Read Nova_Vulgata Actus Apostolorum 27 Bible Online

Actus Apostolorum 27 - Nova_Vulgata bible

Actus Apostolorum 27

¹Ut autem iudicatum est na vigare nos in Italiam, tradiderunt et Paulum et quosdam alios vinctos centurioni nomine Iulio, cohortis Augustae.

²Ascendentes autem navem Hadramyttenam, incipientem navigare circa Asiae loca, sustulimus, perseverante nobiscum Aristarcho Macedone Thessalonicensi;

³sequenti autem die, devenimus Sidonem, et humane tractans Iulius Paulum permisit ad amicos ire et curam sui agere.

⁴Et inde cum sustulissemus, subnavigavimus Cypro, propterea quod essent venti contrarii;

⁵et pelagus Ciliciae et Pamphyliae navigantes venimus Myram, quae est Lyciae.

⁶Et ibi inveniens centurio navem Alexandrinam navigantem in Italiam transposuit nos in eam.

⁷Et cum multis diebus tarde navigaremus et vix devenissemus contra Cnidum, prohibente nos vento, subnavigavimus Cretae secundum Salmonem;

⁸et vix iuxta eam navigantes venimus in locum quendam, qui vocatur Boni Portus, cui iuxta erat civitas Lasaea.

⁹Multo autem tempore peracto, et cum iam non esset tuta navigatio, eo quod et ieiunium iam praeterisset, monebat Paulus

¹⁰dicens eis: “ Viri, video quoniam cum iniuria et multo damno non solum oneris et navis sed etiam animarum nostrarum incipit esse navigatio ”.

¹¹Centurio autem gubernatori et nauclero magis credebat quam his, quae a Paulo dicebantur.

¹²Et cum aptus portus non esset ad hiemandum, plurimi statuerunt consilium enavigare inde, si quo modo possent devenientes Phoenicen hiemare, portum Cretae respicientem ad africum et ad caurum.

¹³Aspirante autem austro, aestimantes propositum se tenere, cum sustulissent, propius legebant Cretam.

¹⁴Non post multum autem misit se contra ipsam ventus typhonicus, qui vocatur euroaquilo;

¹⁵cumque arrepta esset navis et non posset conari in ventum, data nave flatibus, ferebamur.

¹⁶Insulam autem quandam decurrentes, quae vocatur Cauda, potuimus vix obtinere scapham,

¹⁷qua sublata, adiutoriis utebantur accingentes navem; et timentes, ne in Syrtim inciderent, submisso vase, sic ferebantur.

¹⁸Valide autem nobis tempestate iactatis, sequenti die iactum fecerunt

¹⁹et tertia die suis manibus armamenta navis proiecerunt.

²⁰Neque sole autem neque sideribus apparentibus per plures dies, et tempestate non exigua imminente, iam auferebatur spes omnis salutis nostrae.

²¹Et cum multa ieiunatio fuisset, tunc stans Paulus in medio eorum dixit: “ Oportebat quidem, o viri, audito me, non tollere a Creta lucrique facere iniuriam hanc et iacturam.

²²Et nunc suadeo vobis bono animo esse, nulla enim amissio animae erit ex vobis praeterquam navis;

²³astitit enim mihi hac nocte angelus Dei, cuius sum ego, cui et deservio,

²⁴dicens: “Ne timeas, Paule; Caesari te oportet assistere, et ecce donavit tibi Deus omnes, qui navigant tecum”.

²⁵Propter quod bono animo estote, viri; credo enim Deo, quia sic erit, quemadmodum dictum est mihi.

²⁶In insulam autem quandam oportet nos incidere ”.

²⁷Sed posteaquam quarta decima nox supervenit, cum ferremur in Hadria, circa mediam noctem suspicabantur nautae apparere sibi aliquam regionem.

²⁸Qui submittentes bolidem invenerunt passus viginti; et pusillum inde separati et rursum submittentes invenerunt passus quindecim;

²⁹timentes autem, ne in aspera loca incideremus, de puppi mittentes ancoras quattuor optabant diem fieri.

³⁰Nautis vero quaerentibus fugere de navi, cum demisissent scapham in mare sub obtentu, quasi a prora inciperent ancoras extendere,

³¹dixit Paulus centurioni et militibus: “ Nisi hi in navi manserint, vos salvi fieri non potestis ”.

³²Tunc absciderunt milites funes scaphae et passi sunt eam excidere.

³³Donec autem lux inciperet fieri, rogabat Paulus omnes sumere cibum dicens: “ Quarta decima hodie die exspectantes ieiuni permanetis nihil accipientes;

³⁴propter quod rogo vos accipere cibum, hoc enim pro salute vestra est, quia nullius vestrum capillus de capite peribit ”.

³⁵Et cum haec dixisset et sumpsisset panem, gratias egit Deo in conspectu omnium et, cum fregisset, coepit manducare.

³⁶Animaequiores autem facti omnes et ipsi assumpserunt cibum.

³⁷Eramus vero universae animae in navi ducentae septuaginta sex.

³⁸Et satiati cibo alleviabant navem iactantes triticum in mare.

³⁹Cum autem dies factus esset, terram non agnoscebant; sinum vero quendam considerabant habentem litus, in quem cogitabant, si possent, eicere navem.

⁴⁰Et cum ancoras abstulissent, committebant mari simul laxantes iuncturas gubernaculorum et, levato artemone, secundum flatum aurae tendebant ad litus.

⁴¹Et cum incidissent in locum dithalassum, impegerunt navem; et prora quidem fixa manebat immobilis, puppis vero solvebatur a vi fluctuum.

⁴²Militum autem consilium fuit, ut custodias occiderent, ne quis, cum enatasset, effugeret;

⁴³centurio autem volens servare Paulum prohibuit eos a consilio iussitque eos, qui possent natare, mittere se primos et ad terram exire

⁴⁴et ceteros, quosdam in tabulis, quosdam vero super ea, quae de navi essent; et sic factum est ut omnes evaderent ad terram.