Read Nova_Vulgata Marcus 14 Bible Online

Marcus 14 - Nova_Vulgata bible

Marcus 14

¹Erat autem Pascha et Azy ma post biduum. Et quaerebant summi sacerdotes et scribae, quomodo eum dolo tenerent et occiderent;

²dicebant enim: “ Non in die festo, ne forte tumultus fieret populi ”.

³Et cum esset Bethaniae in domo Simonis leprosi et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi puri pretiosi; fracto alabastro, effudit super caput eius.

⁴Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos: “ Ut quid perditio ista unguenti facta est?

⁵Poterat enim unguentum istud veniri plus quam trecentis denariis et dari pauperibus ”. Et fremebant in eam.

⁶Iesus autem dixit: “ Sinite eam; quid illi molesti estis? Bonum opus operata est in me.

⁷Semper enim pauperes habetis vobiscum et, cum volueritis, potestis illis bene facere; me autem non semper habetis.

⁸Quod habuit, operata est: praevenit ungere corpus meum in sepulturam.

⁹Amen autem dico vobis: Ubicumque praedicatum fuerit evangelium in universum mundum, et, quod fecit haec, narrabitur in memoriam eius ”.

¹⁰Et Iudas Iscarioth, unus de Duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis.

¹¹Qui audientes gavisi sunt et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quaerebat quomodo illum opportune traderet.

¹²Et primo die Azymorum, quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli eius: “ Quo vis eamus et paremus, ut manduces Pascha? ”.

¹³Et mittit duos ex discipulis suis et dicit eis: “ Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagoenam aquae baiulans; sequimini eum

¹⁴et, quocumque introierit, dicite domino domus: “Magister dicit: Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem?”.

¹⁵Et ipse vobis demonstrabit cenaculum grande stratum paratum; et illic parate nobis ”.

¹⁶Et abierunt discipuli et venerunt in civitatem et invenerunt, sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha.

¹⁷Et vespere facto, venit cum Duodecim.

¹⁸Et discumbentibus eis et manducantibus, ait Iesus: “ Amen dico vobis: Unus ex vobis me tradet, qui manducat mecum ”.

¹⁹Coeperunt contristari et dicere ei singillatim: “ Numquid ego? ”.

²⁰Qui ait illis: “ Unus ex Duodecim, qui intingit mecum in catino.

²¹Nam Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de eo. Vae autem homini illi, per quem Filius hominis traditur! Bonum est ei, si non esset natus homo ille ”.

²²Et manducantibus illis, accepit panem et benedicens fregit et dedit eis et ait: “ Sumite: hoc est corpus meum ”.

²³Et accepto calice, gratias agens dedit eis; et biberunt ex illo omnes.

²⁴Et ait illis: “ Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effunditur.

²⁵Amen dico vobis: Iam non bibam de genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei ”.

²⁶Et hymno dicto, exierunt in montem Olivarum.

²⁷Et ait eis Iesus: “ Omnes scandalizabimini, quia scriptum est: “Percutiam pastorem, et dispergentur oves”.

²⁸Sed posteaquam resurrexero, praecedam vos in Galilaeam ”.

²⁹Petrus autem ait ei: “ Et si omnes scandalizati fuerint, sed non ego ”.

³⁰Et ait illi Iesus: “ Amen dico tibi: Tu hodie, in nocte hac, priusquam bis gallus vocem dederit, ter me es negaturus ”.

³¹At ille amplius loquebatur: “ Et si oportuerit me commori tibi, non te negabo ”. Similiter autem et omnes dicebant.

³²Et veniunt in praedium, cui nomen Gethsemani; et ait discipulis suis: “ Sedete hic, donec orem ”.

³³Et assumit Petrum et Iacobum et Ioannem secum et coepit pavere et taedere;

³⁴et ait illis: “ Tristis est anima mea usque ad mortem; sustinete hic et vigilate ”.

³⁵Et cum processisset paululum, procidebat super terram et orabat, ut, si fieri posset, transiret ab eo hora;

³⁶et dicebat: “ Abba, Pater! Omnia tibi possibilia sunt. Transfer calicem hunc a me; sed non quod ego volo, sed quod tu ”.

³⁷Et venit et invenit eos dormientes; et ait Petro: “ Simon, dormis? Non potuisti una hora vigilare?

³⁸Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem; spiritus quidem promptus, caro vero infirma ”.

³⁹Et iterum abiens oravit, eundem sermonem dicens.

⁴⁰Et veniens denuo invenit eos dormientes; erant enim oculi illorum ingravati, et ignorabant quid responderent ei.

⁴¹Et venit tertio et ait illis: “ Dormite iam et requiescite? Sufficit, venit hora: ecce traditur Filius hominis in manus peccatorum.

⁴²Surgite, eamus; ecce, qui me tradit, prope est ”.

⁴³Et confestim, adhuc eo loquente, venit Iudas unus ex Duodecim, et cum illo turba cum gladiis et lignis a summis sacerdotibus et scribis et senioribus.

⁴⁴Dederat autem traditor eius signum eis dicens: “ Quemcumque osculatus fuero, ipse est; tenete eum et ducite caute ”.

⁴⁵Et cum venisset, statim accedens ad eum ait: “ Rabbi ”; et osculatus est eum.

⁴⁶At illi manus iniecerunt in eum et tenuerunt eum.

⁴⁷Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium percussit servum summi sacerdotis et amputavit illi auriculam.

⁴⁸Et respondens Iesus ait illis: “ Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me?

⁴⁹Cotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis; sed adimpleantur Scripturae ”.

⁵⁰Et relinquentes eum omnes fugerunt.

⁵¹Et adulescens quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo, et tenent eum;

⁵²at ille, reiecta sindone, nudus profugit.

⁵³Et adduxerunt Iesum ad summum sacerdotem; et conveniunt omnes summi sacerdotes et seniores et scribae.

⁵⁴Et Petrus a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis et sedebat cum ministris et calefaciebat se ad ignem.

⁵⁵Summi vero sacerdotes et omne concilium quaerebant adversus Iesum testimonium, ut eum morte afficerent, nec inveniebant.

⁵⁶Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum, et convenientia testimonia non erant.

⁵⁷Et quidam surgentes falsum testimonium ferebant adversus eum dicentes:

⁵⁸“ Nos audivimus eum dicentem: “Ego dissolvam templum hoc manu factum et intra triduum aliud non manu factum aedificabo” ”.

⁵⁹Et ne ita quidem conveniens erat testimonium illorum.

⁶⁰Et exsurgens summus sacerdos in medium interrogavit Iesum dicens: “ Non respondes quidquam ad ea, quae isti testantur adversum te? ”.

⁶¹Ille autem tacebat et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum et dicit ei: “ Tu es Christus filius Benedicti? ”.

⁶²Iesus autem dixit: “ Ego sum, et videbitis Filium hominis a dextris sedentem Virtutis et venientem cum nubibus caeli ”.

⁶³Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua ait: “ Quid adhuc necessarii sunt nobis testes?

⁶⁴Audistis blasphemiam. Quid vobis videtur? ”. Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis.

⁶⁵Et coeperunt quidam conspuere eum et velare faciem eius et colaphis eum caedere et dicere ei: “ Prophetiza ”; et ministri alapis eum caedebant.

⁶⁶Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis

⁶⁷et, cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum ait: “ Et tu cum hoc Nazareno, Iesu, eras! ”.

⁶⁸At ille negavit dicens: “ Neque scio neque novi quid tu dicas! ”. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit.

⁶⁹Et ancilla, cum vidisset illum, rursus coepit dicere circumstantibus: “ Hic ex illis est! ”.

⁷⁰At ille iterum negabat. Et post pusillum rursus, qui astabant, dicebant Petro: “ Vere ex illis es, nam et Galilaeus es ”.

⁷¹Ille autem coepit anathematizare et iurare: “ Nescio hominem istum, quem dicitis! ”.

⁷²Et statim iterum gallus cantavit; et recordatus est Petrus verbi, sicut dixerat ei Iesus: “ Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis ”. Et coepit flere.