Read Nova_Vulgata Sapientia 17 Bible Online

Sapientia 17 - Nova_Vulgata bible

Sapientia 17

¹Magna sunt enim iudicia tua et inenarrabilia; propter hoc indisciplinatae animae erraverunt.

²Dum enim persuasum habent iniqui posse dominari nationi sanctae, captivi tenebrarum et longae noctis compediti, inclusi sub tectis, fugitivi perpetuae providentiae iacuerunt.

³Et dum putant se latere in obscuris peccatis, tenebroso oblivionis velamento dispersi sunt, paventes horrende, et umbris perturbati.

⁴Neque enim, quae continebat illos, spelunca sine timore custodiebat, quoniam sonitus descendentes perturbabant illos, et phantasmata tristi vultu maerentia apparebant.

⁵Et ignis quidem nulla vis poterat illis lumen praebere, nec siderum limpidae flammae illuminare poterant illam noctem horrendam.

⁶Apparebat autem illis tantum subitaneus ignis timore plenus, et timore perculsi illius, quae non videbatur, visionis aestimabant deteriora esse, quae videbantur;

⁷et magicae artis appositi erant derisus, et in sapientia gloriae correptio cum contumelia.

⁸Illi enim, qui promittebant timores et perturbationes expellere se ab anima languente, hi cum ridiculo timore languebant.

⁹Nam, etsi nihil turbulenti illos terrebat, transitu animalium et serpentium sibilatione commoti, tremebundi peribant, et aerem, quem nulla ratione quis effugere posset, negantes se videre.

¹⁰Formidinis enim suae propriae nequitia dat testimonium, cum sit condemnata; semper autem praesumit saeva perturbata conscientia.

¹¹Nihil enim est timor nisi proditio auxiliorum, quae sunt a cogitatione;

¹²et, dum ab intus minor est exspectatio, maiorem computat inscientiam eius causae, quae tormentum praestat.

¹³Illi autem per impotentem vere noctem et ab impotentis inferni speluncis supervenientem, eundem somnum dormientes,

¹⁴aliquando a monstris exagitabantur phantasmatum, aliquando animae deficiebant proditione: subitaneus enim illis et insperatus timor infundebatur.

¹⁵Itaque, si quisquam illic decidisset, custodiebatur in carcere sine ferro reclusus.

¹⁶Sive enim rusticus quis erat aut pastor aut agri laborum operarius praeoccupatus, ineffugibilem sustinebat necessitatem, una enim catena tenebrarum omnes erant colligati.

¹⁷Sive spiritus sibilans aut inter spissos arborum ramos avium sonus suavis aut numerus aquae decurrentis nimium aut sonus durus praecipitatarum petrarum

¹⁸aut ludentium animalium cursus invisus aut mugientium ferissimarum bestiarum vox aut resonans de cavitate montium echo deficientes faciebant illos prae timore.

¹⁹Omnis enim orbis terrarum limpido illuminabatur lumine et non impeditis operibus continebatur;

²⁰solis autem illis superposita erat gravis nox, imago tenebrarum, quae illos recepturae erant: ipsi ergo sibi erant graviores tenebris.