Read Nova_Vulgata Marcus 4 Bible Online

Marcus 4 - Nova_Vulgata bible

Marcus 4

¹Et iterum coepit docere ad ma re. Et congregatur ad eum tur ba plurima, ita ut in navem ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erant.

²Et docebat eos in parabolis multa et dicebat illis in doctrina sua:

³“ Audite. Ecce exiit seminans ad seminandum.

⁴Et factum est, dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres et comederunt illud.

⁵Aliud cecidit super petrosa, ubi non habebat terram multam, et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terrae;

⁶et quando exortus est sol, exaestuavit et, eo quod non haberet radicem, exaruit.

⁷Et aliud cecidit in spinas, et ascenderunt spinae et suffocaverunt illud, et fructum non dedit.

⁸Et alia ceciderunt in terram bonam et dabant fructum: ascendebant et crescebant et afferebant unum triginta et unum sexaginta et unum centum ”.

⁹Et dicebat: “ Qui habet aures audiendi, audiat ”.

¹⁰Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi, qui circa eum erant cum Duodecim, parabolas.

¹¹Et dicebat eis: “ Vobis datum est mysterium regni Dei; illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt,

¹²ut videntes videant et non videant, et audientes audiant et non intellegant, ne quando convertantur, et dimittatur eis ”.

¹³Et ait illis: “ Nescitis parabolam hanc, et quomodo omnes parabolas cognoscetis?

¹⁴Qui seminat, verbum seminat.

¹⁵Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum: et cum audierint, confestim venit Satanas et aufert verbum, quod seminatum est in eos.

¹⁶Et hi sunt, qui super petrosa seminantur: qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud

¹⁷et non habent radicem in se, sed temporales sunt; deinde orta tribulatione vel persecutione propter verbum, confestim scandalizantur.

¹⁸Et alii sunt, qui in spinis seminantur: hi sunt, qui verbum audierunt,

¹⁹et aerumnae saeculi et deceptio divitiarum et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur.

²⁰Et hi sunt, qui super terram bonam seminati sunt: qui audiunt verbum et suscipiunt et fructificant unum triginta et unum sexaginta et unum centum ”.

²¹Et dicebat illis: “ Numquid venit lucerna, ut sub modio ponatur aut sub lecto? Nonne ut super candelabrum ponatur?

²²Non enim est aliquid absconditum, nisi ut manifestetur, nec factum est occultum, nisi ut in palam veniat.

²³Si quis habet aures audiendi, audiat ”.

²⁴Et dicebat illis: “ Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis et adicietur vobis.

²⁵Qui enim habet, dabitur illi; et, qui non habet, etiam quod habet, auferetur ab illo ”.

²⁶Et dicebat: “ Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo iaciat sementem in terram

²⁷et dormiat et exsurgat nocte ac die, et semen germinet et increscat, dum nescit ille.

²⁸Ultro terra fructificat primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica.

²⁹Et cum se produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis ”.

³⁰Et dicebat: “ Quomodo assimilabimus regnum Dei aut in qua parabola ponemus illud?

³¹Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quae sunt in terra;

³²et cum seminatum fuerit, ascendit et fit maius omnibus holeribus et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra eius aves caeli habitare ”.

³³Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire;

³⁴sine parabola autem non loquebatur eis. Seorsum autem discipulis suis disserebat omnia.

³⁵Et ait illis illa die, cum sero esset factum: “ Transeamus contra ”.

³⁶Et dimittentes turbam, assumunt eum, ut erat in navi; et aliae naves erant cum illo.

³⁷Et exoritur procella magna venti, et fluctus se mittebant in navem, ita ut iam impleretur navis.

³⁸Et erat ipse in puppi supra cervical dormiens; et excitant eum et dicunt ei: “ Magister, non ad te pertinet quia perimus? ”.

³⁹Et exsurgens comminatus est vento et dixit mari: “ Tace, obmutesce! ”. Et cessavit ventus, et facta est tranquillitas magna.

⁴⁰Et ait illis: “ Quid timidi estis? Necdum habetis fidem? ”.

⁴¹Et timuerunt magno timore et dicebant ad alterutrum: “ Quis putas est iste, quia et ventus et mare oboediunt ei? ”.