Read Nova_Vulgata DC Genesis 41 Bible Online

Genesis 41 - Nova_Vulgata DC bible

Genesis 41

¹Post duos annos vidit pharao somnium. Putabat se stare super fluvium,

²de quo ascendebant septem boves pulchrae et crassae et pascebantur in locis palustribus.

³Aliae quoque septem emergebant post illas de flumine foedae confectaeque macie et stabant in ipsa amnis ripa;

⁴devoraveruntque septem boves pulchras et crassas. Expergefactus pharao

⁵rursum dormivit et vidit alterum somnium. Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque formosae.

⁶Aliae quoque totidem spicae tenues et percussae vento urente oriebantur

⁷devorantes omnem priorum pulchritudinem. Evigilavit pharao, et ecce erat somnium!

⁸Et, facto mane, pavore perterritus misit ad omnes coniectores Aegypti cunctosque sapientes suos; et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur.

⁹Tunc demum reminiscens pincernarum magister ait: "Confiteor peccatum meum.

¹⁰Iratus rex servis suis me et magistrum pistorum retrudi iussit in carcerem principis satellitum,

¹¹ubi una nocte uterque vidimus somnium praesagum futurorum.

¹²Erat ibi puer Hebraeus eiusdem ducis satellitum famulus, cui narrantes somnia

¹³audivimus quidquid postea rei probavit eventus. Ego enim redditus sum officio meo, et ille suspensus est in patibulo".

¹⁴Protinus ad regis imperium eductum de carcere Ioseph totonderunt ac, veste mutata, obtulerunt ei.

¹⁵Cui ille ait: "Vidi somnia, nec est qui edisserat; quae audivi te sapientissime conicere".

¹⁶Respondit Ioseph: "Absque me Deus respondebit prospera pharaoni!".

¹⁷Narravit ergo pharao, quod viderat: "Putabam me stare super ripam fluminis

¹⁸et septem boves de amne conscendere pulchras nimis et obesis carnibus, quae in pastu paludis virecta carpebant.

¹⁹Et ecce has sequebantur aliae septem boves in tantum deformes et macilentae, ut numquam tales in terra Aegypti viderim;

²⁰quae, devoratis et consumptis prioribus,

²¹nullum saturitatis dedere vestigium; sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans, rursus sopore depressus,

²²vidi somnium: Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque pulcherrimae.

²³Aliae quoque septem tenues et percussae vento urente oriebantur e stipula;

²⁴quae priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi coniectoribus somnium, et nemo est qui edisserat".

²⁵Respondit Ioseph: "Somnium regis unum est: quae facturus est, Deus ostendit pharaoni.

²⁶Septem boves pulchrae et septem spicae plenae septem ubertatis anni sunt; eandemque vim somnii comprehendunt.

²⁷Septem quoque boves tenues atque macilentae, quae ascenderunt post eas, et septem spicae tenues et vento urente percussae septem anni sunt venturae famis,

²⁸qui hoc ordine complebuntur:

²⁹ecce septem anni venient fertilitatis magnae in universa terra Aegypti;

³⁰quos sequentur septem anni alii tantae sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro abundantia. Consumptura est enim fames omnem terram,

³¹et ubertatis magnitudinem perditura est inopiae magnitudo.

³²Quod autem vidisti secundo ad eandem rem pertinens somnium, firmitatis indicium est, eo quod fiat sermo Dei et velocius a Deo impleatur.

³³Nunc ergo provideat rex virum intellegentem et sapientem et praeficiat eum terrae Aegypti

³⁴constituatque praepositos per cunctas regiones et quintam partem fructuum per septem annos fertilitatis,

³⁵qui iam nunc futuri sunt, congreget in horrea; et omne frumentum sub pharaonis potestate condatur serveturque in urbibus;

³⁶et paretur futurae septem annorum fami, quae pressura est Aegyptum, et non consumetur terra inopia".

³⁷Placuit pharaoni consilium et cunctis ministris eius.

³⁸Locutusque est ad eos: "Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit?".

³⁹Dixit ergo ad Ioseph: "Quia ostendit tibi Deus omnia, quae locutus es, numquid sapientiorem et consimilem tui invenire potero?

⁴⁰Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus meus oboediet; uno tantum regni solio te praecedam".

⁴¹Dixitque rursus pharao ad Ioseph: "Ecce, constitui te super universam terram Aegypti".

⁴²Tulitque anulum de manu sua et dedit eum in manu eius; vestivitque eum stola byssina et collo torquem auream circumposuit.

⁴³Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante praecone: "Abrech! ", ut omnes coram eo genuflecterent et praepositum esse scirent universae terrae Aegypti.

⁴⁴Dixit quoque rex ad Ioseph: "Ego sum pharao; absque tuo imperio non movebit quisquam manum aut pedem in omni terra Aegypti".

⁴⁵Vertitque nomen eius et vocavit eum lingua Aegyptiaca Saphaneth Phanec quod interpretatur Salvator mundi) deditque illi uxorem Aseneth filiam Putiphare sacerdotis Heliopoleos.Egressus est itaque Ioseph ad terram Aegypti

⁴⁶ triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis pharaonis et circuivit omnes regiones Aegypti.

⁴⁷Venitque fertilitas septem annorum, et segetes congregavit in horrea Aegypti

⁴⁸condens in singulis urbibus frumentum camporum in circuitu.

⁴⁹Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenae maris coaequaretur, et copia mensuram excederet.

⁵⁰Nati sunt autem Ioseph filii duo, antequam veniret fames, quos ei peperit Aseneth filia Putiphare sacerdotis Heliopoleos.

⁵¹Vocavitque nomen primogeniti Manasses dicens: "Oblivisci me fecit Deus omnium laborum meorum et domus patris mei".

⁵²Nomen quoque secundi appellavit Ephraim dicens: "Crescere me fecit Deus in terra paupertatis meae".

⁵³Igitur, transactis septem annis ubertatis, qui fuerant in Aegypto,

⁵⁴coeperunt venire septem anni inopiae, quos praedixerat Ioseph, et in universo orbe fames praevaluit; in cuncta autem terra Aegypti erat panis.

⁵⁵Qua esuriente, clamavit populus ad pharaonem alimenta petens. Quibus ille respondit: "Ite ad Ioseph et, quidquid vobis dixerit, facite".

⁵⁶Et invaluit fames in omni terra Aegypti; aperuitque Ioseph universa horrea et vendebat Aegyptiis; nam et illos oppresserat fames.

⁵⁷Omnesque provinciae veniebant in Aegyptum, ut emerent escas apud Ioseph, quia inopia invaluerat in universa terra.