Read Nova_Vulgata Actus Apostolorum 4 Bible Online

Actus Apostolorum 4 - Nova_Vulgata bible

Actus Apostolorum 4

¹Loquentibus autem illis ad populum, supervenerunt eis sa cerdotes et magistratus templi et sadducaei,

²dolentes quod docerent populum et annuntiarent in Iesu resurrectionem ex mortuis;

³et iniecerunt in eos manus et posuerunt in custodiam in crastinum; erat enim iam vespera.

⁴Multi autem eorum, qui audierant verbum, crediderunt; et factus est numerus virorum quinque milia.

⁵Factum est autem in crastinum, ut congregarentur principes eorum et seniores et scribae in Ierusalem,

⁶et Annas princeps sacerdotum et Caiphas et Ioannes et Alexander et quotquot erant de genere sacerdotali,

⁷et statuentes eos in medio interrogabant: “ In qua virtute aut in quo nomine fecistis hoc vos? ”.

⁸Tunc Petrus repletus Spiritu Sancto dixit ad eos: “ Principes populi et seniores,

⁹si nos hodie diiudicamur in benefacto hominis infirmi, in quo iste salvus factus est,

¹⁰notum sit omnibus vobis et omni plebi Israel quia in nomine Iesu Christi Nazareni, quem vos crucifixistis, quem Deus suscitavit a mortuis, in hoc iste astat coram vobis sanus.

¹¹Hic est lapis, qui reprobatus est a vobis aedificatoribus, qui factus est in caput anguli.

¹²Et non est in alio aliquo salus, nec enim nomen aliud est sub caelo datum in hominibus, in quo oportet nos salvos fieri ”.

¹³Videntes autem Petri fiduciam et Ioannis, et comperto quod homines essent sine litteris et idiotae, admirabantur et cognoscebant eos quoniam cum Iesu fuerant;

¹⁴hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihil poterant contradicere.

¹⁵Iubentes autem eos foras extra concilium secedere, conferebant ad invicem

¹⁶dicentes: “ Quid faciemus hominibus istis? Quoniam quidem notum signum factum est per eos omnibus habitantibus in Ierusalem manifestum, et non possumus negare;

¹⁷sed ne amplius divulgetur in populum, comminemur eis, ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum ”.

¹⁸Et vocantes eos denuntiaverunt, ne omnino loquerentur neque docerent in nomine Iesu.

¹⁹Petrus vero et Ioannes respondentes dixerunt ad eos: “ Si iustum est in conspectu Dei vos potius audire quam Deum, iudicate;

²⁰non enim possumus nos, quae vidimus et audivimus, non loqui ”.

²¹At illi ultra comminantes dimiserunt eos, nequaquam invenientes, quomodo punirent eos, propter populum, quia omnes glorificabant Deum in eo, quod acciderat;

²²annorum enim erat amplius quadraginta homo, in quo factum erat signum istud sanitatis.

²³Dimissi autem venerunt ad suos et annuntiaverunt quanta ad eos principes sacerdotum et seniores dixissent.

²⁴Qui cum audissent, unanimiter levaverunt vocem ad Deum et dixerunt: “ Domine, tu, qui fecisti caelum et terram et mare et omnia, quae in eis sunt,

²⁵qui Spiritu Sancto per os patris nostri David pueri tui dixisti: “Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania?

²⁶Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus Christum eius”.

²⁷Convenerunt enim vere in civitate ista adversus sanctum puerum tuum Iesum, quem unxisti, Herodes et Pontius Pilatus cum gentibus et populis Israel

²⁸facere, quaecumque manus tua et consilium praedestinavit fieri.

²⁹Et nunc, Domine, respice in minas eorum et da servis tuis cum omni fiducia loqui verbum tuum,

³⁰in eo quod manum tuam extendas ad sanitatem et signa et prodigia facienda per nomen sancti pueri tui Iesu ”.

³¹Et cum orassent, motus est locus, in quo erant congregati, et repleti sunt omnes Sancto Spiritu et loquebantur verbum Dei cum fiducia.

³²Multitudinis autem credentium erat cor et anima una, nec quisquam eorum, quae possidebant, aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia.

³³Et virtute magna reddebant apostoli testimonium resurrectionis Domini Iesu, et gratia magna erat super omnibus illis.

³⁴Neque enim quisquam egens erat inter illos; quotquot enim possessores agrorum aut domorum erant, vendentes afferebant pretia eorum, quae vendebant,

³⁵et ponebant ante pedes apostolorum; dividebatur autem singulis, prout cuique opus erat.

³⁶Ioseph autem, qui cognominatus est Barnabas ab apostolis — quod est interpretatum filius Consolationis — Levites, Cyprius genere,

³⁷cum haberet agrum, vendidit et attulit pecuniam et posuit ante pedes apostolorum.