Read Nova_Vulgata Isaias 40 Bible Online

Isaias 40 - Nova_Vulgata bible

Isaias 40

¹Consolamini, consolamini populum meum, dicit Deus vester.

²Loquimini ad cor Ierusalem et clamate ad eam, quoniam completa est militia eius, expiata est iniquitas illius; suscepit de manu Domini duplicia pro omnibus peccatis suis.

³Vox clamantis: “ In deserto parate viam Domini, rectas facite in solitudine semitas Dei nostri.

⁴Omnis vallis exaltetur, et omnis mons et collis humilietur; et fiant prava in directa, et aspera in plana:

⁵et revelabitur gloria Domini, et videbit omnis caro pariter quod os Domini locutum est ”.

⁶Vox dicentis: “ Clama! ”. Et dixi: “ Quid clamabo? ”. Omnis caro fenum, et omnis gloria eius quasi flos agri;

⁷exsiccatum est fenum, et cecidit flos, quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere fenum est populus.

⁸Exsiccatum est fenum, et cecidit flos; verbum autem Dei nostri manet in aeternum.

⁹Super montem excelsum ascende, tu, quae evangelizas Sion; exalta in fortitudine vocem tuam, quae evangelizas Ierusalem; exalta, noli timere; dic civitatibus Iudae: “ Ecce Deus vester,

¹⁰ecce Dominus Deus in virtute venit, et brachium eius dominatur: ecce merces eius cum eo, et praemium illius coram illo.

¹¹Sicut pastor gregem suum pascit, in brachio suo congregat agnos et in sinu suo levat; fetas ipse portat ”.

¹²Quis mensus est pugillo aquas et caelos palmo disposuit, modio continuit pulverem terrae et libravit in pondere montes et colles in statera?

¹³Quis direxit spiritum Domini? Aut quis consilium suum ostendit illi?

¹⁴Cum quo iniit consilium, et instruxit eum et docuit eum semitam iustitiae et erudivit eum scientiam et viam prudentiae ostendit illi?

¹⁵Ecce gentes quasi stilla situlae et quasi momentum pulveris in statera reputantur; ecce insulae quasi pulvis exiguus.

¹⁶Et Libanus non sufficiet ad succendendum, et animalia eius non sufficient ad holocaustum.

¹⁷Omnes gentes, quasi non sint, coram eo; quasi nihilum et inane reputantur ab eo.

¹⁸Cui ergo similem facitis Deum? Aut quam imaginem ponitis ei?

¹⁹Sculptile conflat faber, et aurifex auro figurat illud, et laminis argenteis argentarius.

²⁰Nimis pauper, ut offerat lignum imputribile: exquirit sibi sapientem artificem, ut statuat simulacrum, quod non moveatur.

²¹Numquid non scitis? Numquid non audistis? Numquid non annuntiatum est vobis ab initio? Numquid non intellexistis fundamenta terrae?

²²Qui sedet super gyrum terrae, et habitatores eius sunt quasi locustae; qui extendit sicut velum caelos et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum;

²³qui redigit in nihilum principes, iudices terrae velut inane facit.

²⁴Et quidem neque plantatus neque satus neque radicatus in terra truncus eorum; repente flavit in eos, et aruerunt, et turbo quasi stipulam aufert eos.

²⁵“ Et cui assimilabitis me, quasi aequalis ei sim ego? ”, dicit Sanctus.

²⁶Levate in excelsum oculos vestros et videte: Quis creavit haec? Qui educit in numero militiam eorum et omnes ex nomine vocat; prae multitudine fortitudinis et roboris virtutisque eius neque unum deest.

²⁷Quare dicis, Iacob, et loqueris, Israel: “ Abscondita est via mea a Domino, et a Deo meo iudicium meum transit? ”.

²⁸Numquid nescis? Aut non audisti? Deus sempiternus Dominus, qui creavit terminos terrae; non deficiet neque laborabit, nec est investigatio sapientiae eius.

²⁹Qui dat lasso virtutem et invalido robur multiplicat.

³⁰Deficient pueri et laborabunt, et iuvenes lapsu labentur;

³¹qui autem sperant in Domino, mutabunt fortitudinem, assument pennas sicut aquilae, current et non laborabunt, ambulabunt et non deficient.