Read Nova_Vulgata Isaias 1 Bible Online

Isaias 1 - Nova_Vulgata bible

Isaias 1

¹Visio Isaiae filii Amos, quam vidit super Iudam et Ierusalem in diebus Oziae, Ioatham, Achaz, Ezechiae regum Iudae.

²Audite, caeli, et auribus percipe, terra, quoniam Dominus locutus est: “ Filios enutrivi et exaltavi, ipsi autem spreverunt me.

³Cognovit bos possessorem suum, et asinus praesepe domini sui; Israel non cognovit, populus meus non intellexit ”.

⁴Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, filiis sceleratis! Dereliquerunt Dominum, blasphemaverunt Sanctum Israel, abalienati sunt retrorsum.

⁵Super quo percutiemini vos ultra, addentes praevaricationem? Omne caput languidum, et omne cor maerens.

⁶A planta pedis usque ad verticem non est in eo sanitas; vulnus et livor et plaga tumens non est circumligata nec curata medicamine neque fota oleo.

⁷Terra vestra deserta, civitates vestrae succensae igni; regionem vestram coram vobis alieni devorant, et desolabitur sicut in vastitate hostili.

⁸Et derelinquetur filia Sion ut umbraculum in vinea, sicut tugurium in cucumerario, sicut civitas, quae obsessa est.

⁹Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis semen, quasi Sodoma fuissemus et quasi Gomorra similes essemus.

¹⁰Audite verbum Domini, principes Sodomorum; percipite auribus legem Dei nostri, populus Gomorrae.

¹¹“ Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum?, dicit Dominus. Plenus sum holocaustis arietum et adipe pinguium; et sanguinem vitulorum et agnorum et hircorum nolui.

¹²Cum veneritis ante conspectum meum, quis quaesivit haec de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis?

¹³Ne afferatis ultra sacrificium vanum; abominatio mihi incensum, neomenia et sabbatum et conventus; non feram scelus cum coetu sollemni;

¹⁴calendas vestras et sollemnitates vestras odivit anima mea, facta sunt mihi molesta, laboravi sustinens.

¹⁵Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis; et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam: manus enim vestrae sanguine plenae sunt.

¹⁶Lavamini, mundi estote, auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis; quiescite agere perverse,

¹⁷discite benefacere: quaerite iudicium, subvenite oppresso, iudicate pupillo, defendite viduam.

¹⁸Et venite, et iudicio contendamus, dicit Dominus. Si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi nix dealbabuntur; et, si fuerint rubra quasi vermiculus, velut lana erunt.

¹⁹Si volueritis et audieritis, bona terrae comedetis;

²⁰quod si nolueritis et me ad iracundiam provocaveritis, gladius devorabit vos, quia os Domini locutum est ”.

²¹Quomodo facta est meretrix civitas fidelis, plena iudicii? Iustitia habitavit in ea, nunc autem homicidae.

²²Argentum tuum versum est in scoriam, vinum tuum mixtum est aqua;

²³principes tui infideles, socii furum: omnes diligunt munera, sequuntur retributiones, pupillo non iudicant, et causa viduae non ingreditur ad illos.

²⁴Propter hoc ait Dominus, Deus exercituum, Fortis Israel: “ Heu, consolabor super hostibus meis et vindicabor de inimicis meis.

²⁵Et convertam manum meam ad te et excoquam ad purum scoriam tuam et auferam omne stannum tuum.

²⁶Et restituam iudices tuos, ut fuerunt prius, et consiliarios tuos sicut antiquitus; post haec vocaberis Civitas iustitiae, Urbs fidelis ”.

²⁷Sion in iudicio redimetur et, qui in ea reversi sunt, in iustitia.

²⁸Erit autem ruina scelestis et peccatoribus simul; et, qui dereliquerunt Dominum, consumentur.

²⁹Confundemini enim terebinthis, in quibus delectati estis, et erubescetis super hortis, quos elegistis.

³⁰Nam eritis velut quercus, defluentibus foliis, et velut hortus absque aqua;

³¹et erit fortitudo vestra ut favilla stuppae, et opus eius quasi scintilla, et succendetur utrumque simul, et non erit qui exstinguat.