Read Nova_Vulgata Deuteronomium 1 Bible Online

Deuteronomium 1 - Nova_Vulgata bible

Deuteronomium 1

¹Haec sunt verba, quae locutus est Moyses ad omnem Israel trans Iordanem in solitudine, in Araba contra Suph, inter Pharan et Thophel et Laban et Aseroth et Dizahab.

²Undecim dies de Horeb per viam montis Seir usque Cadesbarne.

³Quadragesimo anno, undecimo mense, prima die mensis locutus est Moyses ad filios Israel omnia, quae praeceperat illi Dominus ut diceret eis.

⁴Postquam percussit Sehon regem Amorraeorum, qui habitavit in Hesebon, et Og regem Basan, qui mansit in Astharoth et in Edrai,

⁵trans Iordanem in terra Moab coepitque Moyses explanare legem hanc et dicere:

⁶“ Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb dicens: “Sufficit vobis quod in hoc monte mansistis;

⁷convertimini et proficiscimini et venite ad montem Amorraeorum et ad omnes vicinos eius: in Araba atque montanis et in Sephela et in Nageb et iuxta litus maris, in terram Chananaeorum et in Libanum usque ad flumen magnum Euphraten.

⁸En, inquit, tradidi vobis terram: ingredimini et possidete eam, super qua iuravit Dominus patribus vestris, Abraham, Isaac et Iacob, ut daret illam eis et semini eorum post eos”.

⁹Dixique vobis illo in tempore: Non possum solus sustinere vos;

¹⁰Dominus Deus vester multiplicavit vos, et estis hodie sicut stellae caeli plurimi.

¹¹Dominus, Deus patrum vestrorum, addat ad hunc numerum multa milia et benedicat vobis, sicut locutus est vobis.

¹²Non valeo solus vestra negotia sustinere et pondus ac iurgia;

¹³date vobis viros sapientes et gnaros, et quorum conversatio sit probata in tribubus vestris, ut ponam eos vobis principes.

¹⁴Tunc respondistis mihi: “Bona res est, quam vis facere”.

¹⁵Tulique principes de tribubus vestris viros sapientes et probatos et constitui eos principes super vos: tribunos et centuriones et quinquagenarios ac decanos et praefectos operum pro tribubus vestris.

¹⁶Praecepique iudicibus vestris in tempore illo: Audite causam fratrum vestrorum et, quod iustum est, iudicate, sive civis sit ille sive peregrinus.

¹⁷Non accipietis personam in iudicio; ita parvum audietis ut magnum nec timebitis cuiusquam personam, quia Dei iudicium est. Quod si difficile vobis aliquid visum fuerit, referte ad me, et ego audiam.

¹⁸Praecepique vobis in tempore illo omnia, quae facere deberetis.

¹⁹Profecti autem de Horeb transivimus per totam illam eremum maximam et terribilem, quam vidistis, per viam montis Amorraei, sicut praeceperat Dominus Deus noster nobis. Cumque venissemus in Cadesbarne,

²⁰dixi vobis: Venistis ad montem Amorraei, quem Dominus Deus noster daturus est nobis.

²¹Vide terram, quam Dominus Deus tuus dat tibi: ascende et posside eam, sicut locutus est tibi Dominus, Deus patrum tuorum; noli metuere nec quidquam paveas.

²²Et accessistis ad me vos omnes atque dixistis: “Mittamus viros ante nos, qui considerent terram et renuntient de itinere, per quod debeamus ascendere, et de civitatibus, ad quas pergere”.

²³Cumque mihi sermo placuisset, misi ex vobis duodecim viros singulos de tribubus suis.

²⁴Qui cum perrexissent et ascendissent in montana, venerunt usque ad Nehelescol et, considerata terra,

²⁵sumentes de fructibus eius attulerunt ad nos atque dixerunt: “Bona est terra, quam Dominus Deus noster daturus est nobis”.

²⁶Et noluistis ascendere, sed increduli ad sermonem Domini Dei vestri

²⁷murmurastis in tabernaculis vestris atque dixistis: “Odit nos Dominus et idcirco eduxit nos de terra Aegypti, ut traderet nos in manu Amorraei atque deleret.

²⁸Quo ascendemus? Fratres nostri terruerunt cor nostrum dicentes: Maxima multitudo est et nobis in statura procerior; urbes magnae et ad caelum usque munitae; etiam filios Enacim vidimus ibi”.

²⁹Et dixi vobis: Nolite metuere nec timeatis eos.

³⁰Dominus Deus, qui ductor est vester, ipse pro vobis pugnabit, sicut fecit in Aegypto, vobis videntibus.

³¹Et in solitudine — ipse vidisti — portavit te Dominus Deus tuus, ut solet homo gestare parvulum filium suum, in omni via, per quam ambulastis, donec veniretis ad locum istum.

³²Et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro,

³³qui praecessit vos in via, et metatus est locum, in quo tentoria figere deberetis, nocte ostendens vobis iter per ignem et die per columnam nubis.

³⁴Cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum, iratus iuravit et ait:

³⁵“Non videbit quispiam de viris generationis huius pessimae terram bonam, quam sub iuramento pollicitus sum patribus vestris,

³⁶praeter Chaleb filium Iephonne: ipse enim videbit eam, et ipsi dabo terram, quam calcavit, et filiis eius, quia adimplevit ut sequeretur Dominum”.

³⁷Mihi quoque iratus Dominus propter vos dixit: “Nec tu ingredieris illuc;

³⁸sed Iosue filius Nun minister tuus ipse intrabit illuc. Hunc robora, et ipse terram sorte dividat Israeli.

³⁹Parvuli vestri, de quibus dixistis quod captivi ducerentur, et filii, qui hodie boni ac mali ignorant distantiam, ipsi ingredientur; et ipsis dabo terram, et possidebunt eam.

⁴⁰Vos autem revertimini et abite in solitudinem per viam maris Rubri”.

⁴¹Et respondistis mihi: “Peccavimus Domino; nos ascendemus atque pugnabimus, sicut praecepit nobis Dominus Deus noster”. Cumque instructi armis pergeretis in montem,

⁴²ait mihi Dominus: “Dic ad eos: Nolite ascendere neque pugnetis, non enim sum vobiscum, ne cadatis coram inimicis vestris”.

⁴³Locutus sum, et non audistis, sed adversantes imperio Domini et tumentes superbia ascendistis in montem.

⁴⁴Itaque egressus Amorraeus, qui habitat in monte illo, obviam vobis, persecutus est vos, sicut solent apes persequi, et cecidit vos de Seir usque Horma.

⁴⁵Cumque reversi ploraretis coram Domino, non audivit vos nec voci vestrae voluit acquiescere.

⁴⁶Sedistis ergo in Cades multo illo tempore, dum ibi mansistis.