынъ Алласыман“. Муса коркканыннан, калтырап, карамага йигерленмеди.

³³Раббий: „Аяк кийиминъди шеш, сен туратаган ер — кие ер.

³⁴Мен Оьз халкымнынъ Мысырда азапланатаганын коьрдим эм ынъыранатаганларын эситтим. Оларды босатпага келгенмен. Сени артынъа Мысырга кайтарарман, энди бар кет“, — деди.

³⁵Олар кабыл этпеген эм онынъ акында: „Бизим уьстимизге сени ким аьким эм тоьреши этип салган экен?“ — деген Мусады Алла коьгем куваклыктынъ ишинде ога коьринген маьлек аркалы, тоьреши эм куткарувшы этип, йиберди.

³⁶Муса халкты Мысырдан алып шыкты, Мысырда, Кызыл денъиз бойында эм сонъында кырк йыл шоьлде аьжейиплер эм аьлемет нышанлар коьрсетти.

³⁷Бу: „Алла оьз аранъыздан мендей бир пайхамбар шыгараяк“, — деп исраилшилерге айткан Муса эди.

³⁸Шоьлде ямагаттынъ ишинде яшаган, Синай тавында ога айткан маьлек эм ата-бабаларымыз бан бирге болган Муса эди. Ол яшав беруьвши соьзлерди бизге еткерер уьшин алган эди.

³⁹Ама аталарымыз оны тынъламага суьймеди, бир якка ийтеп, тагы да Мысырга кайтаяк болдылар.

⁴⁰Харунга: „Алдымызда бараяк аллаларды бизге эт, неге десе бизди Мысырдан шыгарган Муса ман не болганын билмеймиз“, — дейтаган эдилер.

⁴¹Сол куьнлерде бузав кепли бир сынтас эттилер, сол бутка курманлар аькелдилер, оьз коллары ман эткен затларына байрам эттилер.

⁴²Алла олардан бурылды, оларды пайхамбарлар китабында: „Исраил халкы! Сиз, айван сойып, Мага ма курман аькелгенсиз сол кырк йылды шоьлде? Йок, сиз Молоктынъ шатырын, алланъыз Райфаннынъ юлдызын эм табынмага деп этилген сынтасларды оьзинъиз бен алып юргенсиз. Сонынъ уьшин Мен сизди Бабылдынъ артына кувгынга йиберермен“, — деп язылгандай, аспан затларына табынмага калдырды.

⁴³

⁴⁴Шоьлде аталарымыздынъ шаатлык шатыры[10] бар эди. Сол шатырды Муса оны ман соьйлескен Алладынъ буйырыгы эм оьзи алдын коьрген уьлгиси мен эткен эди.

⁴⁵Аталарымыз шатырды алдынгы тувдыктан кабыл этип алганлар. Ешудынъ басшылыгында баска миллетлилердинъ ерлерин алган заманда шатырды оьзлери мен алып юргенлер. Миллетлерди аталарымыздынъ алдыннан кувган — Алла эди. Бу кыралда шатыр Дауттынъ заманына дейим турды.

⁴⁶Даут, Алладынъ алдында шапагат табып, Якуптынъ халкы уьшин Алла уьйин салмага разылык сорады.

⁴⁷Ама Аллага уьйди Сулеймен салды.

⁴⁸Тек Аллаху-Таала аьдем колы ман ясалган уьйде яшамайды. Пайхамбар онынъ акында деп айтады:

⁴⁹„Меним тагым — коьк, аяк астым — ер! Мага кайдай уьй салмага болаяксыз? Меним тыншаюв орным кайдай болар? — дейди Раббий. —

⁵⁰Булардынъ баьриси де Меним колым ман туьзилмегенме?“

⁵¹Ийнат, юреги эм кулагы суьннетленмеген[11] халксыз! Тап аталарынъыздай, аьр заманда да Кие Рухка карсы барасыз!

⁵²Кашан болса да аталарынъыз кувгынга туьсирмеген пайхамбар болганма экен? Олар Туврашылдынъ[12] келеегин алдын билдиргенлерди де оьлтиретаган болганлар, а сиз энди Онынъ Оьзин саттынъыз эм оьлтирдинъиз!

⁵³Маьлеклер аркалы буйырылган Тауратты алгансыз, ама ога бойсынмайсыз».

⁵⁴Степаннынъ соьзин эситкенде, ашувдан кутырып, тислерин кыршылдатып басладылар.

⁵⁵Степан Кие Рух пан савлай бийленген эди. Коькке карап, Алладынъ данъклы нурын эм онъ ягында турган Исады коьрди.

⁵⁶«Каранъызтага, — деди ол, — Мен ашылган коьклерди эм Алладынъ онъ ягында туратаган Аьдем Улын коьремен!»

⁵⁷Сол заманда, кулакларына бармагын тыгып, шавшув эм бакырык пан ога баьриси бирге атылдылар.

⁵⁸Степанды шахардынъ тысына тартып шыгардылар, ога тас атып басладылар. Степанга карсы шаатлык эткенлер абаларын[13] Шаул деген бир яс аьдемнинъ аягы астына тасладылар.

⁵⁹Степанга тас ататаган заманда, ол дува этетаган эди: «Раббий Иса, янымды кабыл эт!»

⁶⁰Сонъ тизиннен шоьнъкип, коьтеринки давысы ман айтты: «Раббий, оларды сосы куьна уьшин шуьшлеме». Бу соьзлери мен Степан оьлди.