Read Nova_Vulgata Isaias 57 Bible Online

Isaias 57 - Nova_Vulgata bible

Isaias 57

¹Iustus perit, et non est qui recogitet in corde suo; et viri misericordiae colliguntur, tamen non est qui intellegat: a facie enim malitiae collectus est iustus.

²In pacem ingreditur, requiescit in cubili suo, qui ambulat in directione sua.

³Vos autem accedite huc, filii auguratricis, semen adulteri et fornicariae.

⁴Super quem luditis? Super quem dilatatis os et eicitis linguam? Numquid non vos filii scelesti, semen mendax,

⁵qui exardescitis in terebinthis subter omne lignum frondosum, immolantes parvulos in vallibus subter scissuras petrarum?

⁶In partibus vallis pars tua, hae sunt sors tua; et ipsis effundisti libamen, obtulisti sacrificium. Numquid super his consolabor?

⁷Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc ascendisti, ut immolares hostias.

⁸Et post ostium et postem posuisti memoriale tuum; nam longe a me discooperuisti et ascendisti, dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis foedus; dilexisti stratum eorum, manum respexisti.

⁹Et ingressa es ad regem cum unguento et multiplicasti pigmenta tua; misisti legatos tuos procul et humiliata es usque ad inferos.

¹⁰In multitudine viae tuae laborasti; non dixisti: “ Vanum est! ”. Vitam manus tuae invenisti, propterea non aegrotasti.

¹¹Pro quo sollicita timuisti, quia mentita es et mei non es recordata neque cogitasti in corde tuo? Nonne, quia ego tacui et longo tempore, me non times?

¹²Ego annuntiabo iustitiam tuam et opera tua, quae non proderunt tibi.

¹³Cum clamaveris, liberent te lucra tua; et omnia illa auferet ventus, tollet aura. Qui autem fiduciam habet in me, hereditabit terram et possidebit montem sanctum meum.

¹⁴Et dicent: “ Sternite, sternite, parate viam, auferte offendicula de via populi mei ”.

¹⁵Quia haec dicit Excelsus et Sublimis, habitans aeternitatem, et sanctum nomen eius: “ Excelsus et sanctus habito et cum contrito et humili spiritu, ut vivificem spiritum humilium et vivificem cor contritorum.

¹⁶Non enim in sempiternum litigabo neque usque ad finem irascar, quia spiritus a facie mea deficeret, halitus, quem ego feci.

¹⁷Propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum et percussi eum, abscondi faciem meam et indignatus sum; et abiit vagus in via cordis sui.

¹⁸Vias eius vidi et sanabo eum et reducam eum et reddam consolationes ipsi et lugentibus eius.

¹⁹Creo fructum labiorum pacem; pacem ei, qui longe est et qui prope, dixit Dominus, et sanabo eum ”.

²⁰Impii autem quasi mare fervens, quod quiescere non potest, et redundant fluctus eius in limum et lutum.

²¹Non est pax impiis, dicit Deus meus.