Read Nova_Vulgata Iob 14 Bible Online

Iob 14 - Nova_Vulgata bible

Iob 14

¹Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, commotione satiatur.

²Qui quasi flos egreditur et arescit et fugit velut umbra et non permanet.

³Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium?

⁴Quis potest facere mundum de immundo? Ne unus quidem!

⁵Si statuti dies hominis sunt, et numerus mensium eius apud te est, et constituti sunt termini eius, quos non praeteribit,

⁶averte oculos tuos ab eo, ut quiescat, donec solvat, sicut mercennarius, dies suos.

⁷Nam lignum habet spem; si praecisum fuerit, rursum virescet, et rami eius non deficient.

⁸Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,

⁹ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi novellae.

¹⁰Homo vero cum mortuus fuerit et debilitatur, exspirat homo et, ubi, quaeso, est?

¹¹Recedent aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescet;

¹²sic homo, cum dormierit, non resurget: donec atteratur caelum, non evigilabit nec consurget de somno suo.

¹³Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno seponas me et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei?

¹⁴Putasne mortuus homo rursum vivat? Cunctis diebus, quibus nunc milito, exspectarem, donec veniat immutatio mea.

¹⁵Vocares me, et ego responderem tibi; opus manuum tuarum requireres.

¹⁶Tu quidem nunc gressus meos dinumerares, sed parceres peccatis meis.

¹⁷Signares quasi in sacculo delicta mea, sed dealbares iniquitatem meam.

¹⁸Mons cadens decidit, et saxum transfertur de loco suo;

¹⁹lapides excavant aquae, et alluvione terra inundatur: et spem hominis perdes.

²⁰Praevales adversus eum, et in perpetuum transiet; immutas faciem eius et emittis eum.

²¹Sive nobiles fuerint filii eius, non novit; sive ignobiles, non intellegit.

²²Attamen caro eius, dum vivet, dolet, et anima illius super semetipso luget ”.