Read Nova_Vulgata Ecclesiastes 7 Bible Online

Ecclesiastes 7 - Nova_Vulgata bible

Ecclesiastes 7

¹Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa, et dies mortis die nativitatis.

²Melius est ire ad domum luctus quam ad domum convivii; in illa enim finis cunctorum hominum, et vivens hoc conferet in corde.

³Melior est tristitia risu, quia per tristitiam vultus corrigitur animus.

⁴Cor sapientium in domo luctus, et cor stultorum in domo laetitiae.

⁵Melius est a sapiente corripi quam laetari stultorum canticis,

⁶quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti. Sed et hoc vanitas.

⁷Quia calumnia stultum facit sapientem, et munus cor insanire facit.

⁸“ Melior est finis negotii quam principium, melior est patiens arrogante ”.

⁹Ne sis velox in animo ad irascendum, quia ira in sinu stulti requiescit.

¹⁰Ne dicas: “Quid, putas, causae est quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt? ”. Non enim ex sapientia interrogas de hoc.

¹¹Bona est sapientia cum divitiis et prodest videntibus solem.

¹²Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia; hoc autem plus habet eruditio, quod sapientia vitam tribuit possessori suo.

¹³Considera opera Dei: quod nemo possit corrigere, quod ille curvum fecerit.

¹⁴In die bona fruere bonis et in die mala considera: sicut hanc, sic et illam fecit Deus, ita ut non inveniat homo quidquam de futuro.

¹⁵Cuncta vidi in diebus vanitatis meae: est iustus, qui perit in iustitia sua, et impius, qui multo vivit tempore in malitia sua.

¹⁶Noli esse nimis iustus neque sapiens supra modum! Cur te perdere vis?

¹⁷Ne agas nimis impie et noli esse stultus! Cur mori debeas in tempore non tuo?

¹⁸Bonum est ut, quod habes, teneas, sed et ab illo ne subtrahas manum tuam, quia qui timet Deum, utrumque devitat.

¹⁹Sapientia confortabit sapientem super decem principes civitatis.

²⁰Nullus enim homo iustus in terra, qui faciat bonum et non peccet.

²¹Sed et cunctis sermonibus, qui dicuntur, ne accommodes cor tuum, ne forte audias servum tuum maledicentem tibi;

²²scit enim conscientia tua, quia et tu crebro maledixisti aliis.

²³Cuncta tentavi in sapientia, dixi: “ Sapiens efficiar ”.

²⁴Et ipsa longius recessit a me. Longe est, quod fuit; et alta est profunditas. Quis inveniet eam?

²⁵Lustravi universa animo meo, ut scirem et considerarem et quaererem sapientiam et rationem et ut cognoscerem impietatem esse stultitiam et errorem imprudentiam.

²⁶Et invenio amariorem morte mulierem, quae laqueus venatorum est, et sagena cor eius, vincula sunt manus illius. Qui placet Deo, effugiet eam; qui autem peccator est, capietur ab illa.

²⁷Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum, ut invenirem rationem,

²⁸quam adhuc quaerit anima mea, et non inveni: Hominem de mille unum repperi, mulierem ex omnibus non inveni.

²⁹Ecce solummodo hoc inveni: Quod fecerit Deus hominem rectum, et ipsi quaesierint infinitas quaestiones.