Read Nova_Vulgata Marcus 5 Bible Online

Marcus 5 - Nova_Vulgata bible

Marcus 5

¹Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum.

²Et exeunte eo de navi, statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu immundo,

³qui domicilium habebat in monumentis; et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare,

⁴quoniam saepe compedibus et catenis vinctus dirupisset catenas et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare;

⁵et semper nocte ac die in monumentis et in montibus erat clamans et concidens se lapidibus.

⁶Et videns Iesum a longe cucurrit et adoravit eum

⁷et clamans voce magna dicit: “ Quid mihi et tibi, Iesu, fili Dei Altissimi? Adiuro te per Deum, ne me torqueas ”.

⁸Dicebat enim illi: “ Exi, spiritus immunde, ab homine ”.

⁹Et interrogabat eum: “ Quod tibi nomen est? ”. Et dicit ei: “ Legio nomen mihi est, quia multi sumus ”.

¹⁰Et deprecabatur eum multum, ne se expelleret extra regionem.

¹¹Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens;

¹²et deprecati sunt eum dicentes: “ Mitte nos in porcos, ut in eos introeamus ”.

¹³Et concessit eis. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos. Et magno impetu grex ruit per praecipitium in mare, ad duo milia, et suffocabantur in mari.

¹⁴Qui autem pascebant eos, fugerunt et nuntiaverunt in civitatem et in agros; et egressi sunt videre quid esset facti.

¹⁵Et veniunt ad Iesum; et vident illum, qui a daemonio vexabatur, sedentem, vestitum et sanae mentis, eum qui legionem habuerat, et timuerunt.

¹⁶Et qui viderant, narraverunt illis qualiter factum esset ei, qui daemonium habuerat, et de porcis.

¹⁷Et rogare eum coeperunt, ut discederet a finibus eorum.

¹⁸Cumque ascenderet navem, qui daemonio vexatus fuerat, deprecabatur eum, ut esset cum illo.

¹⁹Et non admisit eum, sed ait illi: “ Vade in domum tuam ad tuos et annuntia illis quanta tibi Dominus fecerit et misertus sit tui ”.

²⁰Et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus, et omnes mirabantur.

²¹Et cum transcendisset Iesus in navi rursus trans fretum, convenit turba multa ad illum, et erat circa mare.

²²Et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus et videns eum procidit ad pedes eius

²³et deprecatur eum multum dicens: “ Filiola mea in extremis est; veni, impone manus super eam, ut salva sit et vivat ”.

²⁴Et abiit cum illo. Et sequebatur eum turba multa et comprimebant illum.

²⁵Et mulier, quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim

²⁶et fuerat multa perpessa a compluribus medicis et erogaverat omnia sua nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat,

²⁷cum audisset de Iesu, venit in turba retro et tetigit vestimentum eius;

²⁸dicebat enim: “ Si vel vestimenta eius tetigero, salva ero ”.

²⁹Et confestim siccatus est fons sanguinis eius, et sensit corpore quod sanata esset a plaga.

³⁰Et statim Iesus cognoscens in semetipso virtutem, quae exierat de eo, conversus ad turbam aiebat: “ Quis tetigit vestimenta mea? ”.

³¹Et dicebant ei discipuli sui: “ Vides turbam comprimentem te et dicis: “Quis me tetigit?” ”.

³²Et circumspiciebat videre eam, quae hoc fecerat.

³³Mulier autem timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem.

³⁴Ille autem dixit ei: “ Filia, fides tua te salvam fecit. Vade in pace et esto sana a plaga tua ”.

³⁵Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagogo dicentes: “ Filia tua mortua est; quid ultra vexas magistrum? ”.

³⁶Iesus autem, verbo, quod dicebatur, audito, ait archisynagogo: “ Noli timere; tantummodo crede! ”.

³⁷Et non admisit quemquam sequi se nisi Petrum et Iacobum et Ioannem fratrem Iacobi.

³⁸Et veniunt ad domum archisynagogi; et videt tumultum et flentes et eiulantes multum,

³⁹et ingressus ait eis: “ Quid turbamini et ploratis? Puella non est mortua, sed dormit ”.

⁴⁰Et irridebant eum. Ipse vero, eiectis omnibus, assumit patrem puellae et matrem et, qui secum erant, et ingreditur, ubi erat puella;

⁴¹et tenens manum puellae ait illi: “ Talitha, qum! ” — quod est interpretatum: “ Puella, tibi dico: Surge! ” - .

⁴²Et confestim surrexit puella et ambulabat; erat enim annorum duodecim. Et obstupuerunt continuo stupore magno.

⁴³Et praecepit illis vehementer, ut nemo id sciret, et dixit dari illi manducare.