Read Nova_Vulgata DC Baruch 4 Bible Online

Baruch 4 - Nova_Vulgata DC bible

Baruch 4

¹Ipsa est liber praeceptorum Dei et lex, quae permanet in aeter num. Omnes, qui tenent eam, ad vitam; qui autem relinquunt eam, morientur.

²Convertere, Iacob, et apprehende eam; perambula ad splendorem in lumine eius.

³Noli dare alteri gloriam tuam et dignitates tuas genti alienae.

⁴Beati sumus, Israel, quia, quae placent Deo, nobis nota sunt.

⁵Confide, popule meus, memoria Israel:

⁶venumdati estis gentibus non in perditionem, sed, quia irritastis Deum, traditi estis adversariis.

⁷Exacerbastis enim eum, qui fecit vos, sacrificantes daemonibus et non Deo.

⁸Obliti autem estis Deum, qui vos pavit, Deum aeternum, et contristastis eam, quae vos enutrivit, Ierusalem.

⁹Vidit enim supervenientem vobis iram a Deo et dixit: “ Audite, vicinae Sion: Superinduxit mihi Deus luctum magnum.

¹⁰Vidi enim captivitatem filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.

¹¹Nutrivi enim illos cum iucunditate, dimisi autem illos cum fletu et luctu.

¹²Nemo gaudeat super me, viduam et derelictam a multis; desolata sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.

¹³Iustificationes autem eius non cognoverunt neque ambulaverunt in viis mandatorum Dei neque semitas disciplinae in iustitia eius ingressi sunt.

¹⁴Veniant vicinae Sion; et memores estote captivitatis filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.

¹⁵Superinduxit enim illis gentem de longinquo, gentem improbam et alterius linguae, qui non sunt reveriti senem neque parvulorum miserti sunt

¹⁶et abduxerunt dilectos viduae et a filiabus unicam desolaverunt ”.

¹⁷Ego autem, quid possum adiuvare vos?

¹⁸Qui enim superinduxit in vos mala, eripiet vos de manu inimicorum vestrorum.

¹⁹Abite, filii, abite; ego enim derelicta sum sola.

²⁰Exui me stola pacis, indui autem me cilicio obsecrationis meae, clamabo ad Aeternum in diebus meis.

²¹Confidite, filii, clamate ad Deum, et eripiet vos de dominatione, de manu inimicorum.

²²Ego enim speravi ab Aeterno salutem vestram; et venit mihi gaudium a Sancto super misericordia, quae veniet vobis cito ab Aeterno, salutari vestro.

²³Emisi enim vos cum luctu et fletu; reddet autem mihi vos Deus cum gaudio et laetitia in aeternum.

²⁴Nam, sicut nunc viderunt vicinae Sion vestram captivitatem, sic videbunt cito a Deo vestram salutem, quae superveniet vobis cum magna gloria et splendore Aeterni.

²⁵Filii, patienter sustinete iram, quae vobis a Deo supervenit; persecutus est te inimicus tuus, sed cito videbis perditionem in cervicem eorum ascendentem.

²⁶Delicati mei ambulaverunt vias asperas, ducti sunt ut grex direptus ab inimicis.

²⁷Confidite, filii, et clamate ad Deum; erit enim vestra ab inductore memoria.

²⁸Nam sicut fuit mens vestra, ut erraretis a Deo, conversi decuplate studium quaerendi eum;

²⁹qui enim induxit in vos mala, inducet in vos aeternam iucunditatem cum salute vestra.

³⁰Confide, Ierusalem; consolabitur enim te, qui te nominavit.

³¹Miseri, qui te nocuerunt et qui exsultati sunt in casu tuo!

³²Miserae civitates, quibus servierunt filii tui; misera, quae accepit filios tuos!

³³Sicut enim gavisa est in tua ruina et laetata est in tuo casu, ita contristabitur in sua solitudine.

³⁴Et amputabo exsultationem multitudinis, et laetitia eius erit in luctum.

³⁵Ignis enim superveniet illi ab Aeterno in dies longinquos, et inhabitabitur a daemoniis plurimum temporis.

³⁶Circumspice ad orientem, Ierusalem, et vide iucunditatem, quae a Deo tibi superventura est.

³⁷Ecce veniunt filii tui, quos emisisti, veniunt congregati ab ortu usque ad occasum verbo Sancti, gaudentes in Dei gloria.