Read Nova_Vulgata Exodus 9 Bible Online

Exodus 9 - Nova_Vulgata bible

Exodus 9

¹Dixit autem Dominus ad Moysen: “ Ingredere ad pharaonem et loquere ad eum: Haec dicit Dominus, Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.

²Quod si adhuc renuis et retines eos,

³ecce manus Domini erit super possessionem tuam in agris, super equos et asinos et camelos et boves et oves, pestis valde gravis;

⁴et distinguet Dominus inter possessiones Israel et possessiones Aegyptiorum, ut nihil omnino pereat ex his, quae pertinent ad filios Israel.

⁵Constituitque Dominus tempus dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra ”.

⁶Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die, mortuaque sunt omnia animantia Aegyptiorum; de animalibus vero filiorum Israel nihil omnino periit.

⁷Et misit pharao ad videndum; nec erat quidquam mortuum de his, quae possidebat Israel. Ingravatumque est cor pharaonis, et non dimisit populum.

⁸Et dixit Dominus ad Moysen et Aaron: “ Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat illum Moyses in caelum coram pharaone;

⁹sitque pulvis super omnem terram Aegypti; erunt enim in hominibus et iumentis ulcera et vesicae turgentes in universa terra Aegypti ”.

¹⁰Tuleruntque cinerem de camino et steterunt coram pharaone, et sparsit illum Moyses in caelum; factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus et iumentis.

¹¹Nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera, quae in illis erant et in omni terra Aegypti.

¹²Induravitque Dominus cor pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad Moysen.

¹³Dixitque Dominus ad Moysen: “ Mane consurge et sta coram pharaone et dices ad eum: Haec dicit Dominus, Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi;

¹⁴quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum et super servos tuos et super populum tuum, ut scias quod non sit similis mei in omni terra.

¹⁵Nunc enim extendens manum si percussissem te et populum tuum peste, perisses de terra.

¹⁶Idcirco autem servavi te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in omni terra.

¹⁷Adhuc retines populum meum et non vis dimittere eum?

¹⁸En pluam cras, hac ipsa hora, grandinem multam nimis, qualis non fuit in Aegypto a die, qua fundata est, usque in praesens tempus.

¹⁹Mitte ergo iam nunc et congrega iumenta tua et omnia, quae habes in agro; homines enim et iumenta universa, quae inventa fuerint foris nec congregata de agris, cadet super ea grando, et morientur ”.

²⁰Qui timuit verbum Domini de servis pharaonis, fecit confugere servos suos et iumenta in domos;

²¹qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos et iumenta in agris.

²²Et dixit Dominus ad Moysen: “ Extende manum tuam in caelum, ut fiat grando in universa terra Aegypti super homines et super iumenta et super omnem herbam agri in terra Aegypti ”.

²³Extenditque Moyses virgam in caelum, et Dominus dedit tonitrua et grandinem ac discurrentia fulgura super terram; pluitque Dominus grandinem super terram Aegypti.

²⁴Et grando et ignis immixta pariter ferebantur; tantaeque fuit magnitudinis, quanta ante numquam apparuit in universa terra Aegypti, ex quo gens illa condita est.

²⁵Et percussit grando in omni terra Aegypti cuncta, quae fuerunt in agris, ab homine usque ad iumentum; cunctamque herbam agri percussit grando et omne lignum regionis confregit.

²⁶Tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israel, grando non cecidit.

²⁷Misitque pharao et vocavit Moysen et Aaron dicens ad eos: “ Nunc peccavi; Dominus iustus, ego et populus meus rei.

²⁸Orate Dominum, ut desinant tonitrua Dei et grando, et dimittam vos, et nequaquam hic ultra manebitis ”.

²⁹Ait Moyses: “ Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum; et cessabunt tonitrua, et grando non erit, ut scias quia Domini est terra.

³⁰Novi autem quod et tu et servi tui necdum timeatis Dominum Deum ”.

³¹Linum ergo et hordeum laesum est, eo quod hordeum iam spicas et linum iam folliculos germinaret;

³²triticum autem et far non sunt laesa, quia serotina erant.

³³Egressusque Moyses a pharaone ex urbe tetendit manus ad Dominum; et cessaverunt tonitrua et grando, nec ultra effundebatur pluvia super terram.

³⁴Videns autem pharao quod cessasset pluvia et grando et tonitrua, auxit peccatum;

³⁵et ingravatum est cor eius et servorum illius et induratum nimis; nec dimisit filios Israel, sicut dixerat Dominus per manum Moysi.