Read Nogai Ислер 9 Bible Online

Ислер 9 - Nogai bible

Ислер 9

¹Шаул, баягындай, Раббийдинъ сокталарын коркыстпага шалысты, оьлтируьв мыратка толып, бас дин куллыкшысына келди.

²Оннан эркек, хатын болсын Раббийдинъ йолын тутканлардынъ кимин тапса, соны байлап, Ерусалимге аькелер уьшин Дамаск синагогларына разылык хат тилеп алды.

³Йолда бараятканда, Дамаскка етеятырып, бирден оны коьктен ярык ярыкландырды.

⁴Ол ерге йыгылды: «Шаул, Шаул! Мени не уьшин кувасынъ?» — деген давысты эситти.

⁵«Кимсинъ, Бийим?» — деп сорады. «Мен сен куватаган Исаман», — деди. —

⁶«Тур эм шахарга кир, сага не этпеге кереги айтылаяк».

⁷Шаулдынъ тоьгерегиндеги йолавшылар давысты эситип, биревди де коьрмей, адаладылар.

⁸Шаул ерден турды, коьзлерин ашса да эш биревди коьралмады. Сонъ оны колыннан етип, Дамаск шахарына киргисттилер.

⁹Шаул уьш куьн коьрмеди, бир зат та ашамады эм ишпеди.

¹⁰Дамаскта Ханания деген бир сокта бар эди. Раббий ога коьринип: «Ханания!» — деди. «Мине мен, Раббий», — деди ол.

¹¹Раббий: «Турып, „Тувра“ деген орамга бар, онда, Юдадынъ уьйинде тарсшы Шаул деген биревди сора. Ол соьле тилек этип турганда,

¹²коьринуьвде Ханания деген киси келгенин, коьзлерин ашар уьшин колларын салганын коьрген», — деди.

¹³Ама Ханания явапка: «Раббий, сол киси Сага багысланганларга Ерусалимде кайдай бир яманлыклар эткенин коьплерден эситкенмен.

¹⁴Булайда да, атынъды айтып, дува эткенлердинъ баьрисин байлап аькетпеге бас дин куллыкшылардан эркинлиги бар», — деди.

¹⁵Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем — баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт.

¹⁶Мен де ога, Меним атым уьшин неше бир кыйынлыкларга ушыраягын коьрсетермен», — деди.

¹⁷Ханания сол уьйге кирди, Шаулга колын салды: «Шаул, кардаш, келген йолынъда сага коьринген Раббий Иса коьзлеринъди ашар эм сен Кие Рух пан савлай бийленер уьшин мени йиберген», — деди.

¹⁸Сол саьатлей Шаулдынъ коьзиннен кабык туьскендей болды, коьзи ашылды, турып барып сувда шомылдырылып тазаланды.

¹⁹Сонъ ас ишти эм ога карув кайтты. Шаул бир неше куьн Дамасктагы сокталар ман бирге болды.

²⁰Сол вакыттан синагогларда Исадынъ Алла Улы болганын билдирип баслады.

²¹Буьтин тынълаганлар сейирсинип: «Ерусалимде, Исадынъ атын айтып, дува эткенлерди йок этеек болып каьрлеген сосы тувылма экен? Мунда да оларды байлап, бас дин куллыкшыларына аькетпеге келмегенме?» — дедилер.

²²Шаул барганнан барган сайын бек куьшленип, Дамаскта яшаган ювытларды, Иса — Масих деп, бегитип, састыратаган эди.

²³Бир неше куьн кеткеннен сонъ ювытлар оны оьлтирмеге соьйлестилер.

²⁴Ама олардынъ токтасувы Шаулга белгили болды. Оны оьлтиреек болып, шахардынъ капыларын, куьндегиндей, кеше де саклайтаган эдилер.

²⁵Ама сокталары оны кеше шахардынъ тысына иргеден, шетенге салып, туьсирдилер.

²⁶Ерусалимге келгенде, Шаул сокталарга косылмага каьрледи, ама сокта болганына ынанмай, баьриси де оннан корктылар.

²⁷Барнаба оны элшилерге аькелди, Шаул йолда Раббийди коьргенин, Раббийдинъ ога не айтканын эм ол Дамаскта Исадынъ атыннан йигерли соьйлегенин оларга анълатты.

²⁸Шаул олар ман Ерусалимге кире-шыга бир неше заманды турды, Исадынъ атыннан увазларды йигерли айтып юрди.

²⁹Грекше соьйлейтаган ювытлар ман соьйлесип, давласты, олар болса оны оьлтирмеге ниет эттилер.

³⁰Иман кардашлары соны билип, Шаулды Кесарияга аькеттилер, оннан да Тарска йибердилер.

³¹Соьйтип, буьтин Юдеяда, Галилеяда эм Самарияда болган иман ямагатына тынышлык туьсти. Олар, Кие Рух пан коьнъилленип, Раббийден коркув эм уьйренуьв алып, куьшлендилер.

³²Петер баьри ерлерди айланып шыгатаган эди. Бир куьн Лод авылында яшайтаган, Аллага багысланганларга келди.

³³Онда Эней деген сегиз йылдан бери тоьсектен турмаган, паралич соккан бир аьдемге расты.

³⁴Петер: «Эней! Иса Масих сени сав этеди: турып, тоьсегинъди йый», — деди.

³⁵Лодда эм Шаронда яшаганлардынъ баьриси, бу исти коьрип, Раббийге кайттылар.

³⁶Яфа шахарында Табита деген бир сокта бар эди. Атынынъ маьнеси — жейран. Бу — коьп хайырлы ислер эткен эм коьп садака берген хатын эди.

³⁷Сол куьнлерде ол, авырсынып, оьлип калды; онынъ суьегин ювдылар эм уьйдинъ йогары боьлмесине салдылар.

³⁸Лод Яфа шахарына ювыкта болган себепли сокталар, Петердинъ онда болганын эситип, эки аьдемди, кешикпей бизге келсин деп, тилетип, йибердилер.

³⁹Петер турып олар ман кетти. Келгенлей, оны йогары боьлмеге киргисттилер. Тул хатынлардынъ баьриси, йылап, онынъ алдына шыкты, Табитадынъ олар ман бирге болганда тиккен коьйлеклерин эм шыбаларын коьрсетти.

⁴⁰Тек Петер баьрисин шыгарды, тизиннен шоьнъкти, дува этти эм, оьликке бурылып, айтты: «Табита, тур!» Ол коьзин ашты, Петерди коьрип, олтырды.

⁴¹Петер, колын берип, оны тургыстты, Аллага багысланганларды, тул хатынларды шакырып, Табитадынъ тири экенин коьрсетти.

⁴²Бу ис буьтин Яфа шахарына белгили болды, коьплери Раббийге ынандылар.

⁴³Петер бир талай куьнлерди Яфада териши Шимон деген биревде калды.