Read Nova_Vulgata DC Genesis 32 Bible Online

Genesis 32 - Nova_Vulgata DC bible

Genesis 32

¹Laban vero de nocte consur gens osculatus est filios et fi lias suas et benedixit illis reversusque est in locum suum.

²Iacob quoque abiit itinere, quo coeperat, fueruntque ei obviam angeli Dei.

³Quos cum vidisset, ait: "Castra Dei sunt haec "; et appellavit nomen loci illius Mahanaim (id est Castra).

⁴Misit autem nuntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom.

⁵Praecepitque eis dicens: "Sic loquimini domino meo Esau: Haec dicit servus tuus Iacob: Apud Laban peregrinatus sum et fui usque in praesentem diem.

⁶Habeo boves et asinos, oves et servos atque ancillas; mittoque nunc legationem ad dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo".

⁷Reversique sunt nuntii ad Iacob dicentes: "Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat in occursum tibi cum quadringentis viris".

⁸Timuit Iacob valde et perterritus divisit populum, qui secum erat, greges quoque et oves et boves et camelos in duas turmas

⁹dicens: "Si venerit Esau ad unam turmam et percusserit eam, alia turma, quae reliqua est, salvabitur".

¹⁰Dixitque Iacob: "Deus patris mei Abraham et Deus patris mei Isaac, Domine, qui dixisti mihi: "Revertere in terram tuam et in locum nativitatis tuae, et benefaciam tibi",

¹¹minor sum cunctis miserationibus et cuncta veritate, quam explesti servo tuo. In baculo meo transivi Iordanem istum et nunc cum duabus turmis regredior.

¹²Erue me de manu fratris mei, de manu Esau, quia valde eum timeo; ne forte veniens percutiat matrem cum filiis.

¹³Tu locutus es quod bene mihi faceres et dilatares semen meum sicut arenam maris, quae prae multitudine numerari non potest".

¹⁴Mansit ibi nocte illa et sumpsit de his, quae habebat, munera Esau fratri suo:

¹⁵capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas et arietes viginti,

¹⁶camelos fetas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta et tauros decem, asinas viginti et pullos earum decem.

¹⁷Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges dixitque pueris suis: "Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem".

¹⁸Et praecepit priori dicens: "Si obvium habueris Esau fratrem meum, et interrogaverit te: "Cuius es?" et "Quo vadis?" et "Cuius sunt ista, quae sequeris?",

¹⁹respondebis: Servi tui Iacob; munera misit domino meo Esau. Ipse quoque post nos venit".

²⁰Similiter mandata dedit secundo ac tertio et cunctis, qui sequebantur greges, dicens: "Iisdem verbis loquimini ad Esau, cum inveneritis eum,

²¹et addetis: Ipse quoque servus tuus Iacob iter nostrum insequitur. Dixit enim: Placabo illum muneribus, quae praecedunt, et postea videbo faciem eius: forsitan propitiabitur mihi".

²²Praecesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris.

²³Cumque nocte surrexisset, tulit duas uxores suas et totidem famulas cum undecim filiis et transivit vadum Iaboc;

²⁴sumptis ergo traductisque illis et omnibus, quae ad se pertinebant, per torrentem,

²⁵mansit solus.Et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.

²⁶Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit acetabulum femoris eius, et statim luxatum est acetabulum femoris Iacob, cum luctaretur cum illo.

²⁷Dixitque: "Dimitte me, iam enim ascendit aurora". Respondit: "Non dimittam te, nisi benedixeris mihi".

²⁸Ait ad eum: "Quod nomen est tibi?". Respondit: "Iacob".

²⁹At ille: "Nequaquam, inquit, Iacob amplius appellabitur nomen tuum, sed Israel: quoniam certasti cum Deo et cum hominibus et praevaluisti!".

³⁰Interrogavit eum Iacob: "Dic mihi, quo appellaris nomine?". Respondit: "Cur quaeris nomen meum?". Et benedixit ei in eodem loco.

³¹Vocavitque Iacob nomen loci illius Phanuel dicens: "Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea".

³²Ortusque est ei sol, cum transgrederetur Phanuel; ipse vero claudicabat propter femur.

³³Quam ob causam non comedunt filii Israel nervum, qui est in femore, usque in praesentem diem, eo quod tetigerit nervum femoris Iacob.