Read Nova_Vulgata Marcus 6 Bible Online

Marcus 6 - Nova_Vulgata bible

Marcus 6

¹Et egressus est inde et venit in patriam suam, et sequuntur il lum discipuli sui.

²Et facto sabbato, coepit in synagoga docere; et multi audientes admirabantur dicentes: “ Unde huic haec, et quae est sapientia, quae data est illi, et virtutes tales, quae per manus eius efficiuntur?

³Nonne iste est faber, filius Mariae et frater Iacobi et Iosetis et Iudae et Simonis? Et nonne sorores eius hic nobiscum sunt? ”. Et scandalizabantur in illo.

⁴Et dicebat eis Iesus: “ Non est propheta sine honore nisi in patria sua et in cognatione sua et in domo sua ”.

⁵Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit;

⁶et mirabatur propter incredulitatem eorum. Et circumibat castella in circuitu docens.

⁷Et convocat Duodecim et coepit eos mittere binos et dabat illis potestatem in spiritus immundos;

⁸et praecepit eis, ne quid tollerent in via nisi virgam tantum: non panem, non peram neque in zona aes,

⁹sed ut calcearentur sandaliis et ne induerentur duabus tunicis.

¹⁰Et dicebat eis: “ Quocumque introieritis in domum, illic manete, donec exeatis inde.

¹¹Et quicumque locus non receperit vos nec audierint vos, exeuntes inde excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis ”.

¹²Et exeuntes praedicaverunt, ut paenitentiam agerent;

¹³et daemonia multa eiciebant et ungebant oleo multos aegrotos et sanabant.

¹⁴Et audivit Herodes rex; manifestum enim factum est nomen eius. Et dicebant: “ Ioannes Baptista resurrexit a mortuis, et propterea inoperantur virtutes in illo ”.

¹⁵Alii autem dicebant: “ Elias est ”. Alii vero dicebant: “ Propheta est, quasi unus ex prophetis ”.

¹⁶Quo audito, Herodes aiebat: “ Quem ego decollavi Ioannem, hic resurrexit! ”.

¹⁷Ipse enim Herodes misit ac tenuit Ioannem et vinxit eum in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam.

¹⁸Dicebat enim Ioannes Herodi: “ Non licet tibi habere uxorem fratris tui ”.

¹⁹Herodias autem insidiabatur illi et volebat occidere eum nec poterat:

²⁰Herodes enim metuebat Ioannem, sciens eum virum iustum et sanctum, et custodiebat eum, et, audito eo, multum haesitabat et libenter eum audiebat.

²¹Et cum dies opportunus accidisset, quo Herodes natali suo cenam fecit principibus suis et tribunis et primis Galilaeae,

²²cumque introisset filia ipsius Herodiadis et saltasset, placuit Herodi simulque recumbentibus. Rex ait puellae: “ Pete a me, quod vis, et dabo tibi ”.

²³Et iuravit illi multum: “ Quidquid petieris a me, dabo tibi, usque ad dimidium regni mei ”.

²⁴Quae cum exisset, dixit matri suae: “ Quid petam? ”. At illa dixit: “ Caput Ioannis Baptistae ”.

²⁵Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens: “ Volo ut protinus des mihi in disco caput Ioannis Baptistae ”.

²⁶Et contristatus rex, propter iusiurandum et propter recumbentes noluit eam decipere;

²⁷et statim misso spiculatore rex praecepit afferri caput eius. Et abiens decollavit eum in carcere

²⁸et attulit caput eius in disco; et dedit illud puellae, et puella dedit illud matri suae.

²⁹Quo audito, discipuli eius venerunt et tulerunt corpus eius et posuerunt illud in monumento.

³⁰Et convenientes apostoli ad Iesum renuntiaverunt illi omnia, quae egerant et docuerant.

³¹Et ait illis: “ Venite vos ipsi seorsum in desertum locum et requiescite pusillum ”. Erant enim, qui veniebant et redibant, multi, et nec manducandi spatium habebant.

³²Et abierunt in navi in desertum locum seorsum.

³³Et viderunt eos abeuntes et cognoverunt multi; et pedestre de omnibus civitatibus concurrerunt illuc et praevenerunt eos.

³⁴Et exiens vidit multam turbam et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et coepit docere illos multa.

³⁵Et cum iam hora multa facta esset, accesserunt discipuli eius dicentes: “ Desertus est locus hic, et hora iam est multa;

³⁶dimitte illos, ut euntes in villas et vicos in circuitu emant sibi, quod manducent ”.

³⁷Respondens autem ait illis: “ Date illis vos manducare ”. Et dicunt ei: “ Euntes emamus denariis ducentis panes et dabimus eis manducare? ”.

³⁸Et dicit eis: “ Quot panes habetis? Ite, videte ”. Et cum cognovissent, dicunt: “ Quinque et duos pisces ”.

³⁹Et praecepit illis, ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride fenum.

⁴⁰Et discubuerunt secundum areas per centenos et per quinquagenos.

⁴¹Et acceptis quinque panibus et duobus piscibus, intuens in caelum benedixit et fregit panes et dabat discipulis suis, ut ponerent ante eos; et duos pisces divisit omnibus.

⁴²Et manducaverunt omnes et saturati sunt;

⁴³et sustulerunt fragmenta duodecim cophinos plenos, et de piscibus.

⁴⁴Et erant, qui manducaverunt panes, quinque milia virorum.

⁴⁵Et statim coegit discipulos suos ascendere navem, ut praecederent trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum.

⁴⁶Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare.

⁴⁷Et cum sero factum esset, erat navis in medio mari, et ipse solus in terra.

⁴⁸Et videns eos laborantes in remigando, erat enim ventus contrarius eis, circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans super mare et volebat praeterire eos.

⁴⁹At illi, ut viderunt eum ambulantem super mare, putaverunt phantasma esse et exclamaverunt;

⁵⁰omnes enim eum viderunt et conturbati sunt. Statim autem locutus est cum eis et dicit illis: “ Confidite, ego sum; nolite timere! ”.

⁵¹Et ascendit ad illos in navem, et cessavit ventus. Et valde nimis intra se stupebant;

⁵²non enim intellexerant de panibus, sed erat cor illorum obcaecatum.

⁵³Et cum transfretassent in terram, pervenerunt Gennesaret et applicuerunt.

⁵⁴Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum

⁵⁵et percurrentes universam regionem illam coeperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse.

⁵⁶Et quocumque introibat in vicos aut in civitates vel in villas, in plateis ponebant infirmos; et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent; et, quotquot tangebant eum, salvi fiebant.